ILPB2/415-165/13-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu: 25 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu: 25 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 w zw. z art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 marca 2013 r., nr ILPB2/415-165/13-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 marca 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 21 marca 2013 r.), zaś w dniu 25 marca 2013 r. (data nadania: 22 marca 2013 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawcy) mają być wniesione dopłaty w rozumieniu art. 177 Kodeksu spółek handlowych (możliwość dokonywania dopłat została dopuszczona w odpowiednim zapisie w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś sam obowiązek wniesienia dopłat powstanie na podstawie powziętej uchwały zgromadzenia wspólników zobowiązującej jedynego wspólnika spółki do wniesienia dopłat w określonej wysokości/kwocie). Jedyny wspólnik spółki posiada w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymagalną wierzytelność w postaci wymagalnej pożyczki pieniężnej, wynikającej z zawartej w formie pisemnej umowy pożyczki pieniężnej. Na kwotę przypadającą do zwrotu z tytułu pożyczki pieniężnej składają się: pożyczona kwota kapitału + kwota odsetek uzgodnionych w umowie jako wynagrodzenie za korzystanie z pożyczki. Wpłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie dokonana poprzez tzw. konwersję zobowiązań z tytułu pożyczki pieniężnej udzielonej wcześniej spółce przez wspólnika (jako prywatną osobę fizyczną) na dopłaty, czyli wskutek potrącenia wymagalnej wierzytelności pieniężnej przysługującej spółce z o.o. w stosunku do jedynego wspólnika z tytułu uchwalonych do wniesienia dopłat z wymagalną wierzytelnością pieniężną przysługującą jedynemu wspólnikowi w stosunku do spółki z o.o. z tytułu udzielonej pożyczki pieniężnej. Zapłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie więc dokonana w drodze potrącenia wierzytelności, w rozumieniu przepisu art. 498 i 499 Kodeksu cywilnego.

Udzielanie pożyczek nie jest przedmiotem działalności gospodarczej pożyczkodawcy (osoby fizycznej) - wspólnika wyżej wskazanej spółki z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanej sytuacji wspólnik będący pożyczkodawcą będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od kwoty stanowiącej wypłacone mu odsetki od umowy pożyczki, rozumiane jako przychód podatkowy, na podstawie prawnej art. 17 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361).

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyżej opisanej sytuacji następuje wypłacenie odsetek pożyczkodawcy. W wyżej opisanej sytuacji wspólnik będący pożyczkodawcą będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od kwoty stanowiącej wypłacone mu odsetki od umowy pożyczki, rozumiane jako przychód podatkowy. Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361).

W przypadku takiej osoby, odsetki od pożyczek stanowią przychód z kapitałów pieniężnych (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT). Od uzyskanego przychodu, jakim jest kwota otrzymanych odsetek, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19%. Podatek ten pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Przychodu tego nie łączy się z innymi przychodami, opodatkowanymi wg skali (art. 30a ust. 1 pkt 1, ust. 6-7 ustawy o PIT). Osoba prawna (spółka z o.o.), wypłacająca odsetki, pełni w tym przypadku jednocześnie rolę płatnika. Spółka z o.o. powinna od wypłaconych odsetek pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa wyżej, i wypłacić odsetki pomniejszone o kwotę podatku (art. 41 ust. 4 ustawy o PIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie zaś z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od pożyczek są przychodem z kapitałów pieniężnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawcy) mają być wniesione dopłaty w rozumieniu art. 177 Kodeksu spółek handlowych (możliwość dokonywania dopłat została dopuszczona w odpowiednim zapisie w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś sam obowiązek wniesienia dopłat powstanie na podstawie powziętej uchwały zgromadzenia wspólników zobowiązującej jedynego wspólnika spółki do wniesienia dopłat w określonej wysokości/kwocie). Jedyny wspólnik spółki posiada w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymagalną wierzytelność w postaci wymagalnej pożyczki pieniężnej, wynikającej z zawartej w formie pisemnej umowy pożyczki pieniężnej.

Jak wskazano we wniosku, na kwotę przypadającą do zwrotu z tytułu pożyczki pieniężnej składają się: pożyczona kwota kapitału + kwota odsetek uzgodnionych w umowie jako wynagrodzenie za korzystanie z pożyczki. Wpłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie dokonana poprzez tzw. konwersję zobowiązań z tytułu pożyczki pieniężnej udzielonej wcześniej spółce przez wspólnika (jako prywatną osobę fizyczną) na dopłaty, czyli wskutek potrącenia wymagalnej wierzytelności pieniężnej przysługującej spółce z o.o. w stosunku do jedynego wspólnika z tytułu uchwalonych do wniesienia dopłat z wymagalną wierzytelnością pieniężną przysługującą jedynemu wspólnikowi w stosunku do spółki z o.o. z tytułu udzielonej pożyczki pieniężnej. Zapłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie więc dokonana w drodze potrącenia wierzytelności, w rozumieniu przepisu art. 498 i 499 Kodeksu cywilnego.

Wnoszenie dopłat przez wspólników spółek z ograniczoną odpowiedzialnością jest regulowane przepisami art. 177, 178 i 179 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 177 § 1 Kodeksu spółek handlowych, umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.

Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów (art. 177 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Na podstawie art. 178 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179.

Instytucję pożyczki regulują przepisy art. 720-724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Umowa pożyczki jest - zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego - umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku poprzez samo porozumienie stron, oraz umową dwustronnie zobowiązującą. W sytuacji gdy strony zawarły umowę pożyczki z zastrzeżeniem odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz pożyczkodawcy, po stronie biorącego pożyczkę pojawia się obowiązek zapłaty odsetek. Odsetki bowiem stanowią typowe, należne dającemu pożyczkę, wynagrodzenie.

Zlanie się w jednej osobie praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika określane jest mianem "konfuzji". Wówczas zobowiązanie przestaje istnieć. W wyniku pewnych zdarzeń prawnych może dojść do sytuacji, w której jeden podmiot stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem. Taki stan rzeczy określa się mianem konfuzji zobowiązań, a jej skutkiem jest zawsze wygaśnięcie zobowiązania, ponieważ w rękach jednej osoby nie mogą pozostawać prawa dłużnika i wierzyciela.

Stosownie zaś do art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowej, od uzyskanych dochodów (przychodów) - z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej - pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Jak wskazał Zainteresowany, udzielanie pożyczek nie jest przedmiotem działalności gospodarczej pożyczkodawcy (osoby fizycznej) - wspólnika spółki z o.o. (Wnioskodawcy).

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Wobec tego co wywiedziono wyżej, odsetki od analizowanej pożyczki, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowią przychód z kapitałów pieniężnych, a zatem - stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Wnioskodawca byłby zobowiązany do poboru 19% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż odsetki od udzielonej pożyczki - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowiły będą dla pożyczkodawcy (wspólnika Zainteresowanego) przychód z kapitałów pieniężnych, który podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Tym samym, po stronie tegoż pożyczkodawcy (wspólnika Zainteresowanego) powstanie obowiązek podatkowy, realizowany w tym przypadku przez Wnioskodawcę - jako płatnika - stosownie do uregulowań art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, stawiającemu do dyspozycji pożyczkodawcy (wspólnikowi Zainteresowanego) odsetki od udzielonej pożyczki, ciążyły będą obowiązki płatnika, wynikające z wyżej cyt. art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do cyt. art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, płatnik jest zobowiązany pobrać od wypłaconych (pozostawionych do dyspozycji podatnika) odsetek zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% przychodu i przekazać, zgodnie z art. 42 ust. 1 wyżej powołanej ustawy podatkowej, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według - w tym przypadku - siedziby płatnika oraz przesłać deklarację ustalonego wzoru (PIT-8AR) zgodnie z art. 42 ust. 1a w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym w którym nastąpiła wypłata (pozostawienie do dyspozycji) odsetek. Jak zostało wskazane wcześniej, podatek należy pobrać od przychodu, bez pomniejszenia o koszty uzyskania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.