ILPB2/415-152/09-3/TR - Opodatkowanie przychodów pracowników z tytułu udziału w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, świadczy usługi dystrybucji gazu. w ramach integracji Zainteresowany organizuje swoim pracownikom różnego rodzaju zawody sportowe, w tym branżowe, a także organizuje imprezy integracyjne o charakterze sportowym. Spółka w ramach wydatków na zawody sportowe ponosi koszty związane z udziałem pracowników. Uczestnicy zawodów sportowych rywalizują między sobą w różnego rodzaju dyscyplinach sportowych. w przypadku zawodów branżowych oddelegowane są osoby najlepsze w danej dyscyplinie do reprezentowania Spółki. Działania te zmierzają do utrwalenia oznaczenia firmy w pamięci aktualnych oraz przyszłych nabywców, zachęcając ich do nawiązania i kontynuowania dalszej współpracy, co w konsekwencji prowadzi do zwiększenia przychodów Spółki. Powyższe działania mają szczególne znaczenie dla Wnioskodawcy w sytuacji uwolnienia rynku gazu w 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na drugie pytanie przedstawione we wniosku, natomiast w zakresie odpowiedzi na pierwsze pytanie wydano interpretację indywidualną nr ILPB3/423-140/09-4/MC z dnia 5 maja 2009 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w części dotyczącej pytania pierwszego, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, do których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-19, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Każde świadczenie otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy. Jeżeli nie jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania, to zakład pracy jest obowiązany od jego wartości pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. w celu integracji załogi oraz podniesienia poziomu kultury fizycznej pracowników Spółka organizuje różnego rodzaju zawody sportowe, m.in. zawody branżowe oraz szereg innych imprez integracyjnych o charakterze sportowym. Koszty uczestnictwa w przedmiotowych zawodach obejmują m.in. przejazdy, wyżywienie, zakwaterowanie uczestników, wpisowe za uczestnictwo, opłaty za obiekty sportowe, etc. Spółka nie nalicza podatku, wychodząc z założenia, że nie da się przyporządkować świadczenia do danej osoby, gdyż często składy zakładowych drużyn są ustalane spontanicznie. Poza tym Spółka ma wątpliwości, czy osoby, które reprezentują pracodawcę na firmowym turnieju, uzyskują z tego tytułu jakąś korzyść. Tym bardziej jeśli rywalizują z przedsiębiorstwami z tej samej branży. To tak, jak byłyby w pracy - mają bowiem pokazać, że są lepsi od konkurencji. Osoby biorące udział w zawodach sportowych branżowych są oddelegowane do reprezentowania Spółki. Uczestnicy zawodów sportowych są wizytówką przedsiębiorstwa. w związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na organizację imprez integracyjnych zawodów sportowych stanowią element kosztów pracowniczych. Wydatki te, podobnie jak wynagrodzenie zasadnicze pracowników, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, nagrody i premie oraz inne świadczenia dodatkowe, stanowią istotny element polityki kadrowej Spółki, która prowadzona we właściwy sposób przekłada się na zwiększenie przychodów. Podobne stanowisko, potwierdzające pozytywny wpływ spotkań integracyjnych oraz zawodów sportowych - jako elementu motywacyjnego - na przychody przedsiębiorstwa, a także traktowanie wydatków na takie spotkania jako kosztów pracowniczych, zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4283/2006). Integracja poprzez zawody sportowe zawiązuje i umacnia istniejące pomiędzy pracownikami więzy koleżeństwa. Dzięki niej pracownicy tworzą zgrany zespół, który ściślej identyfikuje się z celami Spółki, a przez to pracuje się wydajniej, efektywniej i poprawniej. To z kolei przekłada się bezpośrednio na zdolność Spółki do generowania przychodów podatkowych. w przypadku zawodów branżowych, do uczestnictwa w imprezie oddelegowane są osoby reprezentujące najwyższy poziom umiejętności sportowych w danej dyscyplinie. Skład drużyny reprezentującej Spółkę, na skutek różnorodnych zdarzeń losowych, podlega jednak częstej rotacji. Tym samym ze świadczenia w postaci uczestnictwa w zawodach branżowych nie korzystają stale te same osoby, a co za tym idzie, w opinii Spółki, nie ma możliwości przyporządkowania wartości świadczenia konkretnemu pracownikowi. Udział w imprezie integracyjnej lub zawodach branżowych ma charakter delegacji służbowej i jest ściśle związany z wykonywaną pracą. Celem udziału pracownika w imprezie integracyjnej, zawodach branżowych jest bowiem nie rekreacja pracownika, ale lepsza motywacja do pracy, względy marketingowe i korporacyjne. Tym samym poprzez taki udział pracownik nie uzyskuje korzyści, które podlegałyby opodatkowaniu PIT i ZUS. Co więcej, w przypadkach imprez integracyjnych i zawodów branżowych przeważnie trudno byłoby wyodrębnić wartość ewentualnego przysporzenia po stronie pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju wyjazdy o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

W złożonym wniosku Wnioskodawca podkreśla, iż spółka nie nalicza podatku, wychodząc z założenia, że nie da się przyporządkować świadczenia do danej osoby, gdyż często składy zakładowych drużyn są ustalane spontanicznie. Jednakże, zdaniem tutejszego Organu, istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Zainteresowany, jako pracodawca, jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie, gdyż jak sam wskazuje w przypadku zawodów branżowych oddelegowane są osoby najlepsze w danej dyscyplinie do reprezentowania spółki (a więc znane z imienia i nazwiska). w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, możliwym jest wyliczenie jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym pracownikom.

Odnosząc powyższe do przedstawionych uprzednio przepisów należy stwierdzić, że, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń stanowi dla pracowników źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wartość ww. świadczeń Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunków pracy.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, tut. Organ informuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.