ILPB2/415-137/09-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniach 18 marca 2009 r. oraz 27 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej na podstawie ugody sądowej odprawy emerytalnej oraz opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - jest:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania otrzymanej na podstawie ugody sądowej odprawy emerytalnej,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej na podstawie ugody sądowej odprawy emerytalnej oraz opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Natomiast w dniu 18 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek ORD-IN Pani z dnia 16 marca 2009 r. (data nadania 17 marca 2009 r.) dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w tożsamym zakresie.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 17 kwietnia 2009 r. nr ILPB2/415-137/09-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia przedmiotowego wezwania - braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie treści przedstawionego stanu faktycznego, wyrażenia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu oraz dokonania opłaty od wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 kwietnia 2009 r., zaś w dniu 27 kwietnia 2009 r. (data nadania 23 kwietnia 2009 r.) do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

W piśmie tym Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 17 marca 2009 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w L. przesłała prawidłowo wypełniony druk ORD-IN wraz z potwierdzeniem opłaty od wniosku. W związku z powyższym Zainteresowana wyraziła wolę aby wniosek ten stanowił uzupełnienie wniosku z dnia 3 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 grudnia 2006 r. Zainteresowana przeszła na emeryturę, po 37 latach pracy. Prokurator Okręgowy wypłacił Jej odprawę w wysokości dwumiesięcznych poborów.

Wnioskodawczyni skierowała pozew do sądu o wypłacenie należnej Jej reszty odprawy w postaci czteromiesięcznych poborów.

Na rozprawie w dniu 10 czerwca 2008 r. pozwany zaproponował ugodę, zgodnie z którą żądana kwota będzie Zainteresowanej wypłacona, ale bez ustawowych odsetek. Na powyższe Wnioskodawczyni wyraziła zgodę.

Zainteresowana otrzymała od pracodawcy na podstawie zawartej ugody sądowej kwotę 16 800 zł, bez odprowadzania podatku.

W lutym 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11. W formularzu tym zaznaczono, że nie pobrano zaliczki na podatek. Dokument ten nie został podpisany przez osobę odpowiedzialną za jego wypełnienie w rubryce 88.

Zainteresowana otrzymała również kwotę 500 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Zainteresowana ma odprowadzić podatek od powyższych kwot, na jakiej podstawie.

Czy w tym przypadku podatku nie należy odprowadzać.

Czy Wnioskodawczyni sama ma obliczyć wysokość podatku, czy jest to obowiązkiem pracodawcy.

Czy zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymana kwota jest wolna od podatku. Jeżeli kwota powinna być opodatkowana to na jakiej podstawie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, od kwoty uzyskanej na podstawie ugody sądowej, zaliczka na podatek nie powinna być odprowadzona do urzędu skarbowego, gdyż jest to kwota uzyskana nie ze stosunku pracy tylko z ugody sądowej z mocą wyroku.

Pracodawca wystawił niewłaściwy PIT do rozliczenia.

Zainteresowana wskazuje również, że kwota 500 zł nie podlega opodatkowaniu, gdyż są to Jej koszty obrony, które były pracodawca zwrócił.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania otrzymanej na podstawie ugody sądowej odprawy emerytalnej,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ww. ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2009 r. - wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej wyżej ustawy, ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż do ugody sądowej doszło na skutek pozwu o zapłatę całości należnej Wnioskodawczyni odprawy emerytalnej. W świetle postanowień ww. ugody były pracodawca zobowiązał się wypłacić Zainteresowanej całość przysługującej jej odprawy emerytalnej bez wypłaty ustawowych odsetek.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, iż - zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - strony zawierające ugodę, czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Wypłacona Zainteresowanej - w wyniku ugody sądowej - kwota stanowi zatem w rzeczywistości wypłatę odprawy emerytalnej z tytułu łączącego Ją z byłym pracodawcą stosunku pracy, a nie odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym wypadku bez znaczenia pozostaje fakt, iż realizacja tych należności nastąpiła na podstawie ugody sądowej.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie, jako związane ze stosunkiem pracy, należy zatem zakwalifikować do przychodów określonych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

Pracodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do poboru zaliczki i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami podanymi w art. 32 i 38 tej ustawy.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby pracodawca wypłacił Zainteresowanej odprawę emerytalną na normalnych zasadach, od wynagrodzenia tego byłby zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Zatem pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym w drodze ugody sądowej, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w sposób i na zasadach określonych w Kodeksie pracy.

Reasumując, pracodawca wypłacając po ustaniu zatrudnienia, należności ze stosunku pracy, z tytułu odprawy emerytalnej, na podstawie zawartej ugody sądowej, jest obowiązany obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym to płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35 (zakłady pracy, spółdzielnie, organy rentowe i inni płatnicy) w przypadku, gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru tj. o wysokości dochodu oraz potrąconych przez płatnika w roku podatkowym składkach na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1, składce na ubezpieczenia zdrowotne odliczonej w roku podatkowym przez płatnika, a także należnego i pobranego podatku. Jeżeli jednak płatnik przekazał taką informację, lecz niepełną w odniesieniu do stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, podatnik nie jest zwolniony z obowiązku złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Dysponując zatem niepełnymi informacjami sporządzonymi przez płatnika, podatnik powinien sporządzić zeznanie podatkowe na podstawie posiadanych przez siebie danych o wypłaconych kwotach (przychodzie) z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy oraz innych elementów zeznania podatkowego (odliczenia, ulgi itp.).

W odniesieniu natomiast do kwoty 500 zł otrzymanej przez Zainteresowaną tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego stwierdzić należy, iż kwota ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie Wnioskodawczyni nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe po stronie powoda. Kwoty te są jedynie zwrotem poniesionych wcześniej nakładów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.