ILPB2/415-189/09-2/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-189/09-2/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2009 r. (data wpływu 25 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 marca 2008 r. na rozprawie w Sądzie Rejonowym Wnioskodawca zawarł ugodę z pracodawcą w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, na mocy której strony ustaliły, że stosunek pracy zostanie rozwiązany na mocy porozumienia stron z dniem 30 kwietnia 2008 r. z przyczyn niedotyczących pracownika - likwidacja stanowiska pracy. Pracodawca zobowiązał się zapłacić na rzecz Zainteresowanego kwotę 63.690,00 zł brutto tytułem odprawy - zgodnie z porozumieniem w sprawie zasad stosowanych przy rozwiązywaniu z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w 2008 r. zawartego 30 listopada 2007 r. pomiędzy związkami zawodowymi a pracodawcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone odszkodowanie - odprawa jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3g, ewentualnie 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3g) wolne od podatku dochodowego są: otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem: odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe. Odszkodowanie wypłacone zostało Wnioskodawcy na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy pracodawcą a związkami zawodowymi, a z jego treści wynika, że wydane zostało na podstawie ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zatem wypłacone odszkodowanie wynika z przepisów tej ustawy. Do wypłaconego odszkodowania nie będzie miało zastosowanie wyłączenie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, bowiem przepis ten dotyczy odpraw wypłaconych dobrowolnie i to bezpośrednio na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, natomiast ta odprawa została wypłacona na mocy ugody sądowej, co ma istotne znaczenie z uwagi na zmianę wprowadzoną ustawą z dnia 25 kwietnia 2008 r. w art. 21 ust. 1 pkt 3g i dodanie zapisu "innych niż ugody sądowe", a nadto kwota ustalona w ugodzie wynika bezpośrednio z porozumienia, a nie z ustawy. Z drugiej strony do zaistniałej sytuacji może mieć zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3 b), zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a.

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.

dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Wypłacone odszkodowanie wynika bowiem z zawartego między pracodawcą a związkami zawodowymi porozumienia, a wysokość i zasady ustalania wypłaconych na jego podstawie kwot nie wynika wprost z przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, a zostało ustalone w samym porozumieniu. W oparciu o ustawę pracownik może uzyskać odprawę w max. wysokości 3-krotnego miesięcznego wynagrodzenia, zaś w oparciu o porozumienie Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 9-cio miesięcznego wynagrodzenia. Nadto ustawa dotyczy zwolnień grupowych, a zwolnienie Zainteresowanego do tego typu zwolnień nie należy i tylko na mocy art. 11 przepisy art. 5 ust. 3-7 i art. 8 mają do innych sytuacji zastosowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 19 czerwca 2008 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu. I tak stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł ugodę sądową z pracodawcą w trybie porozumienia stron, z przyczyn niedotyczących pracownika - likwidacja stanowiska pracy. Na mocy tej ugody pracodawca zobowiązał się zapłacić Zainteresowanemu określoną kwotę odprawy, zgodnie z porozumieniem w sprawie zasad stosowanych przy rozwiązywaniu z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników pomiędzy związkami zawodowymi a pracodawcą. Zainteresowany zaznacza, że z treści porozumienia między związkami zawodowymi a pracodawcą wynika, że porozumienie to wydane zostało na podstawie ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca otrzymał odprawę na podstawie ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, iż skoro otrzymana w wyniku ugody sądowej odprawa pieniężna wypłacona została na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 3b) ww. ustawy, ponieważ otrzymana przez Wnioskodawcę odprawa zakwalifikowana została do art. 21 ust. 1 pkt 3. Jednakże, jak wskazano powyżej, w oparciu o lit. b) cyt. przepisu, przedmiotowa odprawa nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl