ILPB2/415-116/08-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania w Polsce nieotrzymanych faktycznie przychodów,

* nieprawidłowe - w zakresie odliczenia zapłaconego za granicą podatku.

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od początku 2007 r. jest zatrudniony przez duńskiego pracodawcę na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Zainteresowany wyjaśnia, iż w duńskim systemie podatkowym inaczej jest rozwiązana kwestia wynagrodzenia wypłacanego za urlop niż w Polsce. Wynagrodzenie urlopowe, a także podatek od niego, jest pobierane od pensji na bieżąco co miesiąc (Wnioskodawcy w 2007 r. potrącono zarówno wynagrodzenie za urlop, jak i podatek od tego wynagrodzenia), natomiast wypłata pieniędzy za okres urlopu zostanie dokonana dopiero w momencie jego wykorzystania, czyli w 2008 lub 2009 r.. Zainteresowany może wykorzystać urlop w okresie od 1 maja 2008 r. do 30 kwietnia 2009 r., gdyż w Danii nowo zatrudnionemu pracownikowi urlop jest przyznawany po przepracowaniu co najmniej 15 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż nie otrzymał pieniędzy w 2007 r. i nie miał możliwości skorzystania z nich, nie powinien uiścić od nich podatku za 2007 r. Podatek potrącony w Danii w 2007 r. od pieniędzy przeznaczonych na urlop, podobnie jak wynagrodzenie urlopowe, powinny dotyczyć roku, w którym możliwe jest wykorzystanie urlopu, tj. 2008 - 2009 r. W ocenie Zainteresowanego wynika to z zapisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania w Polsce nieotrzymanych faktycznie przychodów,

* nieprawidłowe - w zakresie odliczenia zapłaconego za granicą podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 14 ust. 1 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. konwencji, bez względu na postanowienia art. 14 ust. 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Danii. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Danii jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast, art. 14 ust. 2 konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Danii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w art. 22 pkt a) i b) konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda proporcjonalnego odliczenia).

Zgodnie z art. 22 pkt a) i b) konwencji w związku z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (metody wyłączenia z progresją), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. W przypadku podatnika, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powyższą zasadę stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Polsce jest zatrudniony w Danii na podstawie umowy o pracę. W 2007 r. duński pracodawca dokonywał potrąceń od należnego Zainteresowanemu wynagrodzenia, na poczet należności za przysługujący Wnioskodawcy w 2008 r. urlop. Pensja za okres urlopowy zostanie wypłacona Zainteresowanemu dopiero w momencie jego wykorzystania, tj. w okresie od 1 maja 2008 r. do 30 kwietnia 2009 r.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 22 ww. konwencji.

Przychody ze stosunku pracy są uregulowane w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przysługujące Wnioskodawcy wynagrodzenie za okres urlopu stanowi przychód ze stosunku pracy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami (w tym ze stosunku pracy), z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wynagrodzenie za okres przysługującego Zainteresowanemu urlopu będzie stanowiło przychód dopiero w momencie wypłacenia przez pracodawcę stosownej kwoty pieniężnej, tj. w 2008 lub 2009 r. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia (przy rozliczeniu dochodów za 2007 r.) podatku od potrąconej przez pracodawcę w 2007 r. kwoty z powyższego tytułu.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, iż odliczeniu od dochodu podlega podatek faktycznie zapłacony w obcym państwie w danym roku podatkowym. Tak więc od podatku należnego od łącznej sumy dochodów Wnioskodawca powinien odliczyć całość podatku zapłaconego za granicą, pod warunkiem, że odliczenie to nie przekroczy tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.