ILPB1/4511-1-548/16-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 sierpnia 2016 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/4511-1-548/16-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem spółki komandytowej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa zamierza kupić od swojego wspólnika - Komandytariusza nieruchomość. Na nieruchomości rozpoczęta jest inwestycja polegająca na budowie budynków mieszkalnych. Spółka komandytowa kupując nieruchomość zamierza kontynuować inwestycję polegającą na wybudowaniu budynków mieszkalnych i później sprzedaży wybudowanych mieszkań na rynku pierwotnym. Nieruchomość zakupiona będzie od wspólnika, który jest Komandytariuszem spółki. Wspólnik dokonujący sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT i w związku z transakcją sprzedaży wystawi fakturę VAT na rzecz nabywcy, czyli Spółki Komandytowej.

Strony transakcji ustaliły następujący sposób zapłaty:

* część należności zostanie zapłacona przelewem na rachunek Sprzedającego,

* część należności zostanie uregulowana w ten sposób, że pozostałe zobowiązanie zostanie zamienione na długoterminową, oprocentowaną pożyczkę udzieloną przez Komandytariusza - Sprzedawcę dla Spółki Komandytowej.

W związku z konwersją wierzytelności strony - Spółka Komandytowa - Nabywca oraz Komandytariusz - Sprzedawca podpiszą umowę pożyczki, w której to umowie kwota wierzytelności pozostałej do zapłaty przez Spółkę z tytułu zakupu nieruchomości zostanie potrącona ze zobowiązania Komandytariusza z tytułu udzielonej pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonania konwersji zobowiązań wynikających z transakcji kupna-sprzedaży nieruchomości opisanej powyżej na długoterminową pożyczkę od Komandytariusza powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanie konwersji zobowiązań na pożyczkę nie spowoduje powstania przychodu z tytułu umorzenia zobowiązania na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku konwersji nie dochodzi bowiem do umorzenia długu, istnieje on nadal, a zmienia się jedynie podstawa prawna świadczenia.

Konwersja wierzytelności spółki komandytowej w pożyczkę długoterminową od Komandytariusza - Sprzedawcy spełnia przesłanki zakwalifikowania jej jako odnowienie zobowiązania (nowację), przewidziane w art. 506 Kodeksu cywilnego. W tym przypadku konwersji wierzytelności, przedmiot świadczenia, czyli określona suma pieniędzy, pozostaje taka sama, zmienia się jednak podstawa prawna świadczenia. Poprzednie zobowiązanie - należność z tytułu zakupu nieruchomości zostaje zastąpione przez nowe zobowiązanie - pożyczka długoterminowa. W tym zdarzeniu nie ma więc miejsca zwolnienie z długu, czy umorzenie zobowiązania, gdyż w miejsce wygasającego zobowiązania pojawia się drugie w tej samej wysokości. W przypadku konwersji nie ma definitywnego przysporzenia majątkowego ani po stronie dłużnika, ani po stronie wierzyciela. Stąd też konwersja powinna być neutralna pod względem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.): przychodem z działalności jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Niemniej, w tym przypadku ustawodawca posługuje się terminami, które nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wyjaśnienia ich znaczenia należy odwołać się do Słownika Języka Polskiego oraz do innych dziedzin prawa, gdzie pojęcia te zostały zdefiniowane.

Według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwa Naukowe PWN Warszawa 1998 r., t. III) - "umorzenie" oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela. Skutkiem umorzenia jest zatem zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub w części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania.

Przepisy z zakresu prawa cywilnego nie definiują pojęcia umorzenia zobowiązania, regulują natomiast kwestię umorzenia wierzytelności (co uprawnia do przyjęcia założenia, że umorzenie zobowiązania użyte w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza w istocie umorzenie wierzytelności regulowane przepisami Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - wierzytelności (zobowiązanie, o którym mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych) wygasają m.in. w następujący sposób:

1.

przez potrącenie - zgodnie z art. 498 - gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym;

2.

przez odnowienie - zgodnie z art. 506 (tj. przez nowację) - jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie);

3.

przez zwolnienie dłużnika z długu - zgodnie z art. 508 - zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Potrącenie, mimo że skutkuje umorzeniem zobowiązania (de facto zobowiązań obu stron umowy potrącenia), nie skutkuje powstaniem jakiegokolwiek przychodu dla stron dokonujących potrącenia. Odnowienie (inaczej także nowacja), podobnie jak potrącenie, stanowi formę umorzenia (wygaśnięcia) zobowiązania i podobnie jak potrącenie nie kreuje powstania przychodu po stronie dłużnika. Wskutek nowacji, osoba, na której ciąży zobowiązanie (czyli dłużnik), zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, a zobowiązanie dotychczasowe tego dłużnika wygasa. Wobec powyższego dochodzi do "zamiany" jednego zobowiązania innym i nie dochodzi w związku z tym do żadnego przysporzenia po stronie dłużnika - podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (w miejsce pierwotnego zobowiązania, które wygasa, powstaje nowe zobowiązanie).

W tym miejscu warto podkreślić, że przychód w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w skutek umorzenia zobowiązania przez zwolnienie z długu. Przychód ten powstaje w wysokości zobowiązania, z wykonania którego dłużnik został zwolniony. Wskutek zwolnienia z długu w majątku dłużnika powstaje przysporzenie, gdyż nie musi on spełniać określonego świadczenia (zobowiązanie dłużnika wygasa).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem spółki komandytowej, która zamierza kupić od swojego wspólnika - Komandytariusza nieruchomość. Strony transakcji ustaliły następujący sposób zapłaty:

* część należności zostanie zapłacona przelewem na rachunek Sprzedającego,

* część należności zostanie uregulowana w ten sposób, że pozostałe zobowiązanie zostanie zamienione na długoterminową, oprocentowaną pożyczkę udzieloną przez Komandytariusza - Sprzedawcę dla Spółki Komandytowej.

W związku z konwersją wierzytelności, strony - Spółka Komandytowa - Nabywca oraz Komandytariusz - Sprzedawca podpiszą umowę pożyczki, w której to umowie kwota wierzytelności pozostałej do zapłaty przez Spółkę Komandytową z tytułu zakupu nieruchomości zostanie potrącona ze zobowiązania Komandytariusza z tytułu udzielonej pożyczki.

Przenosząc powyższe przepisy oraz wyjaśnienia na grunt niniejszej sprawy, należy wyjaśnić, że w przypadku nowacji wartość umorzonego zobowiązania (tu: z tytułu zapłaty ceny za nieruchomość) zastępowana jest przez inne, o takiej samej wartości (tu: z tytułu długoterminowej pożyczki), nie dochodzi do przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy. W konsekwencji nie powstanie również po jego stronie przychód. W związku z tym należy stwierdzić, że przedstawiona nowacja jest neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując - w przypadku dokonania konwersji zobowiązań wynikających z transakcji kupna-sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku na długoterminową pożyczkę od Komandytariusza nie powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl