ILPB1/4511-1-287/15-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia dochodu ze zbycia Nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia dochodu ze zbycia Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W przyszłości Wnioskodawca może otrzymać w drodze darowizny Nieruchomości, na które będą składały się grunty i budynki lub budowle (dalej: Nieruchomości) od osoby, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm., dalej:"ustawa o SiD"), tj. od swojej córki.

Jednocześnie Wnioskodawca chciałby wskazać, iż będzie prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca będzie zajmował się m.in. udostępnianiem Nieruchomości, na podstawie odpowiednich umów najmu, dzierżawy lub umów określonych w art. 23a pkt 1 ustawy o p.d.o.f., innym podmiotom (Nieruchomości będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej). Wnioskodawca zamierza wykorzystywać Nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca planuje wprowadzić Nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako środki trwałe, w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych (za wyjątkiem gruntów, które nie podlegają amortyzacji). W umowie darowizny Nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego, zostanie określona wartość Nieruchomości, odpowiadająca ich wartości rynkowej, wynikającej z wyceny niezależnego biegłego.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości otrzymane przez niego Nieruchomości zostaną przez niego zbyte.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić dochód w przypadku ewentualnego zbycia Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przez niego Nieruchomości, dochodem Wnioskodawcy będzie przychód ze zbycia Nieruchomości pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej Nieruchomości.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.f., u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o p.d.o.f. a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.f. (tekst jedn.: między innymi środków trwałych), wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.f., dokonanych od tych środków i wartości.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie osiągał dochody z działalności gospodarczej oraz będzie prowadził księgę przychodów i rozchodów powyższy przepis znajdzie zastosowanie w zdarzeniu przyszłym zaprezentowanym w niniejszym wniosku. Należy zauważyć, że analizowany przepis określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie), nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środków trwałych,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

W tym kontekście należy wskazać, że ewentualne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę niewątpliwie powinno zostać uznane za zbycie składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.f. Zgodnie bowiem z opisem zdarzenia przyszłego Nieruchomości zostaną wprowadzone przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako środki trwałe. Jednocześnie Wnioskodawca zamierza od przedmiotowych środków trwałych (za wyjątkiem gruntów, które nie podlegają amortyzacji) dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z metodą określoną w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien znaleźć ww. art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.f., na podstawie którego w przypadku zbycia Nieruchomości, nabytych w wyniku darowizny, dochodem Wnioskodawcy będzie przychód ze zbycia Nieruchomości pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej Nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione powyżej jest podzielane przez Ministra Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Jako przykład można wskazać na:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 sierpnia 2014 r. (ITPB1/415-686/14/PSZ), dotyczącą sprzedaży środka trwałego, w której organ uznał, że: "w przypadku odpłatnego zbycia częściowo umorzonego (zamortyzowanego) środka trwałego zastosowanie mają szczególne zasady ustalaniu dochodu określone w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ustala się pomniejszając przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego o wydatki na jego nabycie stanowiące jego wartość początkową (niezależnie od źródła finansowania tych wydatków). Tak obliczoną różnicę należy powiększyć o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (również tych, które nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów podatkowych). Reasumując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Pana, zgodnie z którym przychód uzyskania ze sprzedaży środków trwałych należało pomniejszyć o niezamortyzowaną wartość tych środków, tj. różnicę między wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych";

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 stycznia 2012 r. (IPPB1/415-944/11-3/ES), dotyczącą sprzedaży środka trwałego, w której organ stwierdził, że: "dochodem (stratą) ze sprzedaży znajdujących się na ww. gruncie budynków, stanowiących środki trwałe w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie różnica między przychodem z ich odpłatnego zbycia a ich wartość początkową, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zbycia otrzymanych w drodze darowizny środków trwałych jest prawidłowe";

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 października 2009 r. (ILPB1/415-858/09-4/AA), dotyczącą sprzedaży środka trwałego otrzymanego w wyniku darowizny, w której Organ stwierdził, że: "w przypadku sprzedaży środka trwałego Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość środka trwałego".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Tutejszy Organ wskazuje, że powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest następującej treści: "U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości."

Powyższa różnica w powołanym przez Wnioskodawcę przepisie, a treścią obowiązującą nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.