ILPB2/415-147/13-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie limitu kwoty zwrotu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie limitu kwoty zwrotu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 30 grudnia 2009 r. podatnik złożył pierwszy wniosek o zwrot VAT, dotyczący remontu mieszkania i tym samym nabył prawo do zwrotu podatku według limitu na remont mieszkania w latach 2009-2013. W roku 2013 zamierza rozpocząć budowę domu i tym samym złożyć kolejny wniosek w 2013 r. o zwrot VAT-u budowlanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnikowi będzie przysługiwało prawo do zwrotu z tytułu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych po 1 maja 2004 r. (VZM), w związku z budową domu przez okres pięcioletni 2013-2018, jeżeli złoży wniosek w roku 2013.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie Jej przysługiwało prawo do zwrotu VAT-u przez okres pięcioletni (2013-2018), ponieważ budowa domu, jest nową odrębną inwestycją, niż remont mieszkania i przysługuje z tego tytułu inny limit zwrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) stanowi, że osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

Zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków:

* poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r. (art. 3 ust. 2 ustawy),

* poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (art. 3 ust. 3 ustawy).

Mając na uwadze brzmienie art. 2 pkt 2 ww. ustawy, wskazać należy, że ilekroć w ustawie jest mowa o podatku VAT rozumie się przez to podatek od towarów i usług o stawce 22% w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 oraz z 2005 r. Nr 14, poz. 113, Nr 90, poz. 756 i Nr 143, poz. 1199).

Stosownie do art. 3 ust. 4 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ww. ustawy, kwota zwrotu, o której mowa w ust. 4, jest równa, z zastrzeżeniem ust. 6 i art. 11a, 68,18% kwoty podatku VAT wynikającej z faktur, nie więcej jednak niż 12,295% kwoty stanowiącej iloczyn:

W myśl art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w odniesieniu do wydatków, na podstawie których osoba fizyczna korzystała lub korzysta z odliczenia, na podstawie:

- kwota podlegająca zwrotowi, jest równa 55,23% kwoty podatku VAT wynikającej z faktur, nie więcej jednak niż 9,959% kwoty stanowiącej odpowiedni iloczyn, o którym mowa w ust. 5.

Artykuł 3 ust. 6a ustawy stanowi, iż limity kwoty zwrotu obliczone zgodnie z zasadami określonymi w ust. 5 i 6 dotyczą okresów pięcioletnich liczonych od daty złożenia pierwszego wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek może być złożony wspólnie z małżonkiem lub odrębnie przez każdego z małżonków. Jeżeli małżonkowie składają odrębne wnioski, do różnych urzędów skarbowych, są jednocześnie obowiązani zawiadomić o złożeniu wniosku urząd skarbowy właściwy dla złożenia wniosku przez małżonka (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ustępu 3 artykułu 5 ustawy, przedmiotowy wniosek może być składany nie częściej niż raz w roku.

W przypadku Wnioskodawczyni złożenie przez Nią pierwszego wniosku VZM w 2009 r. spowodowało rozpoczęcie pięcioletniego okresu, który przypada na lata 2009 - 2013. Dla tego okresu ustala się limit wspólny dla wszystkich wniosków składanych w tym okresie, bez względu na to jakiej inwestycji wydatki dotyczą. Ustawa bowiem w żadnym miejscu nie wskazuje, iż wysokość limitu uzależniona jest od rodzaju inwestycji, co powodowałoby, że do każdego rodzaju inwestycji stosuje się odrębny limit.

W związku z powyższym jeśli Wnioskodawczyni złoży wniosek o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w roku 2013, musi uwzględnić limit przypadający na lata 2009 - 2013. Dopiero złożenie wniosku w roku 2014 spowoduje, rozpoczęcie nowego pięcioletniego okresu, przypadającego na lata 2014 - 2018, do którego ustalony zostanie nowy limit zwrotu wydatków.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym przysługuje Jej prawo do zwrotu VAT-u przez okres pięcioletni (2013-2018), ponieważ budowa domu, jest nową odrębną inwestycją, niż remont mieszkania i przysługuje z tego tytułu inny limit zwrotu, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, złożenie przez Wnioskodawczynię wniosku w roku 2013, spowoduje, iż musi Ona uwzględnić limit zwrotu wydatków przypadający na lata 2009 - 2013. Złożenie wniosku w 2013 r. nie powoduje rozpoczęcie nowego limitu, mimo iż ponoszone wydatki dotyczą innego rodzaju inwestycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.