ILPB2/415-1107/09-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 18 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych (art. 14b § 4), w związku z czym pismem z dnia 15 stycznia 2010 r., znak ILPP2/415-1107/09-2/AP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 15 stycznia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 stycznia 2010 r.), natomiast do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie w dniu 9 lutego 2010 r., w której Spółka uzupełniła przedmiotowy wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy w przeważającym stopniu jest wykonywanie robót ogólnobudowlanych, związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 45,21, A).

Wnioskodawca zatrudnia pracownika na umowę o pracę, zgodnie z którą w paragrafie dotyczącym miejsca pracy pracownika pracodawca oświadcza, iż:

Pracownik czasowo przeniesiony do pracy na teren Francji posiada zaświadczenie dotyczące ustawodawstwa właściwego E 101, wydany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Polsce.

Dodatek za rozłąkę, który tygodniowo wynosi 265 euro brutto przeliczany zostaje na złotówki według kursu walut ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikowi zgodnie z umową o pracę, który wyraził zgodę na czasowe przeniesienie - oddelegowanie do pracy na terenie Francji i posiada na okres pobytu we Francji zaświadczenie E 101 podlega zwolnieniu z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń (PIT-4) w kwocie odpowiadającej 30% diety przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju - za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy.

Pozostała część dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikowi podlega zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wynagrodzeń - PIT-4 w wysokości 18%, zatem kwota dodatku za rozłąkę opodatkowana podatkiem PIT-4 w wysokości 18% stanowi przychód ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Natomiast wysokość diety określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Ponadto przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy - zwalnia od podatku część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Zwolnienie to nie ma zastosowania do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wysokość przysługujących pracownikom diet w poszczególnych państwach określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka wysłała pracownika do pracy we Francji, przy czym pracownik zgodnie z umową o pracę, wyraził zgodę na czasowe przeniesienie - oddelegowanie do pracy na terenie Francji.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 18 wynika, iż zwolnieniu podlega tylko i wyłącznie dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przeniesionym czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu tym podatkiem razem z innymi przychodami.

Należy zauważyć, iż oddelegowanie pracownika, w odróżnieniu od podróży służbowej, polega na zmianie miejsca wykonywania pracy. Może ono nastąpić albo na podstawie odrębnego porozumienia zawartego z pracownikiem, albo w trybie polecenia służbowego. Zatem w przypadku oddelegowania pracownika do Francji, jeżeli ten kraj jest dla nich aktualnie miejscem świadczenia pracy, nie przysługują diety i inne świadczenia związane z podróżami służbowymi, jednakże może zostać przyznany dodatek za rozłąkę, który jest wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym. Celem określenia limitu przyznanych świadczeń przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy odwołuje się do odrębnych przepisów ww. rozporządzenia.

Ponadto dla pracowników czasowo przebywających za granicą w związku z oddelegowaniem i uzyskującym dochody ze stosunku pracy wolna od podatku dochodowego w Polsce jest część przychodów w kwocie odpowiadającej 30% diety w wysokości określonej w przepisach rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Możliwość skorzystania przez podatnika ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie powyżej powołanego przepisu uzależniona jest zatem od tego czy spełnia On następujące warunki:

* podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1,

* w danym roku podatkowym uzyskiwał dochody ze stosunku pracy, będąc czasowo oddelegowanym za granicę,

* nie jest osobą do której odnoszą się przepisy art. 21 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Jak stanowi powołany uprzednio przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę przychodu zwolnionego oblicza się uwzględniając każdy dzień pobytu za granicą w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy.

Zasady opodatkowania przychodów ze stosunku pracy oraz obowiązki ciążące na płatnikach regulują przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl których osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są zobowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy płatnicy przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a, tj. PIT-4R.

Należy zauważyć, iż zwolnienia przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 18 i 20 występują niezależnie i mogą mieć zastosowanie jednocześnie.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz uregulowania prawne w tym zakresie należy stwierdzić, iż Wnioskodawca (płatnik), przy obliczaniu w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, od przychodu z umowy o pracę, w pierwszej kolejności powinien pomniejszyć dodatek za rozłąkę, o część zwolnioną z pkt 18 ust. 1 art. 21, a ponadto może zastosować zwolnienie z pkt 20 tego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pozostała część przychodu będzie opodatkowana jako przychód ze stosunku pracy.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że Wnioskodawca przedstawiając pytanie oraz własne stanowisko, wskazuje na deklarację PIT-4. Tymczasem zgodnie z art. 1 pkt 43 lit. b ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588), od dnia 1 stycznia 2007 r. płatnicy nie są zobowiązani do składania miesięcznych deklaracji PIT-4. Mają oni natomiast obowiązek w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesłać do urzędu skarbowego, roczną deklarację PIT-4R.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.