ILPB2/415-119/12-6/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 20 stycznia 2012 r., data wpływu do BKIP w Lesznie 30 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) oraz 8 maja 2012 r. (data wpływu 11 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W dniu 20 stycznia 2012 r. do Biura KIP w Płocku wpłynął wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Filia w (...) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych. Pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) i stosownie do § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - przekazał wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Filia w (...) do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu. Wniosek ten wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 30 stycznia 2012 r.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w przepisach ustawy - Ordynacja podatkowa, pismami z dnia 6 kwietnia 2012 r. nr ILPB2/415-119/12-2/WM oraz nr ILPB4/423-45/12-2/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia ww. wezwań - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 kwietnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 11 kwietnia 2012 r.), zaś w dniu 23 kwietnia 2012 r. ww. wniosek został uzupełniony (data nadania 18 kwietnia 2012 r.).

Z uwagi na zaistnienie przesłanek uzasadniających uzupełnienie wniosku związanych z przystąpieniem do postępowania pełnomocnika Spółki, tut. Organ pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r. nr ILPB2/415-119/12-4/WM, ILPB4/423-45/12-4/DS ponownie wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych.

Ww. wezwanie wysłano w dniu 26 kwietnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 maja 2012 r.), zaś w dniu 11 maja 2012 r. ww. wniosek został uzupełniony (data nadania 8 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) jest autoryzowanym dealerem samochodów marki X, Y i Z. W 2011 r. Wnioskodawca brał udział w konkursie pod nazwą (...) organizowanym dla dealerów samochodów. Z tytułu udziału w tym konkursie Wnioskodawca otrzymał nagrodę w postaci wycieczki. w terminie od dnia 8 września 2011 r. do dnia 15 września 2011 r. o wartości 8 tys. zł.

Zgodnie z decyzją Zarządu, na wycieczkę wydelegowany został jeden ze wspólników. W związku z powyższym zdarzeniem, Wnioskodawca złoży deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym według wzoru PIT-8AR i odprowadzi na rachunek urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 800,00 zł, zobowiązując jednocześnie wspólnika korzystającego z wycieczki do wpłacenia uiszczonego podatku na rachunek bankowy Spółki. Wspólnik Wnioskodawcy biorący udział w wycieczce, poinformowany o konieczności uiszczenia podatku oświadczył, iż zwróci Wnioskodawcy podatek w kwocie 800,00 zł, ale jednoczenie oświadczył, iż jego zdaniem, postępowanie Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe. Zdaniem wspólnika, równowartość wycieczki powinna być zarachowana - stosownie do przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jako przychód Wnioskodawcy, w związku z czym po stronie Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy w podatku od osób prawnych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 18 kwietnia 2012 r. doprecyzowano przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż zgodnie z intencją organizatora konkurs skierowany był do ",właścicieli" firm dealerskich. W konkursie brali więc udział przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w rożnych formach organizacyjno-prawnych, jak np. osoby fizyczne, spółki cywilne, oraz spółki osobowe i kapitałowe, których działalność regulowana jest przepisami ustawy - Kodeks spółek handlowych. Z powyższych względów zarząd Wnioskodawcy postanowił przyznać wycieczkę tytułem nagrody jednemu ze wspólników jako quasi "współwłaścicielowi" firmy.

Ponadto, wskazano, iż wspólnik uczestniczący w wycieczce związany jest ze Spółką stosunkiem pracy - jako dyrektor zarządzający filii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr: 1 i 2 odnoszące się do podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania nr 3, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 - zasadą prawa podatkowego jest, że obowiązek podatkowy obciąża bezpośrednio tą osobę, która otrzymuje określonego rodzaju przychód. Zdaniem Spółki, w niniejszym przypadku wspólnik będący osobą fizyczną uzyskał przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym - stosownie do przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ciąży na nim obowiązek uiszczenia podatku w wysokości 10% wartości nagrody.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych obciąża wspólnika jako osobę fizyczną. W opinii Spółki, podatek należy pobrać w wysokości ryczałtowej, tj. zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż wspólnik jest związany ze Spółką stosunkiem pracy nie ma znaczenia w sprawie albowiem konkurs z założenia kierowany był nie do pracowników, lecz dla "właścicieli" firm dealerskich, a nadto wygrana w konkursie nie pozostawała w związku przyczynowym z obowiązkami pracowniczymi wspólnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zauważyć należy, iż art. 11 ust. 1 ustawy podatkowej stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z analizy wniosku wynika, iż z tytułu udziału w konkursie Spółka, będąca osobą prawną, otrzymała nagrodę w postaci wycieczki. Zarząd ww. Spółki postanowił przyznać ww. wycieczkę tytułem nagrody jednemu ze wspólników. Wspólnik ten jest związany ze Spółką stosunkiem pracy.

Zatem, na gruncie analizowanej sprawy zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również świadczenia w postaci wycieczki przyznanej pracownikowi, a w zasadzie jej wartość.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przychodem pracownika jest więc każde świadczenie otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 wskazanej ustawy podatkowej.

Zauważyć należy, iż należności ze stosunku pracy podlegają opodatkowaniu wg zasad określonych w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Podstawa obliczenia podatku w złotych Podatek wynosi

ponad do

85 528 18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr

85 528 14 839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł

Z kolei, stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Stosownie do art. 31 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, o którym mowa w ust. 1 (...), uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a (...).

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Wskazać należy, iż powyższa okoliczność zaistniała w analizowanym przypadku.

Końcowo, tut. Organ zauważa, iż na gruncie badanej sprawy brak jest podstaw do zastosowania sposobu opodatkowania wskazanego w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć bowiem należy, iż w myśl ww. przepisu, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Ponadto, zgodnie z ustępem 8 ww. artykułu 30 ustawy, dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Zatem, w świetle powyższego, stwierdzić należy, iż adresatem normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 2, są osoby fizyczne z tytułu osiągnięcia przez nie wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych. A skoro to Spółka, tj. podmiot posiadający osobowość prawną wygrała wycieczkę, a nie wspólnik, nie zostały spełnione przesłanki zawarte w ww. przepisie.

Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu otrzymania świadczenia w postaci wycieczki po stronie wspólnika - będącego pracownikiem - Spółki wystąpił przychód, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tytułu ww. świadczenia należy pobrać podatek wg stawek określonych w cytowanym wyżej art. 27 ustawy podatkowej. Zatem na Wnioskodawcy, jako zakładzie pracy, spoczywa obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach wskazanych powyżej. W konsekwencji wnioskowany przez Spółkę sposób opodatkowania świadczenia na rzecz wspólnika na zasadach wskazanych w art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy należało uznać za wadliwy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.