ILPB2/415-220/14-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) będąca przedsiębiorstwem komunalnym prowadzi działalność m.in. polegającą na dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków. Posiadając infrastrukturę wodociągowo-kanalizacyjną, tj. sieci wodociągowo-kanalizacyjne, Zainteresowany dokonuje jej rozbudowy ze środków własnych. Występują również sytuacje, w których przyszli odbiorcy usług wodociągowo-kanalizacyjnych - osoby fizyczne (inwestorzy) - na własny koszt dokonują rozbudowy nowych odcinków sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, a następnie na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz zgodnie z art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego występują do spółki o zwrot poniesionych kosztów budowy tej infrastruktury. W tej sytuacji zawierane są umowy odpłatnego przekazania sieci wodociągowej i/lub kanalizacyjnej. Z chwilą zawarcia umowy wraz z sporządzonym protokołem przekazania zostaje przeniesione prawo własności sieci na Spółkę (Zainteresowanego). Przekazane odcinki sieci stają się integralną częścią sieci wodociągowo- -kanalizacyjnej należącej do Spółki (Wnioskodawcy). Z uwagi na ograniczone możliwości finansowe, powstałe zobowiązania wobec osób przekazujących sieci, Wnioskodawca rozlicza poprzez dokonywanie kompensaty z należnościami Spółki przysługującymi od inwestora z tytułu dostaw wody i odbioru ścieków. Kompensaty dokonują w dniu wymagalności faktury obejmującej kolejne okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpłatne przekazanie odcinka sieci wodociągowo-kanalizacyjnej należy rozpoznać jako przychód z odpłatnego zbycia części nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), z odpłatnego zbycia innej rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), czy też z innego źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy prawidłowym jest zastosowanie przepisu art. 49 ust. 1 Kodeksu cywilnego do zakwalifikowania odcinka sieci wodociągowej i kanalizacyjnej do ruchomości, tj. rzeczy, na potrzeby art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka podziela pogląd wyrażony w interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 października 2013 r. (sygn. IBPBII/415-682/13/HK) oraz wyroku NSA z dnia 24 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 421/11).

Zainteresowany uważa, że odpłatne przekazanie odcinka sieci wodociągowej i/lub kanalizacyjnej przez osoby fizyczne na rzecz Spółki należy rozpoznać jako przychód z odpłatnego zbycia innej rzeczy, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Spółce nie ciąży obowiązek sporządzania informacji PIT- 8C.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu na warunkach uzgodnionych w umowie. Z kolei zasady takiego przekazania zostały zawarte w art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który stanowi, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Na podstawie art. 49 § 2 k.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba, że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca. Z przytoczonych powyżej przepisów wprost wynika, że po fizycznym połączeniu przekazywanych odpłatnie urządzeń (odcinków sieci) z siecią należącą do Spółki urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych. Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowych i/lub kanalizacyjnych należy przyporządkować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2w. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłami przychodów są: odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

#8210; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamian.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 przywołanej ustawy, źródłami przychodów są: inne źródła.

Na mocy przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu, katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, do którego należy jednak zaliczyć tylko te przychody, które nie mogą zostać zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - będący przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym - przejmuje odpłatnie na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków w zw. z art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego własność urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych wybudowanych z własnych środków przez osoby fizyczne.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w sytuacji, kiedy ww. urządzenia zostają przekazane odpłatnie, po stronie osób przekazujących te urządzenia powstaje przychód. Przychód ten należy - stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zakwalifikować do źródła jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy.

Skoro bowiem mamy do czynienia z umową odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, to przedmiotem tej umowy są urządzenia, które - w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego - po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Reasumując: na gruncie opisanego stanu faktycznego mamy do czynienia ze zbyciem urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych na rzecz Wnioskodawcy, wobec czego przychód uzyskany przez osoby zbywające - zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy zakwalifikować jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, a nie jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy bądź z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym z kolei mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) tejże ustawy. Nadmienić przy tym należy, że rzeczony przychód powstaje w sytuacji, gdy owo zbycie następuję przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie przez ww. osoby wskazanych urządzeń.

W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika, co oznacza, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek sporządzenia tej informacji nie dotyczy bowiem dochodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, należy wskazać, że przywołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Ponadto, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.