ILPB2/415-241/14-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do pytania nr 1,

* prawidłowe, w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

W dniu 23 marca 1998 r. Zainteresowany będąc stanu wolnego nabył do swojego majątku osobistego, na podstawie umowy sprzedaży prawo użytkowania wieczystego gruntu w postaci działki o numerze 1/725 i obszarze 306 metrów kwadratowych wraz z prawem własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 161 metrów kwadratowych (dalej: Nieruchomość) za kwotę 173 380,24 zł brutto.

W późniejszym czasie Wnioskodawca zawarł związek małżeński.

W dniu 7 sierpnia 2003 r. Zainteresowany zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską, na podstawie której małżonkowie rozszerzyli wspólność majątkową na przedmioty i prawa majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej. Na postawie powyższej umowy żona Wnioskodawcy stała się współwłaścicielem Nieruchomości na zasadach współwłasności łącznej.

Po jakimś czasie małżeństwo Zainteresowanego zostało rozwiązane w drodze rozwodu, czego dalszą konsekwencją był podział majątku wspólnego. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 2 listopada 2011 r. ustalił wartość Nieruchomości na kwotę 850 000 zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 948 041,34 zł oraz dokonał podziału majątku wspólnego m.in. w ten sposób, że Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem Nieruchomości oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym zasądził od Zainteresowanego na rzecz byłej żony kwotę 431 364,57 zł.

W wyniku rozpatrzenia apelacji Wnioskodawcy, Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. zmienił opisane wyżej postanowienie Sądu Rejonowego w ten sposób, że ustalił wartość Nieruchomości na kwotę 794 000 zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 892 041,34 zł oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym zasądził od Wnioskodawcy na rzecz byłej żony kwotę 412 090,01 zł. Ponadto Sąd Okręgowy stwierdził, że postanowienie Sądu Rejonowego w punkcie przyznającym Nieruchomość na wyłączną własność Zainteresowanego stało się prawomocne z dniem 17 stycznia 2013 r.

W dniu 24 października 2013 r. Wnioskodawca sprzedał Nieruchomość za kwotę 540 000 zł. Z uzyskanej ceny sprzedaży Zainteresowany spłacił byłą żonę zgodnie z opisanym wyżej postanowieniem sądu. Nieruchomość stanowiła majątek prywatny, który służył zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Sprzedaż Nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż Nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w 1998 r. do majątku osobistego, która w wyniku zawarcia związku małżeńskiego oraz rozszerzenia w 2003 r. wspólności majątkowej weszła do majątku wspólnego Zainteresowanego oraz żony, a następnie w wyniku rozwodu oraz dokonanego podziału majątku wspólnego ponownie weszła w 2013 r. do majątku osobistego Wnioskodawcy, podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku stwierdzenia przez Organ podatkowy, że sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca przedstawił pytania dotyczące sposobu ustalenia dochodu do opodatkowania:

2. Do jakiego źródła przychodów Zainteresowany powinien zaliczyć przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości.

3. Jaka będzie wysokość przychodu podatkowego z tytułu dokonanej sprzedaży Nieruchomości.

4. Jaka będzie wysokość kosztu uzyskania przychodu z tytułu dokonanej sprzedaży Nieruchomości.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia są kwestie, których dotyczą pytanie nr 1 i nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 3 i nr 4 zostało wydane w dniu 26 maja 2014 r. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-241/14-3/ES.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 - sprzedaż Nieruchomości nabytej w 1998 r. do majątku osobistego, która w wyniku zawarcia związku małżeńskiego oraz rozszerzenia w 2003 r. wspólności majątkowej weszła do majątku wspólnego małżonków, a następnie w wyniku rozwodu oraz podziału majątku wspólnego stała się w 2013 r. ponownie wyłączną własnością Zainteresowanego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości przed upływem ustawowego okresu czasu rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie ustawowego okresu, to nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży ma więc moment nabycia przez Zainteresowanego Nieruchomości.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Zainteresowany nabył Nieruchomość do swojego majątku osobistego w 1998 r.

W ocenie Wnioskodawcy późniejsze wejście Nieruchomości w 2003 r. do majątku wspólnego małżonków oraz ponowny powrót Nieruchomości w 2013 r. do majątku osobistego nie wpłynął na bieg terminu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który został zachowany z uwagi na fakt, że Zainteresowany przez cały ten okres czasu licząc od chwili nabycia Nieruchomości w 1998 r. do chwili jej sprzedaży w 2013 r. pozostawał właścicielem Nieruchomości. Zawarcie przez Wnioskodawcę w 2003 r. umowy rozszerzającej wspólność majątkową nie doprowadziło bowiem do odpłatnego bądź nieodpłatnego zbycia Nieruchomości bądź udziału w Nieruchomości na rzecz małżonki. Konsekwencją braku wcześniejszego zbycia Nieruchomości na rzecz żony musiał być brak ponownego nabycia w 2013 r. Nieruchomości bądź udziału w Nieruchomości przez Zainteresowanego.

Umowy rozszerzające wspólność majątkową zalicza się na gruncie prawa cywilnego do tzw. umów organizacyjnych, czyli czynności prawnych przede wszystkim ustalających zasady, według których mają się kształtować stosunki majątkowe małżonków po zawarciu umowy.

Stosownie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1995 r. sygn. akt III CZP 32/95:

"W świetle obowiązujących przepisów dopuszczalne są czynności prawne, które mają na celu przesunięcie pewnych wartości z majątku odrębnego jednego z małżonków, do majątku wspólnego, lub odwrotnie z majątku wspólnego do majątku odrębnego, jeżeli tylko przepisy szczególne takiego przesunięcia nie zakazują. Czynności te mogą mieć charakter zwykłych czynności rozporządzających między małżonkami, opartych na zasadach ogólnych prawa cywilnego. Od czynności tych należy odróżnić umowy małżeńskie majątkowe, których zawarcie przez małżonków dopuszcza art. 47 k.r.o. (...). W doktrynie zwraca się uwagę na to, że art. 47 k.r.o. odwołuje się do "wspólności ustawowej", a więc określonego w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym ustroju majątkowego małżeńskiego, a nie majątku wspólnego. Wnioskuje się z tego, że umowa małżeńska majątkowa może dotyczyć łączącego małżonków ustroju małżeńskiego majątkowego, a nie samego majątku małżonków, czy jego poszczególnych składników. Umowa ta ma określić sam układ stosunków majątkowych między małżonkami, stanowiąc - między innymi także na przyszłość - o zakresie składników objętych majątkiem wspólnym małżonków albo też o całkowitej rozdzielności ich majątków, i należy do grupy tzw. umów organizacyjnych. Takie zapatrywanie wyrażone zostało również w judykaturze (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1964 r. III CO 64/63 OSNCP 1964/11 poz. 220 i uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1968 r. III CZP 60/68 OSNCP 1969/7-8 poz. 125)".

Sąd Najwyższy zauważył również, że "w doktrynie znany jest podział umów małżeńskich majątkowych na takie, które nie pociągają za sobą bezpośrednio przesunięć majątkowych, jak np. umowy małżeńskie majątkowe zawarte przed zawarciem związku małżeńskiego i takie, których bezpośrednim skutkiem jest wywołanie określonych przesunięć między majątkiem wspólnym a majątkami odrębnymi. Będą do nich należały z reguły umowy małżeńskie majątkowe sporządzone już po zawarciu małżeństwa. Jakkolwiek bowiem mają one charakter głównie organizacyjny, to wywierają także skutek rozporządzający, powodują bowiem zazwyczaj przesunięcia majątkowe". Mimo to Sąd Najwyższy uznał, powołując się na pogląd doktryny, że "z uwagi na organizacyjny w zasadzie charakter umów małżeńskich majątkowych oraz fakt, że są one wyłącznie instytucją Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do praw nabytych na ich podstawie nie stosuje się przepisów o przeniesieniu tego prawa na inną osobę. Zmiany następujące w sferze własności są tylko konsekwencją tych umów, dlatego nie stosuje się do nich przepisów kodeksu cywilnego o przeniesieniu własności, ograniczeniach w obrocie, itp.".

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wejście Nieruchomości w 2003 r. do majątku wspólnego małżonków nie stanowiło odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bądź nieodpłatnego zbycia w postaci darowizny. Zatem skoro w 2003 r. nie doszło do zbycia Nieruchomości lub udziału w Nieruchomości na rzecz małżonki, to nie było możliwe ponowne nabycie przez Zainteresowanego w 2013 r. Nieruchomości lub udziału w Nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego.

W konsekwencji powyższego Zainteresowany uważa, że dokonana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca 1998 r., w którym to roku nabył Nieruchomość do swojego majątku osobistego.

W przypadku uznania powyższego stanowiska za nieprawidłowe, Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko odnośnie kolejnych pytań.

W odniesieniu do pytania nr 2 Zainteresowany uważa, że przychód ze sprzedaży Nieruchomości powinien zostać zaliczony do przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nabył Nieruchomość w 1998 r. w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych i w tym celu wykorzystywał Nieruchomość aż do momentu sprzedaży w 2013 r. Brak więc jest podstaw do uznania, że sprzedaż Nieruchomości nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do pytania nr 1,

* prawidłowe, w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu), ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 23 marca 1998 r. Zainteresowany będąc stanu wolnego nabył do majątku osobistego, prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej (Nieruchomość).

Natomiast 7 sierpnia 2003 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską dotyczącą rozszerzenia wspólność majątkowej na przedmioty i prawa majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Po jakimś czasie małżonkowie rozwiedli się, po czym nastąpił sądowy podział majątku wspólnego (prawomocne postanowienie sądu z 17 stycznia 2013 r.), w ten sposób, że ustalona została wartość Nieruchomości w wysokości 794 000 zł, wartość całego majątku wspólnego na kwotę 892 041,34 zł oraz tytułem wyrównania udziałów w majątku wspólnym sąd zasądził od Wnioskodawcy na rzecz byłej małżonki kwotę 412 090,01 zł. Ową Nieruchomość 24 października 2013 r. Zainteresowany sprzedał za kwotę 540 000 zł, z której - zgodnie z postanowieniem sądu - część przeznaczył na spłatę na rzecz byłej żony.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania bądź nie przychodu ze sprzedaży Nieruchomości.

Na wstępie należy zauważyć, że Zainteresowany prezentując stan faktyczny wskazał, że Nieruchomość stanowiła Jego majątek prywatny, który służył zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, a także, że sprzedaż opisanej Nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Tak więc przedmiotową sprzedaż należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś źródła - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do stanowiska Zainteresowanego, dotyczącego pytania nr 1 należy wskazać, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei na mocy art. 33 pkt 1 ww. ustawy - do majątku osobistego każdego z małżonków należą, m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Natomiast w świetle art. 35 cyt. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzanej udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Stosownie do art. 43 § 1 ww. ustawy - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na podstawie art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Jednakże w chwili ustania wspólności majątkowej, wspólność bezudziałowa ulega przekształceniu i każdy z małżonków otrzymuje udział w majątku wspólnym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku objętym wspólnością małżeńską.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału wspólnego majątku małżeńskiego.

Zatem podział majątku objętego wspólnością małżeńską w rozpatrywanej sprawie należy traktować jako nowe nabycie przez Wnioskodawcę udziału w Nieruchomości, bowiem podział majątku wspólnego małżonków w 2013 r. nie był ekwiwalentny. W wyniku podziału tego majątku Zainteresowany przejął na własność całą Nieruchomość z obowiązkiem spłaty byłej małżonki, a więc uzyskał majątek w części przekraczającej przysługujący Mu udział w majątku objętym wspólnością.

Tak więc w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość, którą następnie sprzedał w 2013 r. nabył w dwóch datach:

* w 1998 r., w części odpowiadającej Jego udziałowi w majątku wspólnym,

* w 2013 r. w części przekraczającej Jego udział w majątku wspólnym.

Zatem, sprzedaż nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1998 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynął wskazany w tym przepisie pięcioletni termin.

Tym samym, w tejże części analizowane zbycie nie spowodowało obowiązku uiszczenia przez Zainteresowanego podatku dochodowego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 jest nieprawidłowe, ponieważ sprzedaż nie całej Nieruchomości, a tylko części odpowiadającej udziałowi w majątku wspólnym (nabytej w 1998 r.) nie stanowi źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż nieruchomości w części przekraczającej udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym, nabytej w 2013 r., na podstawie podziału majątku wspólnego - z uwagi na to, że dokonana została przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach wskazanych w art. 30e ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.