ILPB1/4511-1-245/16-4/AK - PIT w zakresie kwalifikacji przychodów do odpowiedniego źródła.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2016 r. (data wpływu 8 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 13 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do odpowiedniego źródła - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do odpowiedniego źródła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni osiąga dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu (najem stanowi przedmiot jej działalności gospodarczej), które opodatkowane są na zasadach ogólnych. Aktualnie - w ramach działalności gospodarczej - wynajmuje lokale użytkowe, które stanowią składniki majątkowe tej działalności.

W dniu 22 grudnia 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała nabycia - wspólnie z córką i mężem, z którym pozostaje w małżeńskiej wspólności majątkowej - lokalu mieszkalnego.

Nabycia dokonano ze środków prywatnych małżonków oraz córki. Zakupiony lokal mieszkalny nie będzie wprowadzony do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (nie stanie się jej składnikiem majątkowym). Planowany jest wynajem tego lokalu. Dochody z tytułu tego najmu Wnioskodawczyni chciałaby rozliczać samodzielnie (po złożeniu stosownego oświadczenia małżonka oraz po podpisaniu w tym zakresie umowy cywilnoprawnej z córką) jako najem cywilnoprawny.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przez najem cywilnoprawny należy rozumieć najem prywatny, a nie najem w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, mimo prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu, Wnioskodawczyni ma prawo rozliczać przychody uzyskane z najmu zakupionego w grudniu 2015 r. prywatnego lokalu mieszkalnego w ramach najmu cywilnoprawnego i wykazywać je odrębnie, jako źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo rozliczać przychody uzyskane z najmu zakupionego w grudniu 2015 r. prywatnego lokalu mieszkalnego w ramach najmu cywilnoprawnego i wykazywać je odrębnie, jako źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo tego, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 6 - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym jednego ze źródeł przychodu jakim jest m.in. najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że oprócz przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie najmu składników majątkowych (lokali) tej działalności (na podstawie umów zawartych w ramach tej działalności) Wnioskodawczyni planuje uzyskiwać przychód z tytułu najmu prywatnego mieszkania.

Biorąc pod uwagę uprzednio przedstawione przepisy Wnioskodawczyni uważa, że wynajem lokalu mieszkalnego niezwiązanego z działalnością gospodarczą (zakupionego ze środków prywatnych, niestanowiącego firmowego składnika majątkowego, który będzie wynajmowany na podstawie umów zawieranych poza działalnością gospodarczą), może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego Wnioskodawczyni prawidłowo będzie postępowała wyodrębniając dwa źródła przychodów, tj. najem prywatny oraz najem w ramach działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

#8722; prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zatem przychody z tytułu najmu należy kwalifikować do przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, nie tylko w przypadku, gdy przedmiot najmu stanowi składnik majątku związany z działalnością gospodarczą, ale także w przypadku, gdy najem jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu. W ramach tej działalności wynajmuje lokale użytkowe, które stanową składniki majątkowe tej działalności. W 2015 r. Zainteresowana nabyła - wspólnie z córką i mężem, z którym pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej - lokal mieszkalny. Jak wskazano, zakupiony lokal mieszkalny nie będzie wprowadzony do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (nie stanie się jej składnikiem majątkowym). Wnioskodawczyni zamierza wynająć ww. lokal mieszkalny, a dochody z tytułu tego najmu chciałaby rozliczać samodzielnie (po złożeniu stosownego oświadczenia małżonka oraz po podpisaniu w tym zakresie umowy cywilnoprawnej z córką) jako najem prywatny.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis informacji oraz przepisy prawne należy stwierdzić, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z najmu lokalu mieszkalnego niezwiązanego z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, który to najem nie będzie wykonywany w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być kwalifikowane do przychodów ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem - mimo prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu - Wnioskodawczyni ma prawo rozliczać przychody uzyskane z najmu zakupionego w grudniu 2015 r. prywatnego lokalu mieszkalnego w ramach najmu prywatnego i wykazywać je odrębnie, tzn. jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ zauważa, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie, czy najem przez podatnika nieruchomości wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne, Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i przyjmuje argumenty podnoszone przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy, prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.