ILPB2/415-1141/12-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 8 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 marca 2013 r., nr ILPB2/415-1141/12-2/WS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 marca 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 7 marca 2013 r., natomiast w dniu 8 marca 2013 r. (data nadania 7 marca 2013 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawczyni urodził się w dniu 10 września 2008 r. z poważną dolegliwością ruchową. Do dnia dzisiejszego trwa nieustanne leczenie i rehabilitacja. Po uprzednim stosowaniu specjalistycznych usztywnień gipsowych, montażu szyn oraz specjalnych wkładek nie ma żadnych rezultatów leczenia. W styczniu tego roku przeprowadzono zabieg, polegający głównie na wydłużeniu ścięgien Achillesa. W myśl orzecznictwa jakie posiada Zainteresowana, Jej syn jest osobą niepełnosprawną, wymagającą nieustannej opieki i rehabilitacji, ponieważ efektów pozytywnych ostatniego zabiegu brak. Zabieg był w całości pokryty ze środków własnych. Powyższa dolegliwość nie może być leczona z NFZ.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu przeprowadzoną operację oraz późniejsze dojazdy do lekarza na częste zmiany opatrunków gipsowych (zmiana gipsów, usunięcie drutów), na co posiada faktury.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć od dochodu ww. operację i dojazdy do lekarza na zmiany opatrunków gipsowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Tak więc zgodnie z art. 26 ust. 7a ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Należy podkreślić, iż wszelkie ulgi i zwolnienia od podatku jako odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej przejawiającej się w powszechności oraz równości opodatkowania mają charakter wyjątkowy. Z tego też względu stosowanie ulg i zwolnień przedmiotowych nie może być dokonywane w drodze wykładni rozszerzającej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że syn Wnioskodawczyni urodził się z poważną dolegliwością ruchową. W styczniu tego roku przeprowadzono zabieg, polegający głównie na wydłużeniu ścięgien Achillesa. W związku z powyższym Wnioskodawczyni pyta, czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu przeprowadzoną operację oraz późniejsze dojazdy do lekarza na częste zmiany opatrunków gipsowych (zmiana gipsów, usunięcie drutów), na co posiada faktury.

Należy wskazać, iż operacja nie została wymieniona w katalogu wydatków, które można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej od dochodu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkiem na cele rehabilitacyjne jest odpłatność za zabieg rehabilitacyjny, przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia rehabilitacja.

Zgodnie z definicją tego pojęcia zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elekrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, tut. Organ nie kwestionuje, iż przeprowadzona operacja miała na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności.

Powyższy przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi jednak, iż wydatkiem na cele rehabilitacyjne jest odpłatność za zabieg rehabilitacyjny, a nie za operację.

Z uwagi zatem na fakt, że operacja nie została wymieniona w katalogu wydatków, które można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni nie może odliczyć od dochodu kosztu ww. operacji.

Natomiast w kwestii odliczenia kosztów dojazdu do lekarza stwierdzić należy, iż przepisy podatkowe (art. 26 ust. 7a pkt 13 i 15 cyt. ustawy) jednoznacznie określają, iż odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego oraz osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a), a także odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładach, o których mowa w pkt 6, tj. w zakładach: lecznictwa uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych lub na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Wśród wyżej wymienionych wydatków nie mieszczą się wydatki na dojazdy do lekarza w związku z częstą zmianą opatrunków gipsowych. Wskazać bowiem należy, iż nie każda wizyta u lekarza specjalisty jest jednocześnie zabiegiem leczniczo-rehabilitacyjnym. Bez wątpienia do zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych nie należą wizyty związane ze zmianą opatrunków. Tym samym wydatek poniesiony na ten cel nie może podlegać odliczeniu.

Reasumując, w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni nie może odliczyć od dochodu wydatków poniesionych na operację oraz dojazdy do lekarza na zmiany opatrunków gipsowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.