ILPB2/415-1168/11-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 12 grudnia 2011 r.)., uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą.

Pismem z dnia 6 grudnia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego - działając na podstawie przepisu art. 170 § 1 w związku z art. 14b ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał zapytanie z dnia 15 listopada 2011 r. Pani do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia- Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 marca 2012 r. nr ILPB2/415-1168/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowaną do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 marca 2012 r. (skutecznie doręczono dnia 8 marca 2012 r.). W dniu 13 marca 2012 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł. Natomiast w dniu 20 marca 2012 r. Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek w zakresie pozostałych braków formalnych (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 15 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni po ojcu, w miesiącu sierpniu 2011 r. otrzymała rekompensatę z tytułu pozostawienia przez rodziców nieruchomości poza granicami Rzeczypospospolitej Polskiej.

Zainteresowana otrzymała rekompensatę na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3, art. 2, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 3 pkt 2, art. 8 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomoś¬ci poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.).

Rekompensata w wysokości jedynie 20% wartości pozostawionego mienia wyniosł 36.660,00 zł. Kwota ta została ustalona na podstawie urzędowego opisu mienia bez potrzeby korzystania z pośrednictwa sądu i świadków.

Wnioskodawczyni jest prokuratorem w stanie spoczynku i nie ma poza emeryturą, wypłacaną Jej przez prokuraturę innych dochodów. Zainteresowana jest wdową i Jej rozliczeniem zajmuje się księgowość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota rekompensaty z tytułu pozostawienia przez rodziców nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej podlega opodatkowaniu, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, rekompensata, jak sama nazwa wskazuje, ma na celu poprzez pieniądz stanowić zamiennik, za coś utraconego. Rekompensata ta należała się ojcu Zainteresowanej, gdyż dom pozostawiony za granicą, stanowił Jego własność. Przez okres swego życia ojciec Wnioskodawczyni nie doczekał się rekompensaty. Wnioskodawczyni również czekała 5 lat na to, aby Wojewoda zdecydował się na wydanie decyzji w tej sprawie.

Zainteresowana uważa, że za rekompensatę z tytułu pozostawienia mienia za obecnymi granicami kraju nie powinna płacić podatku, gdyż to Skarb Państwa wypłaca Jej rekompensatę i tylko w wysokości 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechności opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a ww. ustawy wolne od podatku są przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418, z 2006 r. Nr 195, poz. 1437 oraz z 2008 r. Nr 197, poz. 1223), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy.

Ze przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni po ojcu, w sierpniu 2011 r. otrzymała rekompensatę z tytułu pozostawienia przez rodziców nieruchomości poza granicami Rzeczypospospolitej Polskiej.

Zainteresowana otrzymała rekompensatę - w wysokości 20% wartości pozostawionego mienia (tekst jedn.: 36.660,00 zł) - na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3, art. 2, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 3 pkt 2, art. 8 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomoś¬ci poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż otrzymana przez Wnioskodawczynię rekompensata z tytułu mienia pozostawionego poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w postaci środków pieniężnych przyznanych w decyzji właściwego organu administracji na podstawie ww. ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.