ILPB2/415-2/07-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2007 r. (data wpływu 10 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodu uzyskanego z pracy najemnej wykonywanej za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodu uzyskanego z pracy najemnej wykonywanej za granicą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzymał propozycję pracy dla szwajcarskiej firmy w 2008 r. W sytuacji gdyby przyjął powyższą ofertę jego miejscem zamieszkania nadal pozostałaby Polska, jednak przebywałby w Szwajcarii około 8 miesięcy (powyżej 183 dni) w 2008 r. i uzyskiwał tam dochody ze stosunku pracy. Jednocześnie nie osiągnąłby w 2008 r. żadnych dochodów w Polsce i zrezygnowałby ze wspólnego rozliczenia rocznego z małżonką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca będzie miał obowiązek odprowadzić za 2008 r. jakikolwiek podatek w Polsce oraz czy będzie miał obowiązek składania rocznego zeznania za 2008 r.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany ani do odprowadzania podatku w Polsce, ani do składania rocznego zeznania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Zgodnie jednak z treścią art. 4a ww. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Umowy mają na celu regulację sytuacji, w których może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, przede wszystkim z tego powodu, że źródło przychodów położone jest w innym państwie, niż państwo rezydencji podatnika osiągającego przychody.

Umowa międzynarodowa zawarta między Rzeczypospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92) w art. 15 ust. 1 przewiduje, iż dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w Szwajcarii. Wówczas osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane również w Szwajcarii. Użyte w umowie sformułowanie, że dany dochód"może" być opodatkowany w drugim państwie nie oznacza bynajmniej możliwości wyboru państwa, w którym dochód ma być opodatkowany. Sformułowanie to oznacza, że państwo źródła przychodu ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ten podlega w tym państwie opodatkowaniu.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochody z pracy najemnej wykonywanej w Szwajcarii, przez okres przekraczający w roku podatkowym 183 dni, wobec czego dochód ten podlega opodatkowaniu również w Szwajcarii.

Sposób unikania podwójnego opodatkowania w przypadku uzyskiwania przez rezydenta polskiego dochodów podlegających opodatkowaniu również w Szwajcarii został uregulowany w art. 23 ww. umowy. Stanowi on, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy może być opodatkowany w Szwajcarii to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania. Jednak przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby, można zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony z opodatkowania w powyższy sposób nie był tak zwolniony. Ma więc w tym przypadku zastosowanie metoda wyłączenia z progresją.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jeżeli podatnik podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z ust. 1 art. 27, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - podatek określa się w następujący sposób:

Z brzmienia art. 27 ust. 8 wynika, iż zasada opodatkowania w nim przedstawiona ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach.

W związku z powyższym jeżeli Wnioskodawca nie uzyska w 2008 r. żadnych dochodów w Polsce, ani nie będzie chciał skorzystać z rozliczenia wspólnego z małżonkiem to nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a co za tym idzie nie będzie również zobowiązany do złożenia zeznania rocznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.