ILPB1/4511-1-537/15-5/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 27 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnianiem pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnianiem pracownikom samochodów służbowych do jazd na trasie między miejscem parkowania a miejscem wykonywania pracy/usług oraz w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnianiem pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 18 maja 2015 r. nr ILPB1/4511-1-537/15-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem rozstrzygnięcia wniosku tylko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 zarówno w przedmiocie zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie pytania oznaczonego nr 2 - pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 18 maja 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 20 maja 2015 r., natomiast w dniu 27 maja 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek. Ponadto w dniu 20 maja 2015 r. uiszczono brakującą opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest fizyczna ochrona osób i mienia. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest również wynajem samochodów.

Działalność Spółki w Polskiej Klasyfikacji Działalności określona jest między innymi jako:

* PKD 80.10.Z "działalność ochroniarska, z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa"

* PKD 70.11.Z "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek".

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa na własność, a także bierze w najem długoterminowy, pojazdy samochodowe (pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). W przyszłości Spółka zamierza również korzystać z samochodów na podstawie umów leasingu.

Powyższe samochody zostały powierzone pracownikom Spółki, a także osobom współpracującym ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, które nie prowadzą działalności gospodarczej (dalej łącznie: użytkownicy) pełniącym następujące funkcje:

3. Dyrektor Regionalny, Dyrektor Zarządzający - do ich obowiązków należy m.in. utrzymywanie pozytywnych relacji z kontrahentami; kontrola realizacji usługi na poszczególnych obiektach; wyjazdy służbowe na polecenie Zarządu Spółki; miejsce wykonywania pracy obejmuje jeden z czterech regionów, na który składa się kilka województw.

Zasady przyznawania i użytkowania samochodów służbowych zostały określone w obowiązującej w Spółce Polityce Floty Grupy Kapitałowej Grupy X (dalej: "Polityka"). Spółka ponosi koszty eksploatacji tych samochodów.

Zgodnie z Polityką, przydział samochodu służbowego konkretnemu pracownikowi odbywa się na podstawie decyzji kierownika lub dyrektora określonego działu. Decyzja ta musi zostać przedstawiona i zaakceptowana przez osobę zarządzającą Spółką. Wybór marki, modelu i wyposażenia samochodu służbowego dla pracownika lub grupy pracowników oparty jest na przynależności tych osób do poszczególnego szczebla zatrudnienia. Samochody służbowe podlegają brandowaniu wzorem, uprzednio zaakceptowanym przez władze Spółki. Samochody są wyposażone w system monitorowania GPS. Wydanie konkretnego samochodu następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Samochodami mogą kierować użytkownicy, którym dany samochód przydzielono. Każdy użytkownik jest odpowiedzialny za prawidłową eksploatację samochodu, oraz zobowiązany do sprawowania nad nim właściwej pieczy. Ponadto, Polityka określa cały zakres obowiązków użytkowników i ich odpowiedzialności.

Spółka w całości pokrywa koszty funkcjonowania udostępnionego samochodu służbowego w zakresie normalnego zużycia. Użytkownicy samochodów otrzymują karty paliwowe przypisane do danego samochodu, które umożliwiają bezgotówkowe tankowanie i mycie samochodów. Spółka w żadnym stopniu nie pokrywa kosztów mandatów ani innych kar, wymierzonych użytkownikom samochodów służbowych przez policję lub organy administracji państwowej, w szczególności w wyniku naruszenia prawa.

Do pojazdów samochodowych, z których korzysta Spółka, należą:

Grupa I:

Spełnienie wymogów dla pojazdów określonych w punkcie 1 i 2 stwierdzono na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Grupa II:

1. samochody osobowe (dla tych pojazdów Spółka prowadzi ewidencję wymaganą przepisami Ustawy VAT i zgłosiła je w terminie ustawowym naczelnikowi urzędu skarbowego na podstawie informacji VAT-26).

Samochody znajdujące się w posiadaniu Spółki:

Za dojazdy z powyższych miejsc do pracy i z powrotem pracownicy nie ponoszą odpłatności. Pracownik parkuje bowiem samochód w miejscu wyznaczonym przez Spółkę, w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych.

Ponadto Spółka umożliwia pracownikom korzystanie z samochodów służbowych do celów prywatnych. Prywatne używanie samochodu służbowego odbywa się na następujących zasadach.

Spółka prowadzi ewidencję za pomocą systemu monitorowania pojazdów GPS. Spółka prowadzi zarówno ewidencję przejechanych kilometrów służbowych, jak i prywatnych za pomocą przywołanego wyżej systemu monitorowania GPS. Użytkownik zobowiązany jest do rozliczenia się ze Spółką z przejechanych kilometrów w trakcie jazd prywatnych. Rozliczeń z użytkownikiem dokonuje się na podstawie wydruku systemu monitorowania GPS obejmującym jeden miesiąc rozliczeniowy. Rozliczenie następuję do 10 dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego. System monitorowania pojazdów GPS ma służyć identyfikacji poszczególnych przejazdów i ustaleniu ich charakteru. Zgodnie z postanowieniami Polityki:

"Jednym ze składników tych urządzeń jest przycisk "Jazda prywatna/jazda służbowa" zamontowany w widocznym miejscu wewnątrz samochodu służbowego. Przycisk przy każdorazowym wygaszeniu samochodu powinien zostać przełączony w tryb jazdy prywatnej, jeśli wcześniejsza praca samochodu dotyczyła jazd służbowych lub powinien zostać pozostawiony w trybie jazdy prywatnej, jeśli praca samochodu dotyczyła jazd prywatnych. Pozostawanie przycisku w trybie jazdy prywatnej nalicza przejechane kilometry do ewidencji jazd prywatnych, natomiast przycisk pozostawiony w trybie jazd służbowych nalicza przejechane kilometry do ewidencji jazd służbowych.

Kilometry zewidencjonowane jako jazdy prywatne są podstawą do wystawienia obciążenia na rzecz pracownika użytkującego samochód służbowy, wyposażony w system lokalizacji pojazdów GPS z przyciskiem określającym rodzaj jazdy.

Wraz z końcem miesiąca kalendarzowego administrator systemu lokalizacji GPS sporządzi raport przejechanych kilometrów w trybie jazd prywatnych i jazd służbowych. Sporządzenie raportu jazd prywatnych stanowi podstawę do wystawienia dokumentów obciążeniowych.

Do obliczenia kwoty obciążenia użytkownika samochodu służbowego za jazdy prywatne służy wzór: liczba przejechanych k.m. prywatnie X stawka obowiązująca w danym kwartale.

Stawka za przejechanie kilometra w jazdach prywatnych będzie aktualizowana raz na kwartał, a informacja o jej zmianie zostanie przekazana do wiadomości (...).

Użytkownik będzie dokonywał płatności z tytułu korzystania z samochodu służbowego w terminie 7 dni od daty wystawienia przez Spółkę faktury VAT na wskazane konto. W przypadku braku płatności wskazanych kwot możliwość korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych zostaje zawieszona do odwołania".

W przypadku stwierdzenia jazd prywatnych, które nie zostały zgłoszone w powyższym trybie, użytkownik zostanie obciążony dodatkową kwotą, za każdorazowy taki wyjazd, tracąc jednocześnie możliwość korzystania z jazd prywatnych do odwołania.

Ponadto, z uwagi na wejście w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. nowelizacji art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zamierza wprowadzić następujący sposób rozliczania prywatnego użytku samochodów służbowych:

1. Spółka ustali wartość nieodpłatnego świadczenia zgodnie z art. 12 Ustawy PIT w oparciu o:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy pracownicy dojeżdżający z miejsca parkowania samochodów wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym do miejsca pracy/usług i z powrotem uzyskują przychód z nieodpłatnego świadczenia, od którego Spółka powinna jako płatnik pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych.

2. Czy Spółka prawidłowo zamierza zwiększyć przychód pracownika o różnicę pomiędzy ustawowo określoną wartością nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych o odpłatność poniesioną przez użytkownika na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że pytanie pierwsze i drugie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2.

Natomiast wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr 1 został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 22 czerwca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-537/15-4/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, Spółka zamierza prawidłowo zwiększyć przychód pracownika o różnicę pomiędzy ustawowo określoną wartością nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych o odpłatność poniesioną przez użytkownika na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na podstawie ust. 2 tej regulacji, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. do Ustawy PIT wprowadzono zapisy regulujące zasady i wysokość określania przychodu z nieodpłatnego świadczenia powstałego w związku z korzystaniem przez pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych (art. 12 ust. 2a do ust. 2c). Jednocześnie Ustawa PIT w art. 12 ust. 4 definiuje pracownika jako osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a Ustawy PIT, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Na podstawie ust. 2b, w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Natomiast w sytuacji, gdy świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c Ustawy PIT).

Z powyższych regulacji wynika jednoznacznie, że w znowelizowanych przepisach Ustawy PIT ustawodawca określił wprost kwoty nieodpłatnego świadczenia, które należy doliczyć pracownikowi w związku z korzystaniem przez niego z samochodów służbowych do celów prywatnych. Jednocześnie w sytuacji, gdy pracownik korzysta z takiego samochodu prywatnie tylko w określone dni miesiąca, wówczas przychodem nie będzie cała kwota wynikająca z przepisów, ale tylko jej część (uzależniona od ilości dni, w których pracownik w taki sposób korzystał z samochodu). Ponadto, poniesienie częściowej odpłatności przez pracownika będzie skutkowało obowiązkiem doliczenia przychodu, ale tylko w wielkości różnicy pomiędzy ustaloną wartością nieodpłatnego świadczenia i poniesioną odpłatnością.

W świetle powyższych regulacji nie budzi wątpliwości, że ustawodawca wprost nakazał umniejszać przychód z nieodpłatnego świadczenia powstały w związku z prywatnym korzystaniem przez pracownika z samochodu służbowego o wartość poniesionej odpłatności. Takie umniejszenie powinno być dokonane zarówno w sytuacji, gdy pracownik korzysta prywatnie z samochodu służbowego przez cały miesiąc, jak i w przypadku, gdy takie korzystanie odbywa się przez część miesiąca.

Tym samym, Spółka zasadnie, prawidłowo i zgodnie z przepisami zamierza zwiększyć przychód pracownika o różnicę pomiędzy ustawowo określoną wartością nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych o odpłatność poniesioną przez użytkownika na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tut. Organ zauważa, że art. 11 ust. 1 powoływanej ustawy został zmieniony od 1 stycznia 2015 r. na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328, z późn. zm.). Przed tym dniem przepis ten nie zawierał zastrzeżenia wynikającego z art. 30f.

Jak stanowi art. 11 ust. 2 cyt. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b cyt. ustawy).

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c powoływanej ustawy).

Jednocześnie należy wyjaśnić, że powyższe przepisy dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi. Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa na własność oraz bierze w najem pojazdy samochodowe. W przyszłości Spółka zamierza również korzystać z samochodów na podstawie umów leasingu. Samochody te zostały powierzone m.in. osobom współpracującym z Wnioskodawcą na podstawie umowy o pracę. Zasady przyznawania i użytkowania samochodów służbowych zostały określone w Polityce Grupy Kapitałowej. Jak wskazano, Spółka umożliwia pracownikom korzystanie z samochodów służbowych do celów prywatnych, przy czym Spółka obciąża pracowników za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych kwotą wynikającą z wystawionej faktury.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy Spółka prawidłowo zamierza zwiększyć przychód pracownika o różnicę pomiędzy ustawowo określoną wartością nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych o odpłatność poniesioną przez użytkownika na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę.

W odniesieniu do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy tut. Organ zauważa, że jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższe przepisy wskazują zatem, że w przypadku korzystania przez pracowników z samochodu służbowego, u pracownika korzystającego z samochodu dla celów prywatnych należy rozpoznać podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód w wysokości ustalonej w oparciu o wyżej wskazane normy prawne.

Tak więc, u pracowników, którzy korzystają z samochodów służbowych dla celów prywatnych, przychód powstanie w przypadku, gdy odpłatność za korzystanie z tego samochodu będzie niższa niż wartość ustalona w oparciu o art. 12 ust. 2a i 2b ww. ustawy. Wysokość tego przychodu należy ustalić w oparciu o art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto tut. Organ zaznacza, że w przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń przysługująca pracownikom z tytułu "wykorzystywania" samochodu służbowego na potrzeby prywatne wynosi odpowiednio 250 lub 400 zł. Zatem mając powyższe na uwadze ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacji, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego, czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie.

Oznacza to, że wartość nieodpłatnego bądź częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c powołanej ustawy, obejmuje tylko koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych. Nie obejmuje natomiast kosztów, które nie mają związku z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, które zakład pracy - jako właściciel samochodu - musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

W konsekwencji należy wskazać, że w związku z udostępnianiem pracownikom samochodów służbowych na potrzeby prywatne Spółka powinna zwiększyć przychód pracownika o różnicę pomiędzy ustawowo określoną wartością nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych - ustaloną zgodnie z przedstawioną interpretacją art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - a odpłatnością poniesioną przez użytkownika na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę, o czym stanowi art. 12 ust. 2c powołanej ustawy.

Przy czym wartość ustalonego w powyższy sposób częściowo odpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, rozumiane w sposób przedstawiony w niniejszej interpretacji.

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.