ILPB2/415-1138/11-2/TR - Zasady łącznego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych małżonków w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2010 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu: 1 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków, w odniesieniu do rozliczenia za rok 2010 - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany jest obywatelem polskim, zatrudnionym w spółce kapitałowej z siedzibą na terytorium Polski na podstawie umowy o pracę. Jego pracodawca należy do międzynarodowej grupy, która w D. posiada centralę obsługującą kraje Bliskiego Wschodu, w tym Zjednoczone Emiraty Arabskie (dalej: ZEA) oraz Arabię Saudyjską (dalej: AS).

Z dniem 1 lutego 2010 r. Wnioskodawca został oddelegowany przez Jego pracodawcę do pracy w ZEA i AS na okres jednego roku, tj. do dnia 31 stycznia 2011 r.

Podczas oddelegowania Zainteresowanego do ZEA i AS pracę wykonywał wyłącznie na terytorium ZEA i AS na podstawie umowy o pracę zawartej z pracodawcą oraz odpowiedniej umowy dotyczącej oddelegowania; tym samym w okresie oddelegowania wynagrodzenie za pracę wykonywaną w ZEA i AS stanowiło Jego główne źródło przychodu.

Ze względu na wewnętrzne regulacja obowiązujące w AS pobyt Wnioskodawcy w tym kraju był możliwy na podstawie wizy biznesowej (tzw. wizy wielokrotnego wjazdu), która zobowiązywała Zainteresowanego do opuszczenia AS początkowo wciągu 60 dni, a potem 30 dni (w praktyce oznaczało to, iż każdy pobyt Wnioskodawcy w AS trwał maksymalnie 60 dni; po tym okresie zobowiązany był On wyjechać z AS na krótki okres czasu, po czym ponownie powracał na zasadach wskazanych powyżej).

W ZEA Wnioskodawca przebywał na podstawie trzyletniej wizy rezydenckiej (ważnej do dnia 2 lutego 2013 r.).

W trakcie oddelegowania do pracy w ZEA i AS Zainteresowanemu towarzyszyła Jego rodzina (żona).

W okresie oddelegowania do pracy w ZEA i AS Zainteresowany okazjonalnie przyjechał wraz z żoną do Polski na wakacje na przełomie września/października 2010 r., a Jego żona przyjechała do Polski również w maju 2011 r.

Pobyt Wnioskodawcy na terytorium Polski w roku 2010 nie przekroczył 183 dni, natomiast w związku z faktem, iż okres Jego oddelegowania skończył się z dniem 31 stycznia 2011 r., w roku 2011 Zainteresowany będzie w Polsce przebywać dłużej niż 183 dni.

W okresie oddelegowania do ZEA i AS inwestycje Wnioskodawcy zlokalizowane były na terytorium Polski (nieruchomości (tj. dom oraz mieszkanie, które było wynajmowane podczas mojego oddelegowania do ZEA i AS), konta bankowe, rachunki oszczędnościowe, fundusze inwestycyjne, kredyty). Jednocześnie, zasadniczo Zainteresowany nie posiadał inwestycji na terytorium ZEA i AS poza kontem bankowym otwartym w tamtejszym banku.

W okresie oddelegowania do pracy na Bliskim Wschodzie, w ZEA Zainteresowany mieszkał w hotelu, natomiast w AS mieszkał w wynajętym mieszkaniu, przy czym mieszkanie w AS było wynajmowane przez partnera handlowego Jego pracodawcy.

Wnioskodawca był objęty programem opieki medycznej w ZEA i AS, zgodnie z polityką grupową pracodawcy.

Po zakończeniu oddelegowania do pracy w ZEA i AS Zainteresowany powrócił wraz z żoną do Polski z zamiarem stałego pobytu.

W konsekwencji powyższego od 1 stycznia 2010 r. do momentu wyjazdu z Polski do pracy w ZEA i AS w związku z oddelegowaniem Wnioskodawca posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy ze względu na fakt, iż miejsce zamieszkania zlokalizowane było w Polsce, tym samym podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenie ich źródeł.

Od momentu wyjazdu z Polski do pracy w ZEA i AS w ramach oddelegowania, tj. od dnia 1 lutego 2010 r. miejsce zamieszkania Zainteresowanego dla celów p.d.o.f. znajdowało się poza terytorium Polski, i tym samym od tego momentu podlegał On w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli podlegał w Polsce opodatkowaniu wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

W momencie powrotu do Polski, tj. od dnia 1 lutego 2011 r. nastąpiła ponowna zmiana miejsca zamieszkania Wnioskodawcy na terytorium Polski i tym samym od momentu Jego powrotu z żoną ze ZEA i AS do Polski jest traktowany jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy dla celów p.d.o.f. w Polsce, a więc podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia ich źródeł.

W związku ze zmianą rezydencji podatkowej Zainteresowanego dla celów p.d.o.f. w Polsce spowodowaną najpierw oddelegowaniem do pracy w ZEA i AS, a następnie powrotem z ZEA i AS do Polski, dochody Wnioskodawcy uzyskane za pracę wykonywaną w ZEA i AS w okresie, w którym posiadał ograniczony obowiązek podatkowy, czyli od momentu wyjazdu z Polski do pracy w ZEA i AS, tj. od dnia 1 lutego 2010 r. do momentu Jego powrotu z żoną ze ZEA i AS do Polski, nie powinny być w ogóle (nie były i nie będą) uwzględnione przy sporządzaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), w tym nie były (i nie będą) również brane pod uwagę dla celów ustalenia efektywnej stawki podatkowej.

Jak wskazał Zainteresowany, powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2011 r. o sygn. IPPB4/415-878/10-2/SP, wydanej w Jego sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Interpretacja).

W odniesieniu do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w 2010 r. za pracę wykonywaną w Polsce, wybrał On opodatkowanie wspólne z małżonką i w terminie przewidzianym przepisami ustawy o p.d.o.f. złożył wspólne zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2010 (deklarację PIT-37); niemniej jednak - jak podał Wnioskodawca - Naczelnik Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 25 maja 2011 r. o sygn. odmówił Zainteresowanemu prawa do złożenia wspólnego zeznania podatkowego za rok podatkowy 2010 i pomimo Jego pisemnych wyjaśnień ostatecznie została złożona korekta ww. zeznania rocznego dla każdego z małżonków odrębnie.

W latach 2010-2011 istniała i będzie istnieć między Wnioskodawcą a Jego żoną wspólność majątkowa. W latach 2010-2011 byli oni i nadal pozostaną w związku małżeńskim. W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w latach 2010-2011 złożyli oni (w pierwotnie złożonym zeznaniu podatkowym) i złożą wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym składanym za dany rok podatkowy.

W latach 2010-2011 zarówno Zainteresowany, jak i Jego małżonka, nie osiągali ani nie będą osiągać dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o p.d.o.f., ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

W stosunku do dochodów osiągniętych przez Zainteresowanego w 2010 r. za pracę wykonywaną w Polsce w okresie, w którym posiadał On miejsce zamieszkania w Polsce, i tym samym podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, Wnioskodawca był uprawniony do wspólnego rozliczenia dochodów z żoną na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f., małżonkowie uprawnieni są do złożenia wniosku o wspólne opodatkowanie ich dochodów, jeżeli spełniają łącznie następujące przesłanki:

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowany zaznaczył, iż w przypadku Jego oraz Jego żony wszystkie ww. przesłanki uprawniające do złożenia wspólnego zeznania podatkowego za 2010 r. należy uznać za spełnione. O ile brak jest wątpliwości w zakresie spełnienia przesłanek wymienionych w punktach b)-e) powyżej, o tyle pewne wątpliwości mogą powstać w odniesieniu do spełnienia przez Wnioskodawcę (oraz Jego żonę) warunku dotyczącego posiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce z uwagi na zmianę rezydencji podatkowej Wnioskodawcy (oraz Jego żony) w trakcie roku podatkowego 2010.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. osoba fizyczna, jeżeli posiada miejsca zamieszkania w Polsce, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsca położenia źródeł przychodów, tj. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W praktyce oznacza to, że podatnik posiadający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski (a więc podatnik będący tzw. polskim rezydentem podatkowym) rozlicza wszystkie swoja dochody w Polsce, tj. zarówno te osiągnięte ze źródeł położonych w Polsce, jak i poza jej granicami.

Z kolei, wmyśl art. 3 ust. 1a ustawy o p.d.o.f., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:

Jak wskazał Zainteresowany, mając na uwadze powyższe przepisy oraz uwzględniając stanowisko potwierdzone w Interpretacji, niewątpliwym jest, że w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. posiadał On miejsce zamieszkania w Polsce i tym samym podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (w tym miejscu Wnioskodawca wskazał, iż również Jego żona w tym okresie podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce). Natomiast, od momentu wyjazdu z Polski do pracy w ZEA i AS w ramach oddelegowania, tj. od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów p.d.o.f. znajdowało się poza terytorium Polski, i tym samym w tym okresie podlegał On w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Uwzględniając powyższe, w opinii Zainteresowanego, fakt zmiany rezydencji podatkowej w ciągu roku podatkowego 2010 nie powinien wpływać na możliwość wspólnego rozliczenia z żoną za okres, w którym On i Jego żona byli polskimi rezydentami podatkowymi, tj. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. Analiza przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f. prowadzi bowiem do wniosku, iż przepis ten nie wymaga posiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego przez cały rok podatkowy. Takie ograniczenie, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów ustawy o p.d.o.f., odnosi się wyłącznie do wspólności majątkowej oraz długości pozostawania w związku małżeńskim. Tym samym, należy dojść do wniosku (co - jak wskazał Zainteresowany - również zostało potwierdzone w Interpretacji), iż zmiana rezydencji podatkowej wciągu roku powoduje konieczność rozdzielenia dochodów osiąganych przez podatnika na dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, które, zdaniem Wnioskodawcy, po spełnieniu odpowiednich przestanek mogą być rozliczone we wspólnym zeznaniu podatkowym zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f., oraz na dochody podlegające opodatkowaniu poza Polską, tj. uzyskane w okresie, w którym warunki określone w przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f. nie są spełnione.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Wnioskodawca wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2010 r., tj. w okresie kiedy podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (przy czym dotyczy to również Jego żony) zostały spełnione wszystkie przesłanki uprawniające Zainteresowanego i Jego żonę do wspólnego rozliczenia dochodów uzyskanych w tym okresie. Natomiast w okresie od dnia 1 lutego 2010 r. do końca roku podatkowego, warunki uprawniające Wnioskodawcę i Jego żonę do złożenia wspólnego zeznania rocznego za 2010 r. nie zostały spełnione, gdyż w tym okresie posiadali oni w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy (dodatkowo, w oparciu o stanowisko wyrażone w Interpretacji, brak też było dochodu, który podlegałby opodatkowaniu w Polsce).

Zainteresowany podał, iż wskazane przez Niego w niniejszym wniosku stanowisko, zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2010 r., nr IPPB4/415-5/10-2/JK2, w której stwierdzono, że: "W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawczyni oraz jej mąż w okresie 1 stycznia - 30 czerwca 2009 r. osiągali dochody z tytułu pracy jako polscy rezydenci podatkowi. Po zmianie rezydencji, tj. w okresie pomiędzy 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni oraz Jej mąż nie uzyskali i nie planują uzyskać żadnych dochodów, które mogłyby podlegać opodatkowaniu w Polsce. Z uwagi na powyższe uznać należy, że wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia rocznego zeznania podatkowego za 2009 r. w terminie do 31 kwietnia 2010 r., w którym powinna wykazać dochody uzyskane w Polsce w okresie, w którym była polskim rezydentem podatkowym (w analogicznej sytuacji będzie mąż Wnioskodawczyni). Ponieważ całość dochodów uzyskanych przez wnioskodawczynię i jej męża podlegających opodatkowaniu w Polsce była uzyskana w okresie, w którym była ona polskim rezydentem podatkowym (miała miejsce zamieszkania w Polsce) uznać należy, że dochody takie będą mogły być rozliczone w rocznym zeznaniu podatkowym złożonym wspólnie z mężem zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f. (przy założeniu, że spełnione będą także pozostałe przesłanki dla wspólnego rozliczenia przewidziane w przedmiotowym przepisie)".

Reasumując, zdaniem Zainteresowanego, w odniesieniu do dochodów uzyskanych przez Niego (oraz Jego żonę) w 2010 r., tj. w okresie kiedy Wnioskodawca był traktowany jako rezydent podatkowy w Polsce (przy czym dotyczy to również Jego żony), był On uprawniony do wspólnego rozliczenia dochodów z żoną na zasadach określonych w przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f. z uwagi na takt, iż wszystkie warunki w tym okresie uprawniające do wspólnego rozliczenia były spełnione.

2.

Również w stosunku do dochodów, jakie Zainteresowany osiągnie w 2011 r., tj. w okresie, w którym posiada On miejsce zamieszkania w Polsce, i tym samym podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, Wnioskodawca będzie uprawniony do wspólnego rozliczenia dochodów z żoną na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o p.d.o.f.

Mając na uwadze argumenty przytoczone w odpowiedzi na pytanie pierwsze powyżej, analogicznie - jak wskazał Zainteresowany - należy zauważyć, iż również w 2011 r. Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia wspólnego rozliczenia z żoną. W zeznaniu podatkowym składanym za 2011 r. (zgodnie z Interpretacją) zadeklarowane zostaną dochody uzyskane przez Zainteresowanego od dnia 1 lutego 2011 r., tj. uzyskane od dnia w którym nastąpiła ponowna zmiana rezydencji podatkowej Wnioskodawcy na polską w związku z zakończeniem Jego oddelegowania do pracy w ZEA i AS. W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanego, jako, że od tego momentu posiada On w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, ponownie zostaną spełnione wszystkie przesłanki uprawniające Go do złożenia wspólnego zeznania.

Podsumowując, w opinii Zainteresowanego, w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2011, w którym zostaną zadeklarowane dochody uzyskane przez Wnioskodawcę (oraz Jego żonę) od dnia 1 lutego 2011 r., tj. w okresie, w którym Zainteresowany posiada nieograniczony obowiązek podatkowy (przy czym dotyczy to również Jego żony) będzie On mógł rozliczyć się wspólnie z żoną.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie odnoszące się do rozliczenia za rok 2010 (pytanie nr 1 wniosku), natomiast w przedmiocie zagadnienia odnoszącego się do rozliczenia za rok 2011 (pytanie nr 2 wniosku) w dniu 1 marca 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-1138/11-3/TR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, odnoszące się do rozliczenia za rok 2010 (dotyczące pytania nr 1 wniosku), uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2010 r., nr IPPB4/415-5/10-2/JK2, tut. Organ informuje, że wydane zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego z małżonków, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z małżonków, tj. dla żony Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.