ILPB1/4511-1-1546/15-2/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 18 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części odnoszącej się do pracowników uczelni, korzystających z przyznanej im dwudziestoprocentowej zniżki w opłacie za studia niestacjonarne - jest nieprawidłowe;

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uniwersytet jest państwową szkołą publiczną, której działalność podlega regulacjom ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Senat, działając na podstawie art. 99 ust. 1 i 3 powyższej ustawy, wprowadził uchwałę, w której ustala się "Zasady pobierania opłat za świadczone usługi edukacyjne, w tym trybu i warunków zwalniania - w całości lub w części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności osiągających wybitne wyniki w nauce, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej". W myśl tej uchwały Uczelnia pobiera opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

Zgodnie z uchwałą opłata w danym roku akademickim powinna być wniesiona przez studentów studiów niestacjonarnych w formie opłaty jednorazowej, nie później niż przed rozpoczęciem roku akademickiego, opłaty semestralnej lub w formie 4 rat. W przypadku wniesienia opłaty w formie jednorazowej przysługuje 5% bonifikata.

Opłatę semestralną student wnosi w terminie:

* do 10 października każdego roku za semestr zimowy,

* do 15 lutego każdego roku za semestr letni.

Opłatę w formie 4 rat student wnosi w terminie:

* pierwsza rata - do 10 października,

* druga rata - do dnia 15 grudnia,

* trzecia rata - do dnia 15 lutego,

* czwarta rata - do dnia 15 kwietnia.

Studentom studiów niestacjonarnych - pracownikom Uniwersytetu oraz ich dzieciom przysługuje 20% obniżka opłaty, o której mowa powyżej i możliwość wnoszenia jej w 10 miesięcznych, kolejnych, równych ratach, z których pierwsza winna być uiszczona przed rozpoczęciem roku akademickiego, a kolejne raty do 15 dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca października do czerwca włącznie.

Studentom studiów niestacjonarnych na Wydziale "A" - pracownikom szpitali klinicznych oraz pracownikom oddziałów klinicznych na bazie których działają jednostki Uniwersytetu, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo na czas określony, upływający po terminie planowanego ukończenia studiów, przysługuje 15% obniżka opłaty i możliwość wnoszenia jej w 10 miesięcznych, kolejnych, równych ratach, z których pierwsza winna być uiszczona przed rozpoczęciem roku akademickiego, nie później niż 25 września, a kolejne raty do 15 dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca października do czerwca włącznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obniżka o 20% opłaty za studia niestacjonarne i o 15% za studia niestacjonarne na Wydziale "A", przewidziana uchwałą Senatu dla pracowników lub ich dzieci, o której mowa w stanie faktycznym, stanowi przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, skutkujący obowiązkiem wystawienia przez płatnika informacji PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o treść art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 28 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012. 361 z późn. zm.) za źródła przychodów uważa się m.in. inne źródła. Ustawodawca, w art. 20 ust. 1 wskazanej ustawy, zawarł katalog otwarty innych źródeł zaliczając do nich m.in. inne nieodpłatne świadczenia.

Wnioskodawca stwierdza, iż obniżka ceny produktu/usługi, choć nie została wprost wymieniona jako przykład przychodu podatnika, to stanowi źródło jego przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte zostało na orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - w wyroku z dnia 12 grudnia 2008 r. (sygn. akt: II FSK 1361/07), który stwierdził, iż "Pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawe, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy".

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, obniżka ceny produktu/usługi stanowi przychód podlegający opodatkowaniu skutkujący obowiązkiem płatnika do wystawienia informacji PIT - 8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w części odnoszącej się do pracowników uczelni, korzystających z przyznanej im zniżki dwudziestoprocentowej w opłacie za studia niestacjonarne,

* prawidłowe w pozostałej części.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem praktycznej realizacji ww. zasady jest art. 11 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie z treścią tego przepisu (według brzmienia obowiązującego do dnia 31 grudnia 2015 r.) - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nadmienia się, że ww. przepis od dnia 1 stycznia 2016 r. ma następujące brzmienie: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Powyższa zmiana treści art. 11 ust. 1 nie ma jednakże wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały zaś określone w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W myśl natomiast art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia", zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W artykule 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca wymienił źródła przychodów, do których zaliczył między innymi:

* przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty (w pkt 1);

* przychody z innych źródeł (w pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w ww. przepisie zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) za przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu, winny być uznane te świadczenia, które:

* zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie - czyli bez żadnego przymusu,

* zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy więc zauważyć, że przychodami pracownika są nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody otrzymane, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy i innych stosunków wymienionych w ww art. 12 ust. 1, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ww. ustawy, czy także inna osoba, nie związana w żaden sposób z pracodawcą.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, a jednocześnie nie zostały one zaliczone do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przywołanej na wstępie generalnej zasady opodatkowania, podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych od podatku na podstawie zapisów ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wolne od podatku dochodowego są m.in.:

* stypendia otrzymywane na podstawie przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, stypendia doktoranckie otrzymywane na podstawie przepisów - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz inne stypendia naukowe i za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania (art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);

* świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy);

* wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego (art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy).

Należy mieć także na uwadze to, że zastosowanie w stosunku do osoby fizycznej ulgi w postaci np. rabatu, upustu, obniżki czy bonifikaty przez uprawniony do tego podmiot, nie oznacza, że osoba ta zawsze uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego typu ulga jest neutralna podatkowo w sytuacji, gdy krąg uprawnionych do zakupów z ulgą jest potencjalnie nieograniczony. Nie istnieje bowiem wtedy możliwość przypisania przychodu określonej osobie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (państwowa wyższa szkoła publiczna), stosowną uchwałą właściwego organu uczelni, przyznał swoim pracownikom oraz ich dzieciom - studiującym na uczelni w trybie niestacjonarnym - obniżkę opłaty za studia w danym roku akademickim, wynoszącą 20% opłaty wnoszonej przez pozostałych studentów studiów niestacjonarnych, a także przyznał obniżkę opłaty za studia w danym roku akademickim, wynoszącą 15% opłaty wnoszonej przez pozostałych studentów studiów niestacjonarnych - dla pracowników szpitali klinicznych oraz oddziałów klinicznych, na bazie których działają jednostki uczelni, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo na odpowiednio długi czas określony, a studiującym na uczelni na Wydziale "A" w trybie niestacjonarnym. Oprócz ww. obniżek czesnego, wskazanym powyżej osobom przyznano korzystniejsze niż pozostałym studentom warunki ratalnego wnoszenia opłat za studia niestacjonarne (rozłożenie opłaty na większą liczbę rat). We wniosku wskazano również, że wszystkim studentom studiów niestacjonarnych przyznaje się 5-procentową bonifikatę opłaty za dany rok akademicki, w przypadku wniesienia jej w formie jednorazowej nie później niż przed rozpoczęciem roku akademickiego.

W świetle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że skorzystanie przez pracownika zatrudnionego przez Wnioskodawcę z ww. obniżki czesnego przysługującej jedynie pracownikom Wnioskodawcy oraz ich dzieciom, stanowi dla tego pracownika wymierną korzyść - przysporzenie majątkowe, dzięki zaoszczędzeniu wydatku z tytułu uiszczenia czesnego w obniżonej wysokości. Korzyść ta w tym wypadku jest przypisana konkretnemu pracownikowi, korzystającemu z obniżki opłaty za studia. Jest nadto korzyścią uzyskaną przez pracownika w sposób dobrowolny, bez przymusu. Gdyby osoba korzystająca z przedmiotowej obniżki nie należała do grona pracowników Wnioskodawcy, to byłaby zobligowana do poniesienia znacznie większego wydatku w każdym roku akademickim, w porównaniu do pozostałych studentów studiów niestacjonarnych. Przysporzenie to ma zatem swoje źródło w łączącym tego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Skorzystanie z ww. obniżki nie jest możliwe przez studentów niezwiązanych w żaden sposób z uczelnią (poza uzyskiwaniem usług edukacyjnych). Celem udzielenia przedmiotowej obniżki nie jest zatem uatrakcyjnienie oferty edukacyjnej uczelni, nie ma charakteru promocyjnego czy też biznesowego. Ma zaś na celu uprzywilejowanie pracowników uczelni. Ponadto, przedmiotowa obniżka jest maksymalną bonifikatą dostępną dla studentów uczelni, a sam zakres możliwych obniżek czesnego i krąg osób, które mogą z nich skorzystać - jak wynika z opisu stanu faktycznego - są wyraźnie zawężone i niedostępne dla szerszego grona studentów (poza 5-procentową bonifikatą dla wszystkich studentów opłacających czesne w formie jednorazowej). Opis stanu faktycznego nie wskazuje również na to, aby opisane we wniosku obniżki czesnego miały być świadczeniem przyznanym przez pracodawcę w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownika albo formą pomocy materialnej dla studentów czy też stypendium za szczególne wyniki w nauce.

Wobec powyższego, pobranie przez Wnioskodawcę - od pracownika korzystającego z ww. obniżki - opłaty czesnego za jego naukę na studiach niestacjonarnych (w wysokości niższej o 20%) będzie rodziło po stronie tego pracownika powstanie przychodu, który należy zakwalifikować do źródła wskazanego w powołanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 1, czyli do przychodu ze stosunku pracy. Należy w tym miejscy zaznaczyć, że wartość tego przychodu stanowić będzie kwotę samej obniżki, czyli wartość odpowiadającą 20-procentom opłaty za studia niestacjonarne bez uwzględnienia rabatu.

Tym samym, na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika z ww. tytułu. Wnioskodawca winien ww. przychód uwzględnić przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany miesiąc. Wnioskodawca, działając jako płatnik, ma wówczas obowiązek doliczyć wartość wykorzystanej w danym miesiącu kwoty obniżki czesnego do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, Wnioskodawca jest obowiązany przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Tak więc obniżka o 20% opłaty za studia niestacjonarne, przewidziana uchwałą Senatu dla pracowników uczelni, nie stanowi przychodu z innych źródeł i nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, obowiązkiem sporządzenia informacji PIT-8C. Stanowi natomiast przychód ze stosunku pracy i skutkuje po stronie Wnioskodawcy koniecznością wywiązywania się z obowiązków płatnika z tego tytułu, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z zakresie obowiązków płatnika w części odnoszącej się do pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę i korzystających z przyznanej im zniżki dwudziestoprocentowej w opłacie za studia niestacjonarne jest nieprawidłowe.

Te same - jak opisane wcześniej - przesłanki decydujące o konieczności uznania obniżki czesnego za przysporzenie majątkowe i przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, występują również w przypadku skorzystania z ww. obniżki czesnego przez osoby będące dziećmi pracowników uczelni. Przedmiotowa obniżka czesnego bez wątpienia ma również i w tym wypadku charakter zindywidualizowany oraz stanowi - dla osoby korzystającej z tego tytułu z 20-procentowej obniżki w opłacie za studia niestacjonarne - przysporzenie majątkowe w postaci zaoszczędzenia wydatku. Jednocześnie przysporzenie to nie jest wskazane w wymienionym enumeratywnie katalogu zwolnień przedmiotowych od opodatkowania, a zawartym w treści art. 21, oraz w art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest też dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednak należy wskazać, że ponieważ osoba korzystająca z przedmiotowej obniżki jako osoba będąca dzieckiem pracownika uczelni, nie jest tak jak jej rodzic, związana z uczelnią stosunkiem pracowniczym, nie można przypisać jej ww. przychodu do źródła wskazanego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, czyli do przychodu ze stosunku pracy. Jednocześnie przychód ten nie mieści się w pozostałych kategoriach źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 w pkt od 1 do 8a ww. ustawy. Stąd konieczność zakwalifikowania ww. przychodu do przychodów z innych źródeł - czyli do źródła przychodów wymienionego w pkt 9 ww. art. 10 ust. 1.

Przychód z tego tytułu jest więc opodatkowany na zasadach określonych w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a podatnik obowiązany jest wykazać go w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym został on uzyskany wraz z innymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali przewidzianej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Uczelnia zaś, jako płatnik podatku dochodowego, ma natomiast obowiązek wystawienia dla ww. podatnika informacji o przychodach z innych źródeł w roku podatkowym - na formularzu PIT-8C.

Stosownie bowiem do treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Podobna sytuacja będzie miała miejsce w przypadku korzystania z 15-procentowej obniżki czesnego przez osoby będące pracownikami szpitali klinicznych oraz oddziałów klinicznych, na bazie których działają jednostki uczelni. Ww. obniżka ma również charakter silnie zindywidualizowany, a o uznaniu jej za przysporzenie majątkowe i przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych decydują te same przesłanki jakie zostały już wcześniej wyłuszczone w treści niniejszego uzasadnienia. Należy dodatkowo podkreślić, że jak wynika z opisu stanu faktycznego, osoby korzystające z tej konkretnej obniżki nie łączy z Wnioskodawcą żaden stosunek pracy lub stosunek pokrewny. Jak przedstawiono w treści wniosku, osoby te są pośrednio związane z uczelnią, gdyż łączy je stosunek pracowniczy z podmiotami ściśle współpracującymi z Wnioskodawcą, jednakże nie z nim samym. Zatem przysporzenie majątkowe w postaci ww. obniżki czesnego nie może stanowić dla tych osób przychodu ze stosunku pracy lub stosunku pokrewnego (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Natomiast, tak jak w przypadku osób będących dziećmi pracowników uczelni, przysporzenie to stanowi przychód z innych źródeł (art. 10. ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), a na Wnioskodawcy ciążą te same obowiązki płatnika jakie już opisano powyżej.

Tak więc obniżka o 20% opłaty za studia niestacjonarne, przewidziana uchwałą Senatu dla dzieci pracowników uczelni oraz obniżka o 15% opłaty za studia niestacjonarne na Wydziale "A" dla pracowników szpitali klinicznych i oddziałów klinicznych, na bazie których działają jednostki uczelni - stanowi przychód z innych źródeł, a co za tym idzie skutkuje po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, obowiązkiem sporządzenia informacji PIT-8C.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z zakresie obowiązków płatnika w części odnoszącej się do dzieci pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę i pracowników szpitali klinicznych oraz oddziałów klinicznych, na bazie których działają jednostki uczelni - korzystających jednocześnie z przyznanej im zniżki w opłacie za studia niestacjonarne - jest prawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe w części odnoszącej się do pracowników uczelni - korzystających z przyznanej im zniżki dwudziestoprocentowej w opłacie za studia niestacjonarne, zaś prawidłowe w pozostałej części.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadto, należy podkreślić, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, przyjmując argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Zatem nie można wykluczyć, że właściwy organ podatkowy, prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż te zawarte w niniejszej interpretacji. Wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Wnioskodawca obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia we wniosku zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do dokonywania samodzielnych ustaleń faktycznych ponad to, co podał Zainteresowany w treści wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.