ILPB1/4511-1-1703/15-3/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 4 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* przychodów,

* kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 24 lutego 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1703/15-2/PP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem rozpatrzenia wniosku tylko w jednym zakresie, według kolejności zadanych pytań.

Wezwanie wysłano w dniu 24 lutego 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 29 lutego 2016 r., natomiast w dniu 4 marca 2016 r. wniosek został uzupełniony o brakującą kwotę 40 zł.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2003 r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą "A (...)" (dalej: "A"). Podstawowym przedmiotem działalności "A" jest wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w częściach ułamkowych nieruchomości zabudowanych - są to budynki mieszkalno-użytkowe z wieloma lokalami, znajdujące się w P.

Nieruchomości były wprowadzone do ewidencji środków trwałych "A" i są wynajmowane w ramach działalności "A" od ponad 10 lat. W 2010 r. zostały nabyte przez nowe udziały we współwłasności nieruchomości przy ul. M. od trzech innych współwłaścicieli. Wartość nowo nabytych udziałów została również wprowadzona do ewidencji środków trwałych "A". Nieruchomości są w dalszym ciągu wynajmowane w ramach działalności "A".

Wszystkie udziały w nieruchomościach Wnioskodawca nabył bez podatku VAT - transakcje sprzedaży udziałów w tych nieruchomościach nie były opodatkowane podatkiem VAT. W okresie działalności "A" nieruchomości były modernizowane w niewielkim zakresie, suma wydatków poniesionych na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiła mniej niż 30% wartości początkowej.

Wnioskodawca planuje przekazać swoje udziały w ww. nieruchomości, umową darowizny w formie aktu notarialnego, nowo utworzonej spółce jawnej, już po jej powstaniu. Nieruchomości zostaną wycenione po wartości rynkowej, która to wartość zostanie podana w akcie notarialnym darowizny. W nowo powstałej spółce jawnej JS będzie większościowym wspólnikiem, drugim wspólnikiem będzie syn Wnioskodawcy. W nowo powstałej spółce jawnej, nieruchomości będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych i będą wynajmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te nie zostaną wniesione jako wkład do spółki jawnej, nie będą więc traktowane jako wkłady wspólników, lecz jako majątek nabyty przez spółkę w drodze umowy darowizny w związku z jej funkcjonowaniem. Darowane nieruchomości nie są obciążone żadnymi długami, ciężarami albo zobowiązaniami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie w opisanym zdarzeniu przyszłym w drodze darowizny nieruchomości na rzecz spółki jawnej spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania dla Wspólnika na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy odpisy amortyzacyjne, dokonywane w spółce jawnej od nieruchomości (w tym wypadku od budynków) otrzymanej na podstawie aktu darowizny i wycenionej według wartości rynkowej z dnia nabycia, podanej w umowie darowizny, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej dla Wspólnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, zaistnienie przedstawionego zdarzenia przyszłego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania u niego jako wspólnika spółki jawnej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: p.d.o.f.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przychód przypadający na wspólnika spółki jawnej kwalifikować należy na gruncie ustawy p.d.o.f. jako przychód z działalności gospodarczej. Według art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, których wartość oblicza się zgodnie z art. 11 ust. 2. Zgodnie z art. 11 ust. 2, wartość świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami i prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Uzyskanie prawa własności nieruchomości w drodze darowizny należy kwalifikować do kategorii świadczeń w naturze, w którego zakres wchodzić będzie obrót rzeczami i prawami, który obejmuje także umowy przenoszące własność, w tym umowę darowizny.

Wracając do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca zamierza przenieść udziały w zabudowanej nieruchomości drogą umowy darowizny na rzecz mającej powstać spółki jawnej po jej powstaniu, a w której to spółce będzie większościowym wspólnikiem, powstaje pytanie, czy z tego tytułu wystąpi po stronie przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wspólnika, który przekaże spółce jawnej, w której jest wspólnikiem w formie darowizny udziały w nieruchomości, której jest współwłaścicielem, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie.

Spółka jawna na gruncie kodeksu spółek handlowych posiada zdolność do nabywania praw (w tym także nieruchomości), jednakże nie jest ona osobą prawną i samodzielnym podmiotem podatku dochodowego. Według art. 8 ust. 1 ustawy p.d.o.f. przychody z udziału w spółce podlegają opodatkowaniu na poziomie jej wspólników W przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z sytuacją, gdy wspólnik spółki osobowej, jaką jest niewątpliwie spółka jawna, przenosi nieodpłatnie na rzecz spółki nieruchomość. Gdyby przyjąć, że taka sytuacja powoduje powstanie przychodu u wspólnika, to mielibyśmy do czynienia z sytuacją, gdzie nieodpłatne świadczenie przez daną osobę powodowałoby u tej samej osoby powstanie przychodu na gruncie podatku dochodowego. Byłby to przypadek, gdzie Wnioskodawca otrzymałby świadczenia od samego siebie.

W tym przypadku nie będzie można mówić o uzyskaniu przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń ani przez spółkę jawną, ani przez wspólnika, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik świadczy samemu sobie.

Przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej w analogicznej sytuacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2015 nr ILPB1/415-1240/14-2/AP: "stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. (...) Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że przekazanie na rzecz spółki darowizny zabudowanej nieruchomości nie będzie skutkowało powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy. W tym przypadku wspólnika dokonującego darowizny na rzecz spółki, której jest on wspólnikiem, przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie, gdyż nie jest możliwe obdarowanie samego siebie. Dlatego też w rozpatrywanej sprawie u Wnioskodawcy nie wystąpi przychód, w tym także przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa w spółce, która otrzyma w drodze darowizny nieruchomość."

Warto w tym miejscu przytoczyć dotyczące podobnych sytuacji pismo Ministerstwa Finansów z dnia 4 kwietnia 2002 r. sygn. PB4/AK-031-23/02 oraz interpretacje organów podatkowych w analogicznych sprawach: z dnia 18 marca 2014 r. nr IBPBI/1/415-1282/13/SK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 28 grudnia 2012 nr ILPB1/415-946/12-3/AA wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, w sytuacji nabycia nieruchomości zabudowanej w drodze darowizny, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nieruchomości - w tym wypadku od budynków mieszkalno-użytkowych - ustalonej według ich wartości rynkowej z dnia nabycia, podanej w umowie darowizny, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny. Zatem kosztami uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z art. 22g ustawy p.d.o.f., według którego za wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze darowizny uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. W myśl art. 19 ustawy p.d.o.f. wartość rynkową określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zatem spółka jawna, otrzymując w drodze darowizny budynki lub ich część, które mogą być uznane za środki trwałe i ujęte w ewidencji w wartości początkowej ustalonej według ich wartości rynkowej podanej w umowie darowizny, bez wątpienia będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, nie jest zatem podatnikiem podatku dochodowego. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy p.d.o.f., przychody w spółce nie będącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do udziału w zysku. Zasady te stosuje się również odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Wobec powyższego, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości rynkowej budynków lub ich części w wysokości posiadanego udziału we współwłasności, nabytych przez spółkę jawną w drodze darowizny od wspólnika tej spółki, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów wspólnika proporcjonalnie do udziału.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacjach podatkowych:

* z dnia 10.09.2013 nr ILPB1/415-814/13-2/AG, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,

* z dnia 02.10.2015 nr IBPB-1-1/4511-418/15/EN, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* z dnia 07.10.2015 nr IBPB-1-1/4511-347/15/WRz, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Zaś w myśl definicji zawartej w art. 22 § 1 ww. ustawy, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, nie jest zatem podatnikiem podatków dochodowych, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym #8722; w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy #8722; przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z synem planuje utworzyć spółkę jawną, w której będzie większościowym wspólnikiem. Po powstaniu spółki Wnioskodawca przekaże w formie darowizny swoje udziały w nieruchomościach zabudowanych, stanowiących budynki mieszkalno-użytkowe z wieloma lokalami, na rzecz tej nowo utworzonej spółki jawnej. Nieruchomości te będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych ww. spółki i będą wynajmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy przekazanie w drodze darowizny na rzecz spółki jawnej udziałów w przedmiotowych nieruchomościach będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ zauważa, że stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W przypadku wspólnika dokonującego darowizny na rzecz spółki jawnej, której jest on wspólnikiem, z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie "dla samego siebie" w takim zakresie, w jakim przychody i koszty tej spółki stanowią jego przychody i jego koszty. Dlatego też w rozpatrywanej sprawie po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi przychód, w tym także przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa w spółce jawnej, która otrzyma w drodze darowizny nieruchomość.

Zatem przekazanie w drodze darowizny udziałów w nieruchomości na rzecz spółki jawnej nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodów należy uznać za prawidłowe.

W zakresie natomiast kosztów uzyskania przychodów tut. Organ stwierdza, co następuje.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku i darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Z ww. przepisu wynika więc, że nabycie nieruchomości lub jej udziału w formie umowy darowizny, nie stanowi przeszkody do jej amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jej wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nieruchomość tę można uznać za środek trwały. Zatem kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od nieruchomości (udziału w nieruchomości) nabytej w drodze darowizny, spełniającej warunki pozwalające uznać ją za środek trwały.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we współwłasności tego składnika majątku. W myśl bowiem art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi od 2003 r. samodzielnie działalność gospodarczą, w ramach której wynajmowane są przedmiotowe nieruchomości mieszkalno-użytkowe i zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych tej działalności. Po przekazaniu spółce ww. udziałów, nieruchomości te będą nadal wynajmowane - w ramach działalności spółki jawnej - i będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych tej spółki. Umowa darowizny zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego, a w jej treści zostanie podana wartość przedmiotu darowizny, wyceniona według wartości rynkowej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotowa nieruchomość (udział w nieruchomości) w dniu wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie spełniała wszystkie warunki uznania jej za środek trwały, o których mowa w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, a przede wszystkim będzie kompletna i zdatna do użytku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to Wnioskodawca będzie mógł uznać ją (udział w nieruchomości) za składnik majątku trwałego działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej i ustalić jej wartość początkową na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 i art. 22g ust. 11 ww. ustawy. Od tak ustalonej wartości początkowej Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w formie spółki jawnej.

Zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane w spółce jawnej od udziału w nieruchomości (w tym wypadku od udziału w przedmiotowych budynkach) otrzymanego przez tę spółkę na podstawie aktu darowizny i wycenionego według wartości rynkowej z dnia nabycia, podanej w umowie darowizny, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie spółki jawnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.