ILPB1/4511-1-804/15-6/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniach: 10 i 20 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom karnetów ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania pracownikom karnetów ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 30 lipca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-804/15-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 30 lipca 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 3 sierpnia 2015 r., natomiast w dniu 10 sierpnia 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

Jednakże z uwagi na to, że pismo Wnioskodawcy będące odpowiedzią na wystosowane wezwanie nie zostało podpisane przez osobę upoważnioną do reprezentowania Wnioskodawcy, pismem z dnia 13 sierpnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-804/15-4/AP tut. Organ - mając na uwadze treść art. 168 § 1 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa - wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego braku formalnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 sierpnia 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2015 r., natomiast w dniu 20 sierpnia 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, zwany w dalszej części Spółką, zajmuje się produkcją różnego rodzaju produktów z drewna, produktów tartacznych, parkietów podłogowych, mebli itp. Spółka jest aktywna na rynkach międzynarodowych, współpracuje z podmiotami zagranicznymi.

W zakresie swojej działalności, Spółka zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi. Obecnie spółka zastanawia się nad dofinansowaniem dla swoich pracowników karnetów na zabiegi rehabilitacyjne, tj. masaże lecznicze. Świadczenie to służyć ma motywowaniu pracowników, poprawieniu ich efektywności oraz kondycji fizycznej, profilaktyce oraz utrzymaniu dobrej atmosfery wśród załogi.

Pracownicy, uczestniczący w zajęciach rehabilitacyjnych, są pracownikami działu produkcji. W ocenie Spółki, dobra kondycja fizyczna i zdrowotna jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Korzystanie przez pracowników z terapii rehabilitacyjnej będzie miało istotny wpływ na poprawę ich wydajności.

Wydatki na zakup karnetów na masaże Spółka sfinansuje ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Spółka pragnie również wyjaśnić, że wysokość dopłat do karnetów będzie uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS). Dopłata będzie miała zatem charakter socjalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Spółka prosi o potwierdzenie, że nie ma obowiązku jako płatnik świadczeń do obliczenia, pobrania i zapłaty właściwemu urzędowi skarbowemu podatku dochodowego od sfinansowanych karnetów z ZFŚS do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych na jednego świadczeniobiorcę.

Tut. Organ informuje, że treść ww. pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sfinansowanych karnetów rehabilitacyjnych ze środków Zakładowego Funduszu Socjalnego dla własnych pracowników korzysta ze zwolnienia od podatku po spełnieniu warunków zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu wolna od podatku jest wartość świadczeń (rzeczowych lub pieniężnych) otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych. Mechanizm poboru podatku dochodowego od świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest taki sam, jak w przypadku poboru podatku od dochodu - wynagrodzenia. Przychody pracownika pochodzące z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią bowiem przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy PIT). W związku z powyższym, zdaniem Spółki, płatnik nie ma obowiązku obliczania, poboru i wpłaty podatku dochodowego w przypadku opisanym powyżej.

Tut. Organ wskazuje, że treść własnego stanowiska Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 cyt. ustawy).

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Należy podkreślić, że użyte w tym przepisie sformułowanie "sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych" oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku konieczne jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 111) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Należy podkreślić, że zwolnienie przedmiotowe określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wyłącznie świadczenia rzeczowe i pieniężne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dofinansować dla swoich pracowników karnety na zabiegi rehabilitacyjne. Wydatki na zakup karnetów na masaże Spółka sfinansuje ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jak wskazano, wysokość dopłat do karnetów będzie uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Dopłata będzie miała zatem charakter socjalny.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że świadczenia na rzecz pracowników w postaci dofinansowania do zakupu karnetów, mające związek z finansowaniem działalności socjalnej i pochodzące ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł na jednego pracownika, stanowią dla pracowników Wnioskodawcy przychód z ze stosunku pracy, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skoro wartość wskazanego we wniosku świadczenia przypadająca na jednego pracownika nie przekracza 380 zł w skali roku, to na Spółce nie ciąży obowiązek obliczenia, poboru i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego podatku dochodowego od sfinansowanych karnetów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.