ILPB1/4511-1-362/16-4/KF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 20 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 10 czerwca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-362/16-2/KF, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 10 czerwca 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2016 r., natomiast w dniu 20 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 czerwca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 maja 2007 r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą pod adresem "1" (Polska). Pod tym samym adresem mieszkają żona i dzieci Wnioskodawcy. Na terenie Polski Zainteresowany nie posiada zakładu produkcyjnego i nie zatrudnia pracowników. Składki ZUS ustawowo opłaca w Polsce.

Ze względu na znajomość języka niemieckiego Wnioskodawca nawiązał współpracę z niemiecką firmą, dla której regularnie wykonuje zlecenia. Firma ta zapewnia Zainteresowanemu materiał oraz możliwość korzystania z parku maszyn służących do produkcji mebli.

Następnie Wnioskodawca postanowił zamieszkać w Niemczech, gdzie od 10 października 2007 r. jest zameldowany. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Zainteresowany zgłosił się do kancelarii podatkowej, kancelaria poinformowała Urząd Skarbowy (Niemcy) i Urząd Miasta (Niemcy) o fakcie, że jako obywatel Unii Europejskiej będzie wykonywał usługi na terenie Niemiec. Urząd Skarbowy przydzielił Wnioskodawcy oraz jego żonie numer podatkowy do rozliczania podatku dochodowego i obrotowego.

Pod adresem "2" (Niemcy) Wnioskodawca dysponuje mieszkaniem, biurem i warsztatem z narzędziami. Od 2007 r. Zainteresowany posiada zarejestrowane na siebie pojazdy, od 17 lutego 2010 r. zameldowany ma również telefon, a od 1 stycznia 2013 r. opłaca abonament radiowo-telewizyjny. Za pojazdy oprócz ubezpieczenia Wnioskodawca płaci również podatek drogowy, a jako katolik także podatek na Kościół. Za wykonane usługi w Niemczech zleceniodawca terminowo przelewa środki na rachunek, który Zainteresowany posiada w Niemczech.

Podatek VAT i podatek dochodowy Wnioskodawca rozlicza w Urzędzie Skarbowym za pośrednictwem kancelarii podatkowej. Do Urzędu Miasta Zainteresowany odprowadza podatek dla podmiotów gospodarczych.

Ze względu na dużą ilość zleceń Wnioskodawca spędza w Niemczech większą część roku, co z kolei ogranicza kontakt z rodziną. Rodzinę Zainteresowany odwiedza dwa razy w miesiącu po dwa lub trzy dni, latem i na przełomie roku po dwa tygodnie. Razem około 80 dni w roku. W niektóre soboty podczas pobytu w Polsce Wnioskodawca wykonuje drobne usługi polskim klientom. W Urzędzie Skarbowym w Polsce Zainteresowany rozlicza się ze wszystkich dochodów.

W dniu 16 marca 2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot nadpłaty podatku dochodowego, gdyż dochody uzyskane w Niemczech opodatkowane są podwójnie, co jest sprzeczne z umową z dnia 14 maja 2003 r. zawartą między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Opłacanie podatku w dwóch państwach zmusiło Wnioskodawcę do zaciągnięcia kredytu. Zainteresowany wolałby zainwestować w rozwój swojej firmy, a aktualna sytuacja niestety znacznie to ogranicza. Urząd Skarbowy określa, że Republika Federalna Niemiec zobowiązuje obywateli Unii Europejskiej mieszkających i pracujących w Niemczech do rozliczania zarobków w kraju jego uzyskania. Z kolei z pism, które Wnioskodawca otrzymał od Urzędu Skarbowego w Polsce wynika, że zwrot nadpłaty podatku Wnioskodawca nie otrzyma, ponieważ wszystkie dochody Zainteresowany zobowiązany jest rozliczyć w Polsce.

Przed wydaniem decyzji końcowej przez Urząd Skarbowy w Polsce Wnioskodawca postanowił złożyć wniosek o umorzenie postępowania, aby zwrócić się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że nie jest prowadzone postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Wnioskodawca powinien otrzymać zwrot podatku dochodowego od osób fizycznych za dochody uzyskane w Niemczech od Urzędu Skarbowego w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany dochód poza granicami kraju, tj. w Niemczech nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cyt. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą pod adresem "1". Pod tym samym adresem mieszkają żona i dzieci Wnioskodawcy. Na terenie Polski Zainteresowany nie posiada zakładu produkcyjnego i nie zatrudnia pracowników. Składki ZUS ustawowo opłaca w Polsce. Ze względu na znajomość języka niemieckiego Wnioskodawca nawiązał współpracę z niemiecką firmą, dla której regularnie wykonuje zlecenia. Firma ta zapewnia Zainteresowanemu materiał oraz możliwość korzystania z parku maszyn służących do produkcji mebli. Następnie Wnioskodawca postanowił zamieszkać w Niemczech, gdzie od 10 października 2007 r. jest zameldowany. Wnioskodawca dysponuje w Niemczech mieszkaniem, biurem i warsztatem z narzędziami. Od 2007 r. Zainteresowany posiada zarejestrowane na siebie pojazdy, od 17 lutego 2010 r. zameldowany ma również telefon, a od 1 stycznia 2013 r. opłaca abonament radiowo-telewizyjny. Za pojazdy oprócz ubezpieczenia Wnioskodawca płaci również podatek drogowy, a jako katolik także podatek na Kościół. Za wykonane usługi w Niemczech zleceniodawca terminowo przelewa środki na rachunek, który Zainteresowany posiada w Niemczech. Ze względu na dużą ilość zleceń Wnioskodawca spędza w Niemczech większą część roku, co z kolei ogranicza kontakt z rodziną. Rodzinę Zainteresowany odwiedza dwa razy w miesiącu po dwa lub trzy dni, latem i na przełomie roku po dwa tygodnie. Razem około 80 dni w roku.

Jak wskazano wyżej, do uznania, że osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wystarczy spełnienie jednej z przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce, tu bowiem mieszka i przebywa jego rodzina (żona i dzieci), pod tym samym adresem Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą. Składki ZUS również opłacane są w Polsce.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie uznać należy, że Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 4a powoływanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku zastosowanie znajdą przepisy umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przy czym stosownie do treści art. 3 ust. 1 lit. d powoływanej umowy, w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie lub przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Analiza zapisu art. 7 ust. 1 umowy wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Niemczech - opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

W konsekwencji przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zatem na gruncie postanowień umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku okolicznością faktyczną istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.

Wskazać należy, że określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa (art. 5 ust. 1 ww. umowy).

Zgodnie z art. 5 ust. 2 cyt. umowy, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. umowy).

Jednocześnie w art. 5 ust. 4 cyt. umowy zastrzeżone zostało, że bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na terytorium Niemiec dysponuje m.in. biurem i warsztatem z narzędziami. Zatem należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Niemiec poprzez zakład w rozumieniu przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Jeżeli więc działalność na terytorium Niemiec prowadzona jest za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód Wnioskodawcy uzyskany z prowadzenia działalności, który może być przypisany temu zakładowi, podlega opodatkowaniu zarówno w Niemczech, jak i w Polsce (art. 7 ust. 1 umowy). W takim przypadku w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a powoływanej umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Ww. metoda unikania podwójnego opodatkowania podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Zasadę przedstawioną w powyższym przepisie stosuje się w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce wg zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku wykazywania w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech za pośrednictwem położonego tam zakładu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca podczas pobytu w Polsce wykonuje drobne usługi polskim klientom. W konsekwencji Wnioskodawca jednocześnie uzyskuje dochody zarówno w Niemczech, jak i w Polsce.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz opierając się na przytoczonych przepisach prawa podatkowego, stwierdzić należy, że dochód Wnioskodawcy, który uzyskał z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech poprzez położony tam zakład nie podlega opodatkowaniu w Polsce, jednakże dochód ten ma wpływ na ustalenie stopy procentowej, która ma zastosowanie do opodatkowania dochodu uzyskanego w Polsce.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy należy wskazać na treść art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w myśl którego, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Co więcej, tut. Organ wyjaśnia, że stosownie do treści art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zatem, jeżeli dochody uzyskane z działalności gospodarczej w Niemczech prowadzonej poprzez położony tam zakład zostały opodatkowane również w Polsce, Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych oraz do ubiegania się o zwrot podatku zapłaconego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przyjmując argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.