ILPB1/4511-1-238/16-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (według daty wpływu), uzupełnionym w dniu 11 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. nr ILPB1/4511-1-238/16-2/TW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem rozpatrzenia wniosku tylko w zakresie przychodów, natomiast w zakresie kosztów uzyskania przychodów - pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 4 kwietnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 7 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 11 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakującą opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W latach ubiegłych Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek. W wyniku nowelizacji ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim wprowadzonej na mocy ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz niektórych innych ustaw, Wnioskodawca został zmuszony zmienić przedmiot działalności gospodarczej, ponieważ działalność w tym zakresie można prowadzić wyłącznie w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej.

Jednak w związku z tym, iż Zainteresowany zawarł umowy pożyczek w latach ubiegłych, ich spłata - należności głównych i odsetek - będzie następowała w ciągu najbliższych kilku lat.

Zawarte Umowy o pożyczkę związane są z obsługą pożyczki w domu klienta i zgodnie z Umową są obsługiwane przez Przedstawicieli i przez Wnioskodawcę, a raty odbierane w domu klienta. Związane to jest z ponoszeniem kosztów dojazdów do klienta (paliwo, leasing samochodu), prowizji dla Przedstawiciela oraz ewentualnych kosztów procesów czy też egzekucji. Mimo że Wnioskodawca nie będzie prowadzić działalności objętej nowelizacją ww. ustawy, to jego działania będą takie jak prowadzącego działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zaliczyć zapłacone odsetki od udzielonych pożyczek w latach ubiegłych jako przychody z działalności gospodarczej, a wydatki z tym związane do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu zapłaconych odsetek od udzielonych pożyczek stanowią przychody z działalności gospodarczej, pomimo że Wnioskodawca zakończył w tym zakresie działalność gospodarczą. Konsekwentnie wydatki związane z tymi przychodami będą kosztami uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f., otrzymane odsetki stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że ewentualne otrzymane w ramach działalności gospodarczej odsetki naliczone od udzielonych w ramach działalności gospodarczej pożyczek należy uznać za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W żadnym stopniu nie ma na to wpływu zakończenie w tym zakresie działalności gospodarczej.

W tej sytuacji wydatki, które wyczerpują definicję z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, a związane są z obsługą i dochodzeniem tych należności, nie wyłączone w ramach art. 23 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c) (pkt 7).

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

* wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;

* prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej; pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Z powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek dla celów podatkowych mogą być traktowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, tj. przychód z kapitałów pieniężnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że kwestią istotną dla zakwalifikowania przychodów z odsetek do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy udzielanie pożyczek będzie miało znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach ubiegłych prowadził działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek. Jednakże w związku z nowelizacją ustawy o kredycie konsumenckim, Zainteresowany był zmuszony zmienić przedmiot działalności gospodarczej. Jak wskazano, w ciągu najbliższych kilku lat Wnioskodawca będzie otrzymywał spłatę kwot głównych oraz odsetek od pożyczek, które udzielono w latach ubiegłych.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy w takiej sytuacji Wnioskodawca może zakwalifikować zapłacone odsetki od udzielonych pożyczek do przychodów z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższą kwestię należy wskazać, że zmiana przedmiotu działalności gospodarczej nie wyłącza możliwości kwalifikowania przychodów z tytułu spłaconych odsetek do przychodów z działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, mimo że nie będzie prowadzić działalności objętej nowelizacją powołanej przez niego ustawy, to jego działania będą takie, jak prowadzącego działalność gospodarczą. Oznacza to, że w niniejszej sprawie spełnione będą przesłanki zawarte w definicji działalności gospodarczej pozwalające uznać wykonywane przez niego czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu zapłaconych odsetek od pożyczek udzielonych w latach ubiegłych należy kwalifikować do przychodów ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, tj. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodów jest prawidłowe.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał również, że zawarte umowy o pożyczkę związane są z obsługą pożyczki w domu klienta i są obsługiwane przez Przedstawicieli i przez Wnioskodawcę, a raty odbierane w domu klienta. Wiąże się to z ponoszeniem kosztów dojazdów do klienta (paliwo, leasing samochodu), prowizji dla Przedstawiciela oraz ewentualnych kosztów procesów czy też egzekucji.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy wydatki związane z udzielaniem pożyczek Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższą kwestię należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Jak podał Wnioskodawca, wskazane przez niego wydatki mają związek z działalnością polegającą na udzielaniu pożyczek. Wiążą się bowiem z obsługą pożyczek i dochodzeniem należności, a tym samym istnieje związek przyczynowo-skutkowy z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Co więcej, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym Wnioskodawca może zaliczyć wskazane przez niego wydatki towarzyszące działalności polegającej na udzielaniu pożyczek do kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.