ILPB1/4511-1-315/16-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego z dnia 14 lipca 1998 r. nabył od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa wynoszący 1 udział w nieruchomościach położonych w gminie C. (Wnioskodawca na dzień nabycia pozostawał w związku małżeńskim z A., a nabycie ww. udziału nastąpiło do majątku wspólnego małżonków). Nabyte nieruchomości obejmowały tereny zespołu pałacowo-parkowego, wpisanego do rejestru zabytków wraz z posadowionymi budynkami i budowlami oraz tereny o charakterze rolnym, las, łąkę, nieużytki i wody stojące.

W dniu 17 grudnia 2015 r. Wnioskodawca (za zgodą małżonki) zbył posiadany udział w nieruchomości gruntowej niezabudowanej w postaci działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 121/343 o obszarze 14,9097 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta (dalej: "Nieruchomość"). Nieruchomość ta wchodziła w skład nieruchomości, w których Wnioskodawca nabył udział na podstawie umowy z dnia 14 lipca 1998 r. Od dnia nabycia udziału w Nieruchomości do dnia jego zbycia, Nieruchomość była faktycznie wykorzystywana wyłącznie do działalności rolniczej przez współwłaścicieli.

Urząd gminy na mocy uchwały nr z dnia 28 października 2015 r. dokonał zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy C. dla Nieruchomości, wskutek czego zmieniła ona przeznaczenie na tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego została przeprowadzona z inicjatywy gminy C., tj. ani Wnioskodawca, ani jego małżonka, ani żaden z pozostałych współwłaścicieli nie podejmowali działań w tym kierunku. Zmiana miejscowego planu spowodowała istotny wzrost wartości nieruchomości.

Zbyciu nieruchomości nie towarzyszyła działalność charakterystyczna dla obrotu profesjonalnego, tj. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o zamiarze sprzedaży nieruchomości, nie podejmował także żadnych czynności zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, jak ogrodzenie, uzbrojenie, podział na mniejsze działki, czy budowa dróg dojazdowych. Opisane powyżej czynności nie były podejmowane przez małżonkę Wnioskodawcy, ani przez pozostałych współwłaścicieli. Wnioskodawca korzystał z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami, którego zadaniem było wyszukanie nabywcy.

W przeszłości Wnioskodawca wraz z małżonką i pozostałymi współwłaścicielami wydzielali z nieruchomości nabytych 14 lipca 1998 r. działki budowlane. Sprzedaż pierwszych wydzielonych działek miała miejsce w 2001 r. i była kontynuowana w latach kolejnych z różnym natężeniem. Sprzedaż działek w przeszłości następowała w różnych okolicznościach:

Wnioskodawca formalnie posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą (data rejestracji to 1 lutego 2015 r.), ale nie podjął jak na razie żadnej faktycznej działalności (nie dokonywał żadnych zakupów na jej potrzeby, nie ujął w ewidencji środków trwałych żadnych składników majątku, nie wykazał żadnego przychodu, nie podjął także żadnych czynności przygotowawczych, jak otwarcie biura, uczestnictwo w przetargach, składanie zapytań ofertowych).

Dla Wnioskodawcy zbycie udziału w Nieruchomości nie stanowi jedynego źródła przychodu -Wnioskodawca jest udziałowcem w spółkach prawa handlowego oraz pełni funkcje w ich organach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody ze sprzedaży udziału w prawie własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę należy kwalifikować do źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza" (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), czy też sprzedaż udziału w prawie własności Nieruchomości rodzi przychód niepodlegający opodatkowaniu, ponieważ zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.).

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody ze sprzedaży udziału w prawie własności stanowi przychód niepodlegający opodatkowaniu, ponieważ zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.).

Na gruncie ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych (dalej: "u.p.d.o.f.") sposób opodatkowania dochodów ze sprzedaży nieruchomości jest uzależniony od zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży do odpowiedniego źródła przychodów. Przychody ze sprzedaży nieruchomości mogą być zakwalifikowane do jednego z dwóch źródeł przychodów, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) albo odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f.), z tym, że do tego ostatniego źródła są zaliczone przychody ze zbycia m.in. udziału w nieruchomości, jeżeli zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zbycie w okresie późniejszym powoduje, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jednolity z dnia 17 stycznia 2012 r., Dz. U. z 2012 r. poz. 361, dalej: "u.p.d.o.f.") działalność gospodarcza na gruncie u.p.d.o.f. oznacza działalność zarobkową:

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przypadku czynności wykonywanych przez osoby fizyczne może pojawić się pewien dualizm. Osoba fizyczna może bowiem równocześnie dokonywać czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu oraz w ramach swojej sfery prywatnej. Z uwagi na możliwość występowania osoby fizycznej dla takich samych czynności zarówno w roli przedsiębiorcy, jak i osoby prywatnej kluczowe dla odpowiedzi na przedstawione zapytanie wydaje się być ustalenie granicy pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością mieszczą się w sferze prywatnej.

Ze względu na ogólny charakter definicji "działalności gospodarczej" zawartej w u.p.d.o.f. ustalenie precyzyjnego podziału na czynności, z których przychód jest zaliczany do źródła "odpłatne zbycie" (a więc mieszczących się w sferze prywatnej) od czynności, z których przychód jest kwalifikowany do źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza" jest wysoce problematyczne. Ta okoliczność jest podkreślana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z 30 stycznia 2014 r., II FSK 1512/12, Legalis zwrócił uwagę, że zamiar podatnika określonej kwalifikacji przychodów ze sprzedaży o tyle nie ma znaczenia, że nie należy on do tych cech, które mogłyby różnicować działalność gospodarczą, np. w zakresie handlu, od sprzedaży mienia osobistego. Granica pozwalająca oddzielić przychody kwalifikowane, jako przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości, od przychodów ze zbycia nieruchomości w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, ma charakter płynny. Wątpliwości w szczególności mogą dotyczyć sytuacji, w których podatnik sam nie definiuje czynności polegających na odpłatnym zbywaniu nieruchomości, jako podejmowanych przez niego w ramach działalności gospodarczej (np. nie dokonuje stosownego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej). Proste zestawienie unormowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 8, z regulacją art. 5a pkt 6 PDOFizU nie pozwała na skonkretyzowanie uniwersalnego wzorca, który w sposób jednolity rozstrzygałby, jak w sposób jednoznaczny oddzielić sprzedaż zaliczaną do związanej z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej, od odpłatnego zbycia. W każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu decydować musi zatem całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu składników majątkowych (np. lokali mieszkalnych).

W świetle powołanego wyroku konieczna jest indywidualna analiza każdego przypadku. W opinii Wnioskodawcy okoliczności towarzyszące sprzedaży innych nieruchomości, które miały miejsce w przeszłości nie mogą determinować podatkowej oceny zbycia udziału w Nieruchomości będącego przedmiotem niniejszego zapytania. Dlatego też okoliczność, że przykładowo w 2000 r. Wnioskodawca podjął aktywne starania mające na celu zwiększenie wartości posiadanego udziału w nieruchomości poprzez aktywne działania na rzecz zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie może być podstawą uznania, że Wnioskodawca zbywając udział w Nieruchomości w 2015 r. działał jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Okoliczności sprzedaży udziału w Nieruchomości w sposób istotny różnią się bowiem od okoliczności towarzyszących sprzedaży udziałów w nieruchomościach w latach poprzednich. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego sprzedaży udziału w Nieruchomości w 2015 r. nie towarzyszyło działanie charakterystyczne dla obrotu profesjonalnego, w szczególności nie zostały podjęte żadne działania zmierzające do uzyskania korzystniejszych warunków sprzedaży. W przedstawionym stanie faktycznym do zbycia doszło po zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dokonanego z inicjatywy gminy C., a więc okoliczności niezależnej od Wnioskodawcy. Z tego też względu uzasadnione jest twierdzenie o pewnej przypadkowości działania, niebędącej konsekwencją działań zorganizowanych i zaplanowanych. Za przejaw działalności gospodarczej nie może być z pewnością uznane korzystne rozporządzenie posiadanym majątkiem, jeżeli okoliczności leżące u podstaw tych korzyści nie są wynikiem zamierzonych przez podatnika działań. Znalezienie się w sytuacji pozwalającej na korzystne zbycie majątku niebędące następstwem własnych starań, stanowi zaprzeczenie sytuacji przedsiębiorcy, którego sytuacja co do zasady jest efektem konkretnych działań, podjętych w celu realizacji założonych celów.

Przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z 17 czerwca 2010 r. (sygn. II FSK 655/09) wyraził pogląd, że nie każda czynność mająca zarobkowy charakter i podejmowana na własny rachunek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, lecz tylko taka, której można przypisać cechy powtarzalności (regularności, ciągłości) i profesjonalny (zorganizowany) charakter.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie sposób doszukać się profesjonalnego (zorganizowanego) charakteru działalności Wnioskodawcy, gdyż:

1. nabyciu Nieruchomości nie towarzyszył zamiar prowadzenia działalności handlowej, a zamiar wykorzystywania jej do działalności rolniczej. Podkreślenia wymaga okoliczność, że Nieruchomość była wykorzystywana do działalności rolniczej przez cały okres, w którym Wnioskodawca był jej współwłaścicielem. Dodatkowo długi czas jaki upłynął pomiędzy zakupem udziału w Nieruchomości a jego zbyciem pozwała całkowicie wykluczyć działanie Wnioskodawcy jako handlowca;

2. Wnioskodawca nie posiada biura, nie zatrudnia pracowników, brak jest także jakichkolwiek innych przejawów zewnętrznych wskazujących na zorganizowany charakter działalności.

Przedstawionej przez Wnioskodawcę oceny podjętych działań nie zmienia fakt, że zlecił on poszukiwanie nabywcy pośrednikowi w obrocie nieruchomościami. Jak bowiem wskazał NSA w wyroku NSA z 4 marca 2015 r. (II FSK 855/14) błędne jest automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak jednostkowe zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji, czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania nie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami niemajątkowymi.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej argumenty stanowisko Wnioskodawcy winno być uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

W świetle powyższego dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy - istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Jak wskazano, odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nieruchomości nie zostały nabyte dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie były w niej wykorzystywane. Jak wskazano, nieruchomość była faktycznie wykorzystywana do działalności rolniczej. Ponadto zbyciu udziału w nieruchomości nie towarzyszyła działalność charakterystyczna dla obrotu profesjonalnego, tj. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o zamiarze sprzedaży nieruchomości, nie podejmował także żadnych czynności zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, jak ogrodzenie, uzbrojenie, podział na mniejsze działki, czy budowa dróg dojazdowych. Na podstawie treści wniosku nie można również stwierdzić by sprzedaż udziału w nieruchomości nastąpiła w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanego we wniosku udziału w nieruchomości nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Skutki podatkowe sprzedaży ww. udziału w nieruchomości rozpatrywać zaś należy na gruncie cyt. powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przepis ten formułuje generalną zasadę, że obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego powstaje w sytuacji sprzedaży udziału w nieruchomości dokonanej przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Skoro Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości gruntowej w lipcu 1998 r., to pięcioletni termin, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od końca 1998 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 2003 r. W konsekwencji, przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie stanowił źródła przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni od stanu, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu.

Odnosząc się do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych, należy podkreślić, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.