ILPB2/415/1115/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2010 r., nr ILPB2/415-1115/09-2/AJ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 21 stycznia 2010 r., skutecznie doręczono w dniu 27 stycznia 2010 r. Natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym.

Ma zdiagnozowane duże zmiany w kręgosłupie i oponiaka głowy. Objawami tej choroby są silne bóle głowy zwłaszcza w nocy.

W mieszkaniu Zainteresowanej wymieniono okno w pokoju z balkonem.

Całkowity koszt pokryła Ona z własnych środków finansowych. Nie otrzymała na ten cel dotacji ze środków lub funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, NFZ, czy środków socjalnych (zakładowych).

Zainteresowana ubiegała się o częściowy zwrot poniesionych wydatków w spółdzielni mieszkaniowej. Jej prośba może będzie uwzględniona po okresie 4 lat od montażu, pod warunkiem, że w 2013 r. spółdzielnia będzie dysponowała środkami na ten cel, a maksymalna kwota wynosiłaby ok. 800 zł.

Stan zdrowia nie pozwalał Zainteresowanej na mycie okien przed ich wymianą. Aktualnie wykonanie tej czynności będzie dużo prostsze (nie zachodzi potrzeba odkręcania poszczególnych części okiennych). Łatwiej będzie też otwierać okno. Nowe okno o innej szczelności zapewni inną temperaturę otoczenia. Przy ogrzanym pomieszczeniu - przynajmniej w jednym pokoju - Zainteresowana nie jest narażona na kolejne przeziębienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadając orzeczenie o niepełnosprawności stopnia umiarkowanego Zainteresowana może w rozliczeniu podatkowym za rok 2009 rozliczyć jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych wydatki poniesione na wymianę okna.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na posiadane orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym przysługuje Jej prawo do odliczenia wydatku poniesionego na poprawę czynności życiowych tj. za wymianę okna.

Wyposażenie mieszkania w nowe (szczelne) okno było elementem niezbędnym do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przez poprawę warunków i czynności życiowych Wnioskodawczyni rozumie fakt, że m.in. otworzenie okna czy drzwi balkonowych może wykonać samodzielnie. Zamknięcie okien, możliwość częściowego odszczelnienia może Ona wykonywać codziennie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Powyższy przepis enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Zdiagnozowano u Niej oponiaka głowy i duże zmiany kręgosłupa szyjnego.

W mieszkaniu, w którym mieszka wymieniono okno w pokoju z balkonem. Zainteresowana twierdzi, że aktualny stan zdrowia dotychczas nie pozwalał Jej na mycie okien, a teraz wykonanie tej czynności będzie dużo prostsze (nie zachodzi potrzeba odkręcania poszczególnych części okiennych). Nowe okno o innej szczelności zapewni też inną temperaturę otoczenia.

Z wniosku nie wynika aby wymienione okna były w jakiś szczególny sposób przystosowane dla osób niepełnosprawnych np. wyposażone w nisko umieszczone klamki, dzięki którym Wnioskodawczyni może sama je otwierać. To, że Zainteresowanej łatwiej utrzymać ich czystość, również nie wynika z faktu, że okna zostały pod tym względem specjalnie przystosowane dla osoby niepełnosprawnej.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż poniesiony przez Wnioskodawczynię wydatek na wymianę okna nie jest wydatkiem podlegającym odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, że nieszczelne okna są uciążliwe dla każdej osoby zamieszkującej w podobnych warunkach. Dokonane prace są podyktowane w każdym przypadku potrzebą remontu i modernizacji domu (mieszkania) bez względu na to, kim są mieszkańcy budynku. Brak więc podstaw do uznania, iż spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.