ILPB2/415-1160/13-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dopłat za przejazd osób niepełnosprawnych na turnusy rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dopłat za przejazd osób niepełnosprawnych na turnusy rehabilitacyjne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca opłacił faktury za przejazd osób niepełnosprawnych na turnusy rehabilitacyjne ze środków dotacji otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych (m.in. składek członkowskich).

Zainteresowany promuje Gminę, do czego jest zobowiązany, bowiem zgodnie z zapisem umowy z Gminą Wnioskodawca jest zobowiązany do promowania gminy poprzez:

* każdorazowe informowanie o otrzymanych środkach finansowych, podczas wszelkich wystąpień publicznych, w tym: wypowiedzi w środkach masowego przekazu, kongresach, sympozjach, konferencjach, targach, wystawach, turniejach, konkursach, itp. w zależności od wybranej formy wystąpienia,

* zamieszczenie logo gminy na materiałach promocyjnych i informacyjnych w tym: własnych stronach internetowych, bilbordach, banerach, tablicach reklamowych, plakatach, ulotkach, zaproszeniach, folderach, informatorach, afiszach, itp. w zależności od wybranego rodzaju materiałów. Jeżeli usługa przewozu jest finansowana ze środków własnych (czyli Zainteresowanego) Wnioskodawca również promuje swoją organizację m.in.: informując, że przejazd jest sfinansowany ze środków Wnioskodawcy. Jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł na osobę oraz świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika Zainteresowanego lub osoby pozostającej z Nim w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dopłaty stanowią przychód dla osób, które uczestniczyły w przewozie na turnus rehabilitacyjny. Jeżeli stanowią przychód, to czy należy wystawić PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy osoby niepełnosprawne, którym opłacono przejazd na turnus rehabilitacyjny korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową. Użycie w cytowanym przepisie sformułowania "w szczególności" oznacza, że wyliczenie zawarte w przepisie jest jedynie wyliczeniem przykładowym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przedmiotowe zwolnienie dotyczy nieodpłatnych świadczeń uzyskiwanych przez podatników, którzy nie są związani ze świadczeniodawcą żadnym stosunkiem cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia w związku z jego promocją lub reklamą.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia".

Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia niewymagające opłaty (Słownik języka polskiego, PWN S.A., http://sjp.pwn.pl/szukaj/nieodpłatne).

Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje nieodpłatnie usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

Ponadto, żeby stwierdzić, czy przedmiotowe świadczenie korzysta z ww. zwolnienia należy rozstrzygnąć czy będzie ono otrzymywane przez osoby niepełnosprawne w związku z promocją lub reklamą Wnioskodawcy.

Przyjmując definicję promocji i reklamy zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego, za reklamę uważa się działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, natomiast promocja obejmuje działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca opłacił faktury za przejazd osób niepełnosprawnych na turnusy rehabilitacyjne ze środków dotacji otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych.

Zainteresowany wskazał, że promuje Gminę do czego - zgodnie z umową z Gminą - jest zobowiązany. Promocja gminy odbywa się poprzez:

* każdorazowe informowanie o otrzymanych środkach finansowych, podczas wszelkich wystąpień publicznych, w tym: wypowiedzi w środkach masowego przekazu, kongresach, sympozjach, konferencjach, targach, wystawach, turniejach, konkursach, itp. w zależności od wybranej formy wystąpienia,

* zamieszczenie logo gminy na materiałach promocyjnych i informacyjnych w tym: własnych stronach internetowych, bilbordach, banerach, tablicach reklamowych, plakatach, ulotkach, zaproszeniach, folderach, informatorach, afiszach, itp. w zależności od wybranego rodzaju materiałów.

Jeżeli usługa przewozu jest finansowana ze środków własnych (czyli Zainteresowanego) Wnioskodawca również promuje swoją organizację m.in.: informując ze przejazd jest sfinansowany ze środków Wnioskodawcy. Jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł na osobę oraz świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika Zainteresowanego lub osoby pozostającej z Nim w stosunku cywilnoprawnym.

W tak przedstawionym stanie faktycznym brak jest jakichkolwiek podstaw, aby wartość świadczeń, jaką jest pokrycie osobom niepełnosprawnym opłat za przejazd na turnus rehabilitacyjny, uznać za świadczenia przekazane w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy i tym samym do tegoż świadczenia zastosować zwolnienie określone w powyżej powołanym art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sfinansowanie osobom niepełnosprawnym opłat za przejazd na turnus rehabilitacyjny nie miało na celu promocji świadczeniodawcy. Należy również wskazać, że w sytuacji sfinansowania tych opłat z dotacji otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego nie można mówić o promocji, a już tym bardziej o promocji świadczeniodawcy (Zainteresowanego).

Fakt, że w sytuacji gdy finansowanie kosztów przejazdu odbywa się ze środków własnych Zainteresowanego - jak twierdzi Wnioskodawca - promuje organizację (informując, że przejazd jest sfinansowany Jego środków), nie może przesądzać o tym, że tego typu działanie związane jest z promocją świadczeniodawcy. Żadnego zatem związku nie ma dokonywanie przez Wnioskodawcę opłat za przejazd osób niepełnosprawnych na turnusy rehabilitacyjne z promocją świadczeniodawcy (w rozumieniu jej wyżej przywołanej definicji), a więc jako działaniem mającym na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że przedmiotowe świadczenia nie mogą być uznane za świadczenia związane z promocją i reklamą, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji świadczenia te należy zakwalifikować do przychodów, z tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawca jako płatnik zobligowany jest do sporządzenia informacji - PIT-8C dla osób niepełnosprawnych (każdej osobie odrębnie), którym dokonał opłat za przejazdy na taki turnus uznając je jako przychód podlegający opodatkowaniu.

Artykuł 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.