ILPB1/4511-1-613/16-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 czerwca 2016 r., znak ILPB1/4511-1-613/16-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 lipca 2016 r., wniosek uzupełniono w dniu 21 lipca 2016 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) "A" spółka z o.o. spółka komandytowa, w której posiada 30% udziałów w zyskach. Spółka zarejestrowana jest w Sądzie Rejonowym dla Pozostali wspólnicy spółki:

* B. komandytariusz z udziałem w zyskach 30%,

* C. komandytariusz z udziałem w zyskach 30%,

* Sp. z o.o. komplementariusz z udziałem w zyskach 10%.

Wspólnicy opłacają podatek dochodowy z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku od osób fizycznych.

W roku 2010 wspólnicy podjęli decyzję o stworzeniu planu zabezpieczenia działalności spółki na wypadek śmierci wspólnika w oparciu o produkt ubezpieczeniowy - ubezpieczenie uniwersalne w "D" SA. Celem ubezpieczenia jest utrzymanie płynności finansowej firmy poprzez zapewnienie środków na spłatę spadkobierców zmarłego wspólnika. Z umowy spółki wynika, że w przypadku śmierci wspólnika spółka nie rozwiązuje się tylko trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, a w przypadku gdyby w spółce mieli zostać tylko komplementariusze lub komandytariusze spółka również będzie trwać nadal po modyfikacji statusu wspólników, poprzez przyznanie przynajmniej jednemu z nich (w zależności od okoliczności) statusu komplementariusza lub komandytariusza, ewentualnie przyjęcie nowego wspólnika do spółki. Spadkobierca lub spadkobiercy wspólnika mogą przystąpić do spółki jedynie za zgodą pozostałych wspólników a w przypadku braku takiej zgody spłata spadkobierców nastąpi według wyceny udziału zmarłego wspólnika ustalonego na dzień otwarcia spadku uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. W przypadku gdy tak ustalona wartość będzie na poziomie niższym niż 300.000,00 zł spadkobiercom, z tytułu wypłaty udziału, przysługiwać będzie kwota równa 300.000,00 zł. Przy takich założeniach spółka zawarła z uprawnioną firmą ubezpieczeniową "D" SA trzy umowy ubezpieczeniowe, ubezpieczające każdego ze wspólników, w listopadzie 2010 r. na sumę ubezpieczenia 300.000,00 zł i ponosi miesięczne koszty ubezpieczenia. Wspólnicy nie są pracownikami spółki. Umowy stanowią, że ubezpieczającą i uposażoną jest Spółka a ubezpieczonymi są wspólnicy. W związku z tym w przypadku śmierci jednego ze wspólników środki z polis zostaną przekazane na rachunek bankowy prowadzony przez spółkę i zostaną przekazanie na pokrycie roszczeń spadkobierców zmarłego wspólnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z umową ubezpieczeniową w "D" SA składka ubezpieczeniowa jest częściowo lokowana w jednostki Ubezpieczeniowego Funduszu Kapitałowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy koszty ubezpieczenia stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy koszty ubezpieczenia, czyli opłacane składki miesięczne, związane z hipotetycznym pozyskaniem środków finansowych (uzależnionym od śmierci innego wspólnika spółki) na pokrycie potencjalnych roszczeń wierzycieli (które mogą powstać lub nie i których zaspokojenie może nastąpić także dopiero po ewentualnej śmierci innego wspólnika, gdyż wtedy nastąpi pozyskanie środków z polisy), także nie mają związku z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, ani zabezpieczeniem, czy też zachowaniem źródła przychodu czyli nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. W roku 2010 wspólnicy podjęli decyzję o stworzeniu planu zabezpieczenia działalności spółki na wypadek śmierci wspólnika w oparciu o produkt ubezpieczeniowy - ubezpieczenie uniwersalne. Celem ubezpieczenia jest utrzymanie płynności finansowej firmy poprzez zapewnienie środków na spłatę spadkobierców zmarłego wspólnika. W listopadzie 2010 r. Spółka zawarła z uprawnioną firmą ubezpieczeniową trzy umowy ubezpieczeniowe, ubezpieczające każdego ze wspólników, na sumę ubezpieczenia 300.000,00 zł i ponosi miesięczne koszty ubezpieczenia. W przypadku śmierci jednego ze wspólników środki z polis zostaną przekazane na rachunek bankowy prowadzony przez spółkę i zostaną przekazanie na pokrycie roszczeń spadkobierców zmarłego wspólnika.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że wszelkiego rodzaju rozliczenia dokonywane między spadkobiercami zmarłego wspólnika, a pozostałymi w spółce wspólnikami, stanowią rozliczenia pomiędzy współwłaścicielami określonych składników majątku. Zaspokajanie roszczeń współwłaścicieli nie ma zatem na celu uzyskania przychodu, czy też zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że składki opłacane w związku z zawarciem ww. umowy ubezpieczenia, nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy z prowadzonej w formie spółki z o.o. spółka komandytowa pozarolniczej działalności gospodarczej. Zawarcie ww. ubezpieczenia nie ma bowiem na celu uzyskania przychodu, czy też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, a jedynie dostarczenie pozostałym przy życiu wspólnikom środków pieniężnych niezbędnych do wywiązania się przez nich z zobowiązań osobistych - rozliczenia się ze spadkobiercami zmarłego wspólnika. Powyższego nie zmienia także fakt, iż, jak wskazał Wnioskodawca, ww. ubezpieczenie ma zapewnić także środki finansowe na pokrycie ewentualnych roszczeń wierzycieli spółki. Wydatki związane z hipotetycznym pozyskaniem środków finansowych (uzależnionym od śmierci innego wspólnika spółki) na pokrycie potencjalnych roszczeń wierzycieli, także nie będą miały związku z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, ani zabezpieczeniem, czy też zachowaniem źródła przychodu.

Zatem ww. wydatki nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Brak ww. związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ wskazuje, że wniosek w zakresie przychodów został rozstrzygnięty w dniu 13 września 2016 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-613/16-5/IM.

Tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.