ILPB2/415-1121/09-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania należności głównej wraz z odsetkami,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania zwrotu kosztów procesu.

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, którą nabyta w drodze spadkobrania po mężu. Mąż Zainteresowanej odziedziczył przedmiotową nieruchomość po swoich rodzicach.

Następnie nieruchomość ta została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej Miasta X z 1952 r. Wnioskodawczyni podaje, iż decyzją z dnia 18 listopada 2008 r. Minister Infrastruktury stwierdził nieważność orzeczenia wywłaszczeniowego.

W związku z powyższym, Zainteresowana podjęła działania zmierzające do wydania nieruchomości i rozliczenia się z jej zarządu, który wykonywany był przez działającą w imieniu Gminy Administrację Nieruchomościami Y. Wszelkie niezbędne dokumenty mające udowodnić prawo do nieruchomości Wnioskodawczyni złożyła w tej administracji. Zainteresowana zapoznała się z wynikiem zysków i strat związanych z zarządem za okres ostatnich 10 lat, tj. lata 1999-2008.

W związku z powyższym, dnia 13 marca 2009 r. zażądała wypłacenia nadwyżki za ten okres w kwocie 79 802,90 zł w terminie do dnia 30 kwietnia 2009 r. W odpowiedzi na powyższe, przesłano wynik rozliczenia, z którego wynika, że zysk z nieruchomości wynosi 79 775,30 zł.

Następnie Wnioskodawczyni złożyła stosowny w tym przedmiocie wniosek do sądu rejonowego. Pismem z dnia 21 września 2009 r. Administracja poinformowała Zainteresowaną o dokonanej korekcie rozliczenia. Wynik rozliczenia przedmiotowej nieruchomości po korekcie wynosi 56 161,16 zł.

Wnioskodawczyni podaje, iż na podstawie ugody sądowej z dnia 7 października 2009 r. Administracja Nieruchomościami zobowiązała się zapłacić na rzecz Zainteresowanej tytułem dochodzonych roszczeń kwotę:

* 56 161,16 zł - tytułem należności głównej,

* 3 700,00 zł - tytułem odsetek od kwoty głównej oraz

* 3 617,00 zł - tytułem zwrotu kosztów procesu,czyli łącznie 63 478,16 zł.

Zainteresowana wskazuje, iż kwota ta będzie wypłacona w 2 ratach:

* pierwsza rata w kwocie 40 000,00 zł - płatna w terminie do dnia 21 października 2009 r.,

* druga rata w kwocie 23 478,16 zł - płatna w terminie do dnia 30 listopada 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odszkodowanie na podstawie ugody sądowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie stanowi, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, przychód z innego źródła. Do otrzymanego odszkodowania nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy. Zainteresowana otrzymała odszkodowanie wyliczone na podstawie zysku, jaki został wypracowany z tytułu zarządzania nieruchomością. W tym wypadku przychód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ww. ustawy.

W opinii Wnioskodawczyni, jeśli przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym to podatnik powinien, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy, złożyć zeznanie podatkowe oraz wpłacić należny podatek do końca 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za

* prawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania należności głównej wraz z odsetkami,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9., uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie wyliczone na podstawie zysku, jaki został wypracowany z tytułu zarządzania nieruchomością przez administrację nieruchomości. Wraz z ww. odszkodowaniem Zainteresowanej zwrócono odsetki od kwoty głównej oraz koszty procesu.

Wskazać należy, iż odszkodowanie jest świadczeniem, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się. Na podstawie ww. przepisów opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega odszkodowanie otrzymane z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, iż gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym, jak słusznie wskazała Wnioskodawczyni, nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem ww. przepisu, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień (...) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zainteresowana jest obowiązana otrzymaną kwotę odszkodowania wraz z odsetkami wykazać w rozliczeniu rocznym za rok podatkowy, w którym odszkodowanie zostało jej wypłacone.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowanej na podstawie ugody sądowej przyznano prawo do odszkodowania z tytułu dochodzonych roszczeń, na które składają się należność główna, odsetki oraz zwrot kosztów procesu. Strony ugody ustaliły, iż Wnioskodawczyni uzyska przedmiotowe odszkodowanie w 2 ratach płatnych w 2009 r.

Nadmienić należy, iż zwrot poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów procesu, które zostały jedynie poniesione w celu wyegzekwowania przysługującej Jej należności nie może mieć wpływu na wysokości zobowiązania podlegającego opodatkowaniu. Wskazać bowiem należy, iż kwota zwróconych kosztów procesu nie stanowi przysporzenia majątkowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i wyżej przytoczone przepisy, stwierdzić należy, iż otrzymane na podstawie ugody sądowej odszkodowanie-w części dotyczącej wypłaty należności głównej wraz z odsetkami - podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany stąd przychód należy wykazać w zeznaniu rocznym za 2009 r.

Natomiast wypłata odszkodowania - w części dotyczącej zwrotu kosztów procesu - nie skutkuje po stronie Zainteresowanej powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.