ILPB2/415-1087/13-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prawomocnym wyrokiem sądu rejonowego została zasądzona na rzecz Wnioskodawcy kwota pieniężna w wysokości 20 606,20 zł, która wpłynęła na konto Zainteresowanego.

Od wpłaconej kwoty Wnioskodawca zapłacił podatek dochodowy w wysokości 3 207,00 zł, co zostało wykazane w rozliczeniu rocznym za 2010 r.

Jednocześnie sąd rejonowy nakazał ściągać od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6 272,18 zł tytułem przeprowadzonych oględzin i opinii biegłych, ponieważ koszty te zostały poniesione przez Skarb Państwa.

Dnia 10 września 2013 r. Zainteresowany otrzymał wezwanie do zapłaty kosztów sądowych w kwocie 6 272,18 zł

Następnie dnia 26 września 2013 r. Wnioskodawca wpłacił na konto sądu rzeczoną kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należy się zwrot podatku dochodowego od kwoty, którą Wnioskodawca zapłacił za pokrycie kosztów sądowych, czyli od kwoty 6 272,18 zł.

2. W jaki sposób odzyskać ww. podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy się zwrot zapłaconego podatku dochodowego od kwoty, którą uiścił na wezwanie sądu rejonowego w celu pokrycia kosztów sądowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Jak wskazano we wniosku, Zainteresowany uzyskał na drodze sądowej odszkodowanie, które wykazał w zeznaniu rocznym za 2010 r. Następnie, we wrześniu 2013 r. Wnioskodawca został wezwany przez sąd do uiszczenia kosztów sądowych w wysokości 6 272,18 zł, czemu uczynił zadość dnia 26 września 2013 r.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w celu ustalenia dochodu (bądź też straty) ze źródła przychodów należy wziąć pod uwagę sumę uzyskanych przychodów z danego źródła oraz towarzyszące im koszty uzyskania przychodu, przy czym zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodu winny zostać osiągnięte (poniesione) w danym roku podatkowym.

Artykuł 22 ust. 1 ww. ustawy podatkowej stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zaznaczyć należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie została spełniona przesłanka celowości. Jak bowiem wskazano we wniosku Zainteresowany nie poniósł przedmiotowych kosztów w celu osiągnięcia korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia sądu i co za tym - uzyskania świadczenia pieniężnego, a został wezwany do zwrotu kosztów, które pierwotnie zostały już wyłożone przez Skarb Państwa.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że przychód uzyskany w 2010 r. na skutek wyroku sądu rejonowego nie może zostać pomniejszony o wydatek poniesiony w 2013 r. tytułem kosztów sądowych. Zauważyć bowiem należy, że przywołany wyżej przepis art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby zarówno osiągnięcie przychodów, jak i poniesienie kosztów uzyskania tych przychodów miały miejsce w tym samym roku podatkowym, co nie wystąpiło w realiach analizowanego przypadku. Ponadto, jak wskazano powyżej, koszty sądowe nie zostały poniesione przez Zainteresowanego w celu osiągnięcia przychodu, a jedynie stanowiły zwrot wydatków wyłożonych uprzednio przez Skarb Państwa.

W konsekwencji, skoro na gruncie badanej sprawy brak jest podstaw do zaliczenia do kategorii kosztów uzyskania przychodu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów sądowych, to bezprzedmiotowa jest odpowiedź na pytanie drugie, dotyczące sposobu odzyskania podatku.

Reasumując, należało stwierdzić, że stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.