ILPB2/415-144/07-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2007 r. (data wpływu 10 września 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2007 r. (data wpływu 23 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na braki formalne Wnioskodawczyni została wezwana pismem z dnia 7 listopada 2007 r. Nr ILPB2/415-144/07-2/JK do uzupełnienia złożonego wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 8 listopada 2007 r., zaś w dniu 23 listopada 2007 r. do tut. organu doręczono odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła opisany we wniosku ORD-IN stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 2001 r. jest zatrudniona na umowę o pracę w firmie z siedzibą w Poznaniu na stanowisku sales manager. W roku 2005 zameldowała się w urzędzie meldunkowym w Niemczech z zamiarem okresowego pobytu w tym kraju. Jednocześnie posiada również adres zameldowania w Polsce. W roku 2006 przebywała zarówno w Niemczech (poniżej 183 dni w roku) jak i w Polsce. W roku 2007 na terytorium Niemiec przebywa powyżej 183 dni w roku. Wnioskodawczyni do dnia dzisiejszego kontynuuje pracę dla tej samej firmy. Ze względu na charakter pracy i nowoczesne rozwiązania telekomunikacyjne możliwe jest wykonywanie przez nią pracy zarówno w Polsce, jak i w Niemczech (lub z każdego innego miejsca, w którym istnieje możliwość podłączenia do internetu). Firma, której jest pracownikiem działa jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznaniu, wyłącznie na terytorium Polski i nie posiada żadnej placówki w Niemczech. Przez cały czas firma odprowadzała w Polsce zaliczki z tytułu PIT-4. Wnioskodawczyni w Polsce składała roczne zeznania podatkowe i odprowadzała podatki. W maju 2007 r. skontaktował się z nią Urząd Skarbowy Memmingen (Niemcy) stwierdzając, że podlega opodatkowaniu w Niemczech. Po telefonicznym wyjaśnieniu, że firma, której jest pracownikiem ma siedzibę w Polsce i wszystkie podatki zostały i są nadal odprowadzane w Polsce, urzędnik poprosił o przedłożenie polskich zeznań podatkowych i dowodu wpłaty podatku (w celu wyeliminowania ryzyka unikania płacenia podatków w obu państwach). Na tej podstawie Urząd Skarbowy w Memmingen wystawił postanowienie o naliczeniu wymiaru podatku stwierdzając, że płaca wypłacana przez polskiego pracodawcę podlega w całości opodatkowaniu w Niemczech ze względu na miejsce wykonywania pracy i dochód osiągnięty w Niemczech. Urząd powołał się na art. 15 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, mówiący o miejscu wykonywania pracy. Według urzędu miejscem tym są Niemcy.

Wnioskodawczyni nie potrafi jednoznacznie wskazać czy jej miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Miejsce zamieszkania posiada w obu wymienionych krajach. Ośrodek interesów życiowych znajduje się w obu państwach (ściślejsze powiązania osobiste Niemcy). Całość powiązań gospodarczych znajduje się w Polsce (pracuje dla polskiej firmy działającej wyłącznie na rynku polskim, wszyscy klienci firmy mają siedzibę w Polsce). Wnioskodawczyni podkreśla, że pracę wykonuje zarówno na terytorium Niemiec jak i Polski, a może ją wykonywać z każdego miejsca na świecie gdzie istnieje możliwość podłączenia stałego łącza internetowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy strona polska podziela stanowisko Urzędu Skarbowego Memmingen, że wynagrodzenie wypłacane przez polskiego pracodawcę podlega wyłącznie opodatkowaniu w Niemczech i jeśli tak, to czy dokona zwrotu podatku za rok 2006 i odprowadzonych w roku 2007 zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce, oraz fakt, że w Polsce znajduje się siedziba pracodawcy i całość pracy związana jest z rynkiem polskim, podlega opodatkowaniu w Polsce. W związku z tym wszystkie miesięczne zaliczki na podatek dochodowy oraz rozliczenie podatku za rok 2006 dokonane zostały w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a u.p.d.o.f. powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) zwanej dalej Umową, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego, bądź ograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących przed 1 stycznia 2007 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie było zdefiniowane. Definicję powyższą należy więc wyprowadzić z przepisu art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się, że osoba wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić iż Wnioskodawczyni w 2006 r. miejsce zamieszkania posiadała na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, gdyż z tym krajem posiadała ściślejsze powiązania osobiste.

Od 1 stycznia 2007 r. u.p.d.o.f. zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej dla celów podatkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f. za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Ze stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawczynię wynika, iż żaden z dwóch ww. warunków w 2007 r. nie został spełniony, gdyż przebywa ona powyżej 183 dni w roku podatkowym na terytorium Republiki Federalnej Niemiec oraz posiada ośrodek interesów życiowych w tym państwie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż zarówno w roku 2006 jak i 2007 Wnioskodawczyni dla celów podatkowych nie posiadała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Miejscem tym było terytorium Niemiec. Tak więc Wnioskodawczyni zarówno w 2006 jak i 2007 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym opodatkowaniu w Polsce w latach 2006 i 2007 powinny podlegać tylko dochody (przychody) Wnioskodawczyni osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Za prawidłowe uznać więc należy stanowisko Wnioskodawczyni, że otrzymane wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega opodatkowaniu w Polsce.

W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Niemczech, będzie podlegała również opodatkowaniu w tym państwie.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 Umowy uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Bez względu na powyższe zgodnie z art. 15 ust. 2 Umowy wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Zestawiając stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię i przytoczone przepisy stwierdzić należy, iż dochody (przychody) osiągnięte przez Wnioskodawczynię podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Niemczech. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie będzie miał art. 24 ust. 1 Umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.