ILPB1/4511-1-1732/15-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, której głównym przedmiotem będzie szacowanie nieruchomości. W chwili rozpoczęcia prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie dysponował uprawnieniami z zakresu szacowania nieruchomości nadanymi zgodnie zapisami Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Oprócz czynności określania wartości nieruchomości Wnioskodawca będzie oferował również usługi związane z rynkiem nieruchomości takie jak: doradztwo w nabywaniu, obsługę procesu inwestycyjnego w zakresie formalno-prawnym, analizy rynkowe, doradztwo prawne itp. Wnioskodawca ma zamiar również w przyszłości ubiegać się o wpis na listy biegłych skarbowych oraz sądowych. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję księgową za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest A., jednak po analizie popytu na usługi związane z szacowaniem nieruchomości Wnioskodawca rozważa prowadzenie działalności na rynku B. B. jest najbliższym miastem wojewódzkim, gdzie znajdują się siedziby wielu potencjalnych zamawiających usługi Wnioskodawcy, jak np. centrale banków, kancelarie prawne, Izba Skarbowa, sądy. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem żadnej nieruchomości. Codzienne dojazdy w celach prowadzenia spraw związanych z działalnością gospodarczą z A. (miejscowości oddalonej o 120 km) są nieuzasadnione ekonomicznie oraz w praktyce uniemożliwiają realizację założonego modelu prowadzenia działalności gospodarczej. Częste wynajmowanie pokoi hotelowych również nie jest możliwe ze względu na wysokie koszty. Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa wynajęcie lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w B. w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Lokal będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej w ten sposób, że będzie miejscem, gdzie Wnioskodawca będzie całościowo wykonywał prace związane z działalnością gospodarczą: sporządzał operaty szacunkowe (opinie o wartości nieruchomości), świadczył usługi doradcze, przyjmował kontrahentów, prowadził archiwum dokumentacji. Ponadto dysponowanie lokalem w okolicy, gdzie mają siedzibę kluczowi zamawiający usługi ułatwi pozyskanie zleceń oraz zminimalizuje ryzyko z problemami komunikacyjnymi, w sytuacji gdy będzie niezbędne osobiste stawiennictwo np. w sądzie. Wnioskodawca nie przewiduje oferowania usług w miejscu swojego dotychczasowego zamieszkania ze względu na ograniczony popyt na specjalistyczne usługi w mieście powiatowym. Wnioskodawca ma zamiar przebywać w wynajętym lokalu, kiedy będzie to związane z prowadzeniem działalności gospodarczej tj. zwyczajowo od poniedziałku do piątku w dni, które nie są wolne od pracy z uwzględnieniem przypadków, gdy sprawy związane z działalnością będą wymagały również pobytu w B. w inne dni - sobotnie szkolenia (rzeczoznawcy majątkowi są zobowiązani ustawowo do podnoszenia kwalifikacji) lub zlecenia, które muszą być zrealizowane w trybie pilnym. W dni wolne od pracy Wnioskodawca będzie przebywał w A., gdzie znajduje się jego ośrodek interesów życiowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo udokumentowane wydatki związane z wynajęciem lokalu takie jak czynsz najmu, czynsz administracyjny, opłaty za energię elektryczną i wodę będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów). Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczeniu źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z najem lokalu pozostają w związku przyczynowym z przychodami z działalności gospodarczej, którą ma zamiar prowadzić. Bez codziennej obecności w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawca nie jest w stanie osiągać przychodów, a częste dojazdy są nieefektywne i nieekonomiczne. Wnioskodawca zwraca uwagę, że prawidłowość możliwości uznania kosztów najmu za koszt uzyskania przychodu potwierdzają interpretacje indywidualne Ministra Finansów wydane w analogicznych stanach faktycznych jak np.: Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPBl/415-960/14/AK, Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-377/14-2/AP, Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-1283/11/AK, Izba Skarbowa w Poznaniu ILPBl/415-1352/14-4/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Jednakże, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca za zamiar rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. W chwili rozpoczęcia prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie dysponował uprawnieniami z zakresu szacowania nieruchomości. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest A., jednak po analizie popytu na usługi związane z szacowaniem nieruchomości Wnioskodawca rozważa prowadzenie działalności na rynku B. B. jest najbliższym miastem wojewódzkim, gdzie znajdują się siedziby wielu potencjalnych zamawiających usługi Wnioskodawcy, jak np. centrale banków, kancelarie prawne, Izba Skarbowa, sądy. Codzienne dojazdy w celach prowadzenia spraw związanych z działalnością gospodarczą z A. (miejscowości oddalonej o 120 km) są nieuzasadnione ekonomicznie oraz w praktyce uniemożliwiają realizację założonego modelu prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego względu Zainteresowany zamierza wynająć lokal. Wnioskodawca ma zamiar przebywać w wynajętym lokalu, kiedy będzie to związane z prowadzeniem działalności gospodarczej tj. zwyczajowo od poniedziałku do piątku w dni, które nie są wolne od pracy z uwzględnieniem przypadków, gdy sprawy związane z działalnością będą wymagały również pobytu w B. w inne dni - sobotnie szkolenia (rzeczoznawcy majątkowi są zobowiązani ustawowo do podnoszenia kwalifikacji) lub zlecenia, które muszą być zrealizowane w trybie pilnym. Bez codziennej obecności w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawca nie jest w stanie osiągać przychodów, a częste dojazdy są nieefektywne i nieekonomiczne.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków.

Zatem należy stwierdzić, że jeżeli poniesione wydatki z tytułu wynajmu lokalu takie jak czynsz najmu, czynsz administracyjny, opłaty za energię elektryczną i wodę, będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże należy podkreślić, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.