ILPB2/415-238/11-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 13 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 6 maja 2011 r. nr ILPB2/415-238/11-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowaną do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 maja 2011 r. (skutecznie doręczono dnia 10 maja 2011 r.).

W dniu 12 maja 2011 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł, zaś w dniu 13 maja 2011 r. Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek w zakresie pozostałych braków formalnych (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 12 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni urodziła się w Anglii, ma podwójne obywatelstwo. Od 1951 r. do 1981 r. Zainteresowana przebywała w Polsce. We wrześniu 1981 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Anglii, ma tam dom i rodzinę. Wypracowała tam emeryturę państwową i firmową. Emerytury te są opodatkowane u źródła w Anglii.

Dnia 27 kwietnia 2010 r. Zainteresowana zamieszkała w Polsce by zaopiekować się mamą. Niestety Wnioskodawczyni sama poważnie zachorowała. Za okres pracy w Polsce Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę w wysokości 200 zł.

Od czerwca 2010 r. emerytura ta jest wypłacana w Polsce i odciągana jest od niej składka zdrowotna. Zainteresowana ma nadany numer NIP.

Ponieważ mama Wnioskodawczyni wymaga coraz bardziej zaawansowanej opieki, a Zainteresowana ciągłej specjalistycznej opieki medycznej - w najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni będzie przebywała w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż emerytury jakie otrzymuje zostały wypracowane w Wielkiej Brytanii. Podatki od przychodów były zawsze, nieprzerwanie płacone u źródła w Wielkiej Brytanii i nadal są w ten sposób płacone.

Zainteresowana uważa, że mimo, iż obecnie przebywa w Polsce miejscem, które można określić jako ośrodek Jej interesów życiowych pozostaje Wielka Brytania. Tam Wnioskodawczyni posiada dom rodzinny i dzieci, tam się urodziła, spędziła większość swego dorosłego życia i poza rodzinnymi są też więzi przyjaźni, sprawy finansowe. Zainteresowana chce i musi tam wracać.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni powinna przenieść opodatkowanie do Polski.

Jeśli tak to czy:

* obie emerytury podlegałyby opodatkowaniu,

* od kiedy podatek powinien być płacony,

* czy powinien być odprowadzany miesięcznie czy rozliczany rocznie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna kontynuować płacenie podatków w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast w świetle art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b tejże ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) za osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uważa się każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Postanowienia art. 4 ust. 2 cyt. umowy, mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 27 kwietnia 2010 r. Zainteresowana zamieszkała w Polsce by zaopiekować się mamą.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni będzie przebywała w Polsce ponieważ mama Wnioskodawczyni wymaga opieki, a Zainteresowana ciągłej specjalistycznej opieki medycznej.

Zainteresowana uważa, że mimo, iż obecnie przebywa w Polsce miejscem, które można określić jako ośrodek Jej interesów życiowych pozostaje Wielka Brytania. Tam Wnioskodawczyni posiada dom rodzinny i dzieci, tam się urodziła, spędziła większość swego dorosłego życia i poza rodzinnymi są też więzi przyjaźni, sprawy finansowe. Zainteresowana chce i musi tam wracać.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania zarówno w Polsce (przebywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym), jak i w Wielkiej Brytanii (posiadanie tam ośrodka interesów życiowych).

Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni, stwierdza się, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Zainteresowana posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Wynika to z faktu, iż tam znajduje się Jej ośrodek interesów życiowych, Wnioskodawczyni chce wrócić do Wielkiej Brytanii (tam znajduje się Jej rodzina i tam posiada majątek nieruchomy), Jej powiązania osobiste i gospodarcze są ściślejsze z Wielką Brytanią.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, obowiązujące przepisy prawa, oraz zapisy umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej stwierdzić należy, iż emerytury otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.

Zainteresowana podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż Wnioskodawczyni w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w.