ILPB2/415-1068/10-3/ES - Opodatkowanie przychodu ze sprzedaży wyposażenia wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wyposażenia dotyczącego działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania:

* przychodu ze sprzedaży nieruchomości oraz

* przychodu ze sprzedaży wyposażenia dotyczącego działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 listopada 1994 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupili od firmy X (akt notarialny):

W dniu 2 września 1999 r. na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego prawo wieczystego użytkowania do nieruchomości 1) zabudowanej budynkami i urządzeniami zostało przekształcone w prawo własności.

W dniu 30 września 2003 r. na podstawie umowy darowizny 1/10 udziałów we wszystkich nieruchomościach małżonkowie przekazali córce, pozostałe 9/10 udziałów pozostało dla Wnioskodawczyni i małżonka.

W dniu 25 stycznia 1995 r., tj. dwa miesiące od zakupu nieruchomości, rozpoczęli oni działalność gospodarczą polegającą na: wynajmie pokoi oraz sprzedaży posiłków turystom indywidualnym i grupom zorganizowanym (wycieczki, obozy, kolonie). Część tzw. budynku wypoczynkowego przeznaczona była na dwa lokale mieszkalne, a część o powierzchni 420 m² wykorzystywana była do działalności gospodarczej.

Zakupione nieruchomości jak i budynki nigdy nie były wprowadzone do działalności gospodarczej jako środki trwałe. Koszty działalności gospodarczej obciążane były amortyzacją, ustalaną na podstawie art. 22g ust. 10, w każdym roku podatkowym - stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą (przyjętą do celów podatku od nieruchomości) i kwoty 988 zł - w pierwszym roku działalności była to powierzchnia 650 m², a w ostatnim roku 420 m².

W dniu 30 lipca 2010 r. Zainteresowana wraz z małżonkiem podpisali z przyszłym nabywcą - warunkową umowę sprzedaży nieruchomości wraz z zabudowaniami to jest:

* nieruchomość zabudowaną budynkami i urządzeniami 1) oraz

* nieruchomość ze studnią głębinową 2) kupionymi od firmy X.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż w warunkowej umowie sprzedaży dodatkowo małżonkowie sprzedają niezabudowaną nieruchomość zakupioną od Gminy w dniu 24 września 1999 r., na poszerzenie działki siedliskowej - nieruchomość ta stanowi Jej i małżonka własność i nie była przeznaczona na działalność gospodarczą.

W warunkowej umowie sprzedaży małżonkowie ustalili wartość sprzedawanych nieruchomości z budynkami i wyposażeniem na łączna kwotę 1.000.000 zł. Jednocześnie ustalili oni, że wartość poszczególnych nieruchomości wynosi:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wyposażenia dotyczącego działalności gospodarczej. Natomiast w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, w kwestii pytania: pierwszego, drugiego i trzeciego, zostało wydane w dniu 20 grudnia 2010 r. odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-1068/10-2/ES.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie wyposażenia o wartości brutto 30.000 zł jest przychodem z działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podatkiem od towarów i usług rozliczanym w miesiącu podpisania umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), m.in. jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Stosownie do treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychód z odpłatnego zbycia składników majątku (wyposażenia) wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem planują dokonać sprzedaży nieruchomości, w tym wyposażenie (sprzęt i urządzenia) o wartości 30 000 zł, które było wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż kwota uzyskana ze sprzedaży wyposażenia, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej będzie stanowiła przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast w kwestii udokumentowania sprzedaży wyposażenia tut. Organ podkreśla, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym na wprost nie regulują tej kwestii. Należy uznać, że dowodami dokumentującymi sprzedaż wyposażenia może być każdy dokument, z którego będzie wynikało co zostało sprzedane, kiedy, przez kogo, i za jaką wartość.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wyposażenia dotyczącego działalności gospodarczej, został złożony przez jednego ze współwłaścicieli tego wyposażenia zaznacza się, iż przedmiotowa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela, tj. małżonka Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.