ILPB2/415-242/13-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu: 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka - planuje ustalić kwotowe limity na rozmowy wykonywane przez pracowników z komórkowych telefonów służbowych w kwotach uzależnionych od stanowiska pracownika i jego potrzeby kontaktów z klientami. Powyżej limitów rozmowy będą traktowane jako rozmowy prywatne, a kwotami przekroczeń Spółka będzie obciążać osobę korzystającą z telefonu wystawiając fakturę VAT wyłącznie na żądanie zainteresowanej osoby. Przyjęte zasady korzystania z telefonów służbowych będą wskazywać, iż służą jedynie do celów służbowych. Odstępstwa od obciążeń będą wymagały szczegółowego uzasadnienia wykazania, że rozmowy czy połączenia dotyczyły wyłącznie spraw służbowych. W celu ograniczenia kosztów rozmów oraz zdyscyplinowania pracowników Spółka planuje wprowadzenie limitów, które także spowodują jasne określenie, iż rozmowy prywatne, tj. rozmowy ponad limit, wykonywane ze sprzętów służbowych nie stanowią przychodu pracowników ze stosunku pracy i nie podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W przypadku wystąpienia przekroczeń limitów Spółka dokona obciążenia pracownika kwotą brutto przekroczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzenie limitów na rozmowy z komórkowych telefonów służbowych oraz traktowanie jako rozmowy prywatne wyłącznie przekroczeń tych limitów, a co za tym idzie niezwiększanie podstawy opodatkowania z tytułu przychodów ze stosunku pracy o inne kwoty rozmów i połączeń jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakładając zobowiązanie osób korzystających z telefonów służbowych do korzystania z nich jedynie w celach służbowych (bez dodatkowej weryfikacji wykonywanych połączeń), w granicach ustalonych limitów nie dochodzi do powstania świadczenia na rzecz pracownika ze stosunku pracy. Przekroczenie limitu spowoduje obciążenie pracownika kosztami rozmów i połączeń ponad limit, które będą traktowane jako prywatne i pracownik zwróci na rzecz Spółki ich koszt, a więc także w tym przypadku nie dojdzie do powstania przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał Zainteresowany, powyższe stanowisko jest tożsame z interpretacjami indywidualnymi wydanymi do tej pory przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. akt: IPPB4/415-834/10-3/JS oraz o sygn. akt: IPPB2/415-448/11-2/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin "nieodpłatne świadczenie" obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenia w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - Spółka - planuje ustalić kwotowe limity na rozmowy wykonywane przez pracowników z komórkowych telefonów służbowych w kwotach uzależnionych od stanowiska pracownika i jego potrzeby kontaktów z klientami. Powyżej limitów rozmowy będą traktowane jako rozmowy prywatne, a kwotami przekroczeń Spółka będzie obciążać osobę korzystającą z telefonu wystawiając fakturę VAT wyłącznie na żądanie zainteresowanej osoby. W przypadku wystąpienia przekroczeń limitów Spółka dokona obciążenia pracownika kwotą brutto przekroczenia.

W przypadku udostępnienia służbowych telefonów komórkowych i przyznania w związku z tym limitów do wykorzystania na rozmowy służbowe nie sposób uznać, iż pracownicy Spółki uzyskają przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownicy ci uzyskiwaliby nieodpłatne świadczenia, które podlegałyby opodatkowaniu łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia, w sytuacji, gdyby korzystali z telefonów dla celów prywatnych, natomiast Wnioskodawca ponosiłby koszty takiego korzystania w całości lub w części.

Należy podkreślić, iż gdy telefon wykorzystywany będzie jako narzędzie pracy (służył będzie tylko celom służbowym), wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, nie będą stanowiły przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Reasumując, stwierdzić należy, iż na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w przypadku, gdy pracownik będzie pokrywał koszt rozmów ponad ustalony limit, a które to rozmowy będą traktowane jako rozmowy prywatne - to w tym przypadku po stronie pracownika nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanych przez Spółkę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.