ILPB2/415-1045/11/12-S/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12 - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, w odniesieniu do pytania nr 1 - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 grudnia 2008 r. na podstawie aktu notarialnego małżonek Wnioskodawczyni nabył do majątku osobistego prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę, dla której sąd rejonowy prowadzi Księgę wieczystą, za łączną kwotę 305 387,31 zł.

W dniu 18 lutego 2009 r., na podstawie aktu notarialnego Zainteresowana wraz z małżonkiem zawarli umowę majątkową małżeńską (rozszerzającą) i postanowili, że nabyte od dnia zawarcia związku małżeńskiego przez któregokolwiek z nich nieruchomości, które zgodnie z przepisami ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy wchodzą do majątku osobistego każdego z małżonków, wejdą w skład ich majątku wspólnego. W związku z powyższym opisana we wstępie nieruchomość weszła w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka.

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 28 lipca 2011 r., na podstawie aktu notarialnego małżonkowie sprzedali opisaną powyżej nieruchomość za kwotę 577 500 zł.

W przedmiotowej nieruchomości Zainteresowana wraz z małżonkiem byli zameldowani od dnia 20 maja 2009 r. do dnia 14 lipca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w lutym 2009 r. na nieruchomość nabytą przez małżonka do majątku osobistego w grudniu 2008 r. właściwymi podatkowymi dla Zainteresowanej są przepisy z 2008 r., czy z 2009 r.

W przypadku stosowania przepisów z 2008 r.:

2. Czy ulgę meldunkową wynikającą z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się do przychodu ze sprzedaży budynku mieszkalnego i gruntu jako nierozerwalnej całości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji, w której jeden z małżonków nabył nieruchomość w grudniu 2008 r. do swojego majątku osobistego, po czym w lutym 2009 r. małżonkowie rozszerzyli wspólność majątkową na przedmiotową nieruchomość wobec żony powinny być stosowane przepisy obowiązujące w czasie rozszerzenia wspólności majątkowej, gdyż faktyczny i prawny czas nabycia przez małżonkę nieruchomości przypada nie na czas nabycia nieruchomości przez męża ale na czas rozszerzenia wspólnoty majątkowej.

W przypadku stosowania przepisów z 2008 r.:

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby, które sprzedają mieszkania lub domy zakupione w latach 2007-2008 w razie zbycia budynku mieszkalnego mogą skorzystać z ulgi meldunkowej, jeżeli były zameldowane w zbywanym budynku co najmniej 12 miesięcy.

Na podstawie podanego artykułu powstał spór, czy użyte w ustawie określenie "zbycie budynku mieszkalnego" odnosi się również do gruntu i tym samym, czy ulga meldunkowa obejmuje również przychód ze sprzedaży gruntu.

Zasadnym jest stwierdzenie, że ulga meldunkowa obejmuje nie tylko przychód ze sprzedaży budynku, ale również ze sprzedaży gruntu, na którym budynek się znajduje gdyż stanowią one fizyczną oraz prawną, nierozerwalną całość.

Nadto należy podkreślić, ze niemożliwą jest sprzedaż samego budynku bez prawa własności gruntu, na którym jest on usytuowany, gdyż zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego grunt i posadowiony na nim budynek nie mogą być odrębnymi przedmiotami obrotu, a przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji nieruchomości.

Jednocześnie nielogicznym byłoby inne niż wskazane powyżej rozumienie powołanego przepisu, przy założeniu racjonalności ustawodawcy.

Powyższe potwierdza pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 26 lipca 2011 r. (III FSK 416/10), zgodnie z którym jeśli prawo podatkowe nie definiuje nieruchomości, to trzeba się odwołać do Kodeksu cywilnego, zatem sprzedaż budynku oznacza również sprzedaż gruntu i w takim kontekście należy interpretować prawo do ulgi w podatku dochodowym. W podanym wyroku podkreślono, że zwolnieniu od PIT podlega cały przychód ze sprzedaży domu, bez wyłączenia gruntu.

W konsekwencji budynek jednorodzinny wraz z działką w przypadku sprzedaży stanowi zawsze jedną nieruchomość, której rozdzielanie dla celów podatkowych jest sztuczne, a ulga meldunkowa w opisanym stanie faktycznym dotyczy przychodu z całej sprzedanej nieruchomości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 stycznia 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-1045/11-2/ES, stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2011 r. jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 9 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.).

Pismem z dnia 2 marca 2012 r., nr ILPB2/415W-48/11-2/JWP, stanowiącym odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał stanowisko prezentowane w wydanej interpretacji.

W dniu 5 kwietnia 2012 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w maksymalnym wymiarze.

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej 457 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12, uchylającym zaskarżoną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w odniesieniu do pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla ustalenia skutków podatkowych zbycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię kluczowe znaczenie ma - na co wskazał Sąd w wyroku - ustalenie daty jej nabycia w kontekście zagadnienia "rozszerzenie wspólności majątkowej", a więc rozstrzygnięcie zagadnienia, które zawiera się w pierwszym pytaniu podatkowym wniosku o interpretację indywidualną.

Rozstrzygając powyższą kwestię należy - na co wskazał Sąd w wyroku - odnieść się do przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa jak również przepisów ustawy dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788).

Jak wskazał Sąd, w myśl art. 29 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność, o której mowa w art. 26 ww. ustawy - stanowiąca zasadę odpowiedzialności podatnika za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki całym jego majątkiem - obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka.

Należy rozróżnić przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową w rozumieniu art. 31 k.r.o., należące do majątku osobistego podatnika, który odpowiada nimi za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki na zasadzie art. 26 Ordynacji podatkowej oraz przedmioty majątkowe wchodzące w skład majątku wspólnego (dorobkowego) podatnika i jego małżonka, którymi wraz z podatnikiem odpowiada małżonek podatnika.

Współmałżonek podatnika nie jest podatnikiem, a jedynie odpowiada majątkiem wspólnym za wynikające z zobowiązań podatkowych podatki. Jego odpowiedzialność wynika z długu małżonka - podatnika i ograniczona jest do odpowiedzialności z majątku wspólnego. Przepis art. 29 § 1 Ordynacji podatkowej - jak słusznie wskazuje Sąd - nie tworzy statusu małżonka jako podatnika, lecz jedynie wyznacza zakres jego odpowiedzialności, ograniczając go do majątku wspólnego małżonków, co przekłada się na przedmiot egzekucji administracyjnej, która w przypadku istnienia pomiędzy podatnikiem i jego małżonkiem wspólności majątkowej, poza majątkiem odrębnym podatnika, może być skierowana wyłącznie do przedmiotów majątkowych objętych tą wspólnością.

W konsekwencji w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej na przedmiot majątkowy, który uprzednio znajdował się w majątku osobistym podatnika lub jego małżonka, a w wyniku umowy majątkowej małżeńskiej wszedł w skład majątku dorobkowego, odpowiedzialność majątkiem wspólnym obejmie ten przedmiot, lecz dopiero od momentu, kiedy wszedł on do majątku wspólnego. Zatem według tego momentu należy dokonywać oceny prawnej tego zdarzenia.

Z analizy powyższych przepisów Ordynacji podatkowej a także art. 47 § 1 k.r.o. - wynika, iż w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej na nieruchomość wcześniej nabytą przez małżonka do majątku odrębnego za datę nabycia przez Zainteresowaną przedmiotowej nieruchomości należy uznać datę zawarcia umowy o rozszerzeniu wspólności majątkowej.

Powyższe znajduje oparcie także w świetle art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zasadą prawa podatkowego w zakresie podatków dochodowych, w których zobowiązania podatkowe powstają z mocy prawa, jest dokonywanie oceny zdarzeń, z którymi ustawa podatkowa wiąże powstanie zobowiązania podatkowego - według stanu z chwili zaistnienia tych zdarzeń.

Reasumując z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nastąpiło w 2009 r., tj. w chwili rozszerzenia wspólności majątkowej, wszelkie konsekwencje prawnopodatkowe, jakie powstają w związku z tym zdarzeniem prawnym muszą podlegać ocenie według stanu z chwili jego zaistnienia. Zatem w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie zaprezentowanego we wniosku pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt uznania stanowiska Zainteresowanej w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Równocześnie tut. Organ pragnie nadmienić, iż dokumenty dołączone przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.