ILPB2/415-107/08-4/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-107/08-4/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2007 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym obejmującym umowę sprzedaży z dnia 9 września 2005 r.,

Wnioskodawczyni i Jej mąż nabyli do ich majątku wspólnego, nieruchomość objętą księgą wieczystą.

Aktem notarialnym obejmującym umowę darowizny z dnia 29 grudnia 2006 r.,

Zainteresowana i Jej mąż darowali z ich majątku wspólnego, Wnioskodawczyni do Jej majątku osobistego przedmiotową nieruchomość.

Aktem notarialnym obejmującym umowę sprzedaży oraz akt ustanowienia hipotek z dnia 6 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni sprzedała wyżej wymienioną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przy uwzględnieniu, że nabycie nieruchomości zostało dokonane w drodze umowy darowizny, dokonanej z majątku wspólnego małżonków, do majątku osobistego jednego z nich, podlega (w całości czy w jakiejś części) zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, Sąd Najwyższy, w składzie powiększonym, uchwałą z dnia 10 kwietnia 1991 r. (sygn. akt III CZP 76/90 - OSNCP 1991, z. 10-12, poz. 117) wypowiedział się pozytywnie na temat możliwości przesunięć majątkowych między małżonkami, stwierdzając, że w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka (aktualnie majątku osobistego). Stanowisko to potwierdził również w późniejszej uchwale z dnia 19 grudnia 1991 r. (sygn. akt II CZP 133/91 -OSP 1992, z. 7-8, poz. 171).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje pomiędzy małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny), a przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków, natomiast według art. 35 tej ustawy w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Niejako rozwinięciem tego przepisu jest uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1994 r. (sygn. akt III CZP 3/94 -OSNC 1994, z. 90 poz. 168), w której Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 35 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy zawiera dwa zakazy, a mianowicie zakaz podziału majątku wspólnego w czasie trwania wspólności ustawowej oraz zakaz rozporządzania (zobowiązywania się do rozporządzenia)udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie małżonkowi w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Zdaniem Sądu Najwyższego jest rzeczą oczywistą, że powyższy przepis odnosi się bezpośrednio do wspólności ustawowej uregulowanej w art. 31 i 34 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Na tle wykładni przepisów regulujących wspólność ustawową, a zwłaszcza na tle art. 35 Kodeksu rodzinnego, Sąd Najwyższy za prawidłowy uznał wniosek, że w czasie trwania wspólności niedopuszczalny jest podział majątku wspólnego, a także niedopuszczalne jest rozporządzanie przez jednego z małżonków w czasie wspólności majątkowej na rzecz osoby trzeciej udziałem, który miałby mu przypaść w razie ustania wspólności w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Skoro zatem majątek wspólny małżonków jest jeden, wspólny i niepodzielny to nie można ustalić jaki ewentualny udział we własności przedmiotowej nieruchomości obejmowała umowa darowizny. Mając powyższe na uwadze absolutnie nie można się zgodzić ze stanowiskiem, iż Wnioskodawczyni tylko połowę nieruchomości nabyła w drodze darowizny, natomiast drugą połowę kupiła w 2005 r. wraz z małżonkiem.

W konsekwencji uznać należy, że nabycie przedmiotowego lokalu nastąpiło w całości w drodze umowy darowizny, co ma poparcie zarówno w fakcie sporządzenia przez notariusza darowizny, całej nieruchomości, jak i pobrania przez niego podatku od darowizny od całej nieruchomości, a nadto w braku zwrotu przez Urząd Skarbowy ewentualnej części pobranego podatku.

Skoro zatem lokal został w całości nabyty w drodze darowizny oraz przy uwzględnieniu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie nabycia nieruchomości, a więc w dniu 29 grudnia 2006 r., który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, w całości lub w jeżeli jen nabycie nastąpiło w drodze darowizny, jedynym słusznym wnioskiem jest taki, że sprzedaż nieruchomości dokonana przez Zainteresowaną w 2007 r. jest w całości zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. uległy zmianie zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jednak do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych nabytych do dnia 31 grudnia 2006 r. zastosowanie mają przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.. Powyższe wynika z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588), zgodnie z którym do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w tej ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Zasada ta ma zastosowanie także w odniesieniu do uzyskanego przez małżonków przychodu ze sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wchodzących w skład ich majątku dorobkowego, co do których każdy ze współmałżonków jest współwłaścicielem na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Problematyka małżeńskich ustrojów majątkowych została uregulowana w dziale III ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ww. Kodeksu). Dopiero z chwilą ustania wspólnoty ustawowej wspólność ta ulega przekształceniu. Małżonkowie - stosownie do art. 47 § 1 ustawy - mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Celem takiej umowy majątkowej jest odstąpienie od ustawowych zasad ustroju wspólności majątkowej i określenie przez małżonków, w sposób dobrowolny (umowny), zasad przynależności poszczególnych rodzajów składników majątkowych do majątku wspólnego lub do majątków odrębnych małżonków, a czasem także ustalenie w odmiennej wysokości ich udziałów w majątku wspólnym na wypadek ustania wspólności. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1), stanowiącym ich dorobek.

W związku z tym należy stwierdzić, że nabyta przez Wnioskodawczynię wraz z mężem w 2005 r. nieruchomość należała do majątku wspólnego małżonków.

Na tle przedstawionego powyżej stanu faktycznego należy uznać, że nabycie przez Zainteresowaną 1/2 udziału w nieruchomości nastąpiło w 2005 r., tj. w czasie trwania współwłasności małżeńskiej.

Natomiast nabycie przez Nią pozostałej części udziału w wyżej wymienionej nieruchomości nastąpiło w 2006 r., w drodze darowizny.

Do zbycia nieruchomości doszło w dniu 6 lipca 2007 r., a więc przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię połowy udziału w ww. nieruchomości.

W konsekwencji dochód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej części wartości nieruchomości, którą Wnioskodawczyni nabyła w 2005 r. (w czasie trwania współwłasności małżeńskiej), będzie podlegał opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Przychód ze sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Natomiast przychód, uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w 2007 r., a więc przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie połowy udziału w nieruchomości, nabytego w 2006 r. w drodze darowizny, będzie zwolniony z podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl