ILPB2/415-1025/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 12 stycznia 2015 r. nr ILPB2/415-1025/14-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 12 stycznia 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 15 stycznia 2015 r.), zaś 22 stycznia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 20 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przy spółdzielni działa Pracownicza Kasa Zapomogowo-Pożyczkowa. Do kasy należą pracownicy oraz byli pracownicy będący emerytami lub rencistami.

PKZP działa na podstawie przepisu art. 39 ustawy, nie stanowi elementu struktury organizacyjnej spółdzielni, jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, posiada własny rachunek bankowy.

Podstawowym źródłem zasilania środkami pieniężnymi są wkłady członkowskie. Osoby przystępujące do PKZP w deklaracji przystąpienie określają kwotę comiesięcznej składki członkowskiej, która w przypadku:

* pracowników - potrącana jest przez zakład pracy w liście płac z wynagrodzenia pracownika po opodatkowaniu, a spółdzielnia dokonuje przelewu środków na rachunek kasy,

* emerytów i rencistów - wpłacana jest przez nich na rachunek bankowy kasy.

Część środków PKZP lokowana jest w banku na oprocentowanych depozytach. Z odsetek od lokat wraz z wpisowym tworzony jest fundusz rezerwowy. Część tego funduszu zarząd PKZP chce przeznaczyć na podział pomiędzy członków. Podział ten polegał będzie na dopisaniu części funduszu rezerwowego do wkładów członków PKZP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Pracowniczej Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C i wydania jej członkom, którzy wykażą ten przychód w zeznaniu rocznym PIT-37.

Zdaniem Wnioskodawcy, na Pracowniczej Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej nie ciąży obowiązek poboru zaliczki, jak również obowiązek wystawienia informacji o uzyskanym dochodzie (PIT-8C). Mimo to, aby członkowie PKZP prawidłowo rozliczyli ten przychód w zeznaniu rocznym należy sporządzić informację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.) w zakładach pracy mogą być tworzone pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe, których członkami mogą być pracownicy, emeryci i renciści bez względu na przynależność związkową. Nadzór społeczny nad tymi kasami sprawują związki zawodowe.

Natomiast z ust. 5 tego artykułu wynika, że Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady organizowania i działania kas, o których mowa w ust. 1, obowiązki zakładów pracy w tym zakresie. Tym aktem prawnym jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy (Dz. U. Nr 100, poz. 502 z późn. zm.).

Z treści § 6 ww. rozporządzenia wynika, że celem PKZP jest udzielanie członkom pomocy materialnej w formie pożyczek długo-i krótkoterminowych oraz zapomóg - w miarę posiadanych środków - na zasadach określonych w statucie.

Zgodnie z § 7 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, członkowie PKZP wpłacają wpisowe i miesięczny wkład członkowski w wysokości ustalonej przez walne zebranie.

W myśl § 8 ww. rozporządzenia, członek PKZP jest obowiązany:

Z treści § 9 ww. rozporządzenia wynika, że członek PKZP ma prawo:

Przepis § 28 ww. rozporządzenia stanowi, że na środki finansowe PKZP składają się następujące fundusze:

Zgodnie z § 30 ww. rozporządzenia, fundusz rezerwowy powstaje z wpłat wpisowego wnoszonych przez członków wstępujących do PKZP, z nie podjętych zwrotów wkładów członkowskich, z odsetek od lokat terminowych i odsetek zasądzonych przez sąd oraz z subwencji i darowizn i jest przeznaczony na pokrycie szkód i strat, nieściągalnych zadłużeń oraz na odpis na fundusz zapomogowy.

Na podstawie § 40 ust. 1 rozporządzenia, walne zebranie podejmuje uchwałę o likwidacji PKZP w razie:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że członkami Wnioskodawcy są pracownicy, oraz byli pracownicy będący obecnie emerytami i rencistami. PKZP posiada własny rachunek bankowy. PKZP nie stanowi elementu struktury organizacyjnej spółdzielni, przy której działa i jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, niezależną od Wnioskodawcy. Podstawowym źródłem zasilania środkami pieniężnymi są wkłady członkowskie. Osoby przystępujące do PKZP, w deklaracji przystąpienia określają kwotę comiesięcznej składki członkowskiej. Część środków PKZP lokowana jest w banku na oprocentowanych depozytach. Z odsetek od lokat wraz z wpisowym tworzony jest fundusz rezerwowy. Część tego funduszu zarząd PKZP chce przeznaczyć na podział pomiędzy członków. Podział ten polegał będzie na dopisaniu części funduszu rezerwowego do wkładów członków PKZP.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika z tytułu wypłaty członkom środków z funduszu rezerwowego oraz sporządzenia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności". Podkreślić jednak należy, że wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest jedynie przykładowym. Tym samym zakres art. 20 ust. 1 ww. ustawy obejmować będzie także innego rodzaju przychody, gdzie indziej w ustawie nie wymienione, czyli m.in. podział środków zgromadzonych w funduszu rezerwowym między członków PKZP.

W przypadku przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosowanie znajduje art. 42a ustawy, na podstawie którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jednakże utworzona na podstawie zacytowanego powyżej art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych PKZP nie jest płatnikiem w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej, bowiem płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisy prawa nie przyznały Pracowniczej Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej osobowości prawnej. PKZP nie wyposażono również w zdolność prawną pozwalającą uznać ją za jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, pomimo, że PKZP ma własne organy, a ich tworzenie i kompetencje uregulowano w cytowanym rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1992 r. (w szczególności § 13-27). PKZP nie stanowi również elementu struktury organizacyjnej zakładu pracy, przy którym działa. Wykazuje samodzielność w stosunku do tego zakładu, o czym świadczą uregulowania § 4 i § 23 cytowanego powyżej rozporządzenia Rady Ministrów.

Wobec powyższego, skoro PKZP nie nadano żadnej formy organizacyjnej wymienionej w treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, tj. pobór zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenie informacji PIT-8C, o której mowa w powołanym art. 42a ustawy, pomimo dokonywania przez Wnioskodawcę podziału środków zgromadzonych w funduszu rezerwowym między członków PKZP. W konsekwencji obowiązek opodatkowania uzyskanego przez członków PKZP przychodu z ww. tytułu, tj. przychodu z innych źródeł, spoczywać będzie na każdym otrzymującym świadczenie członku PKZP w stosownym zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym przychód ten zostanie osiągnięty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.