ILPB1/4511-1-1362/15-3/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 2 października 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest osobą fizyczną, a jego miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce.

Podatnik prowadzi w Polsce działalność polegającą na uprawie grzybów. Podatnik prowadzi działalność w formie spółki cywilnej wraz ze współmałżonkiem i innymi wspólnikami (łącznie sześcioro wspólników). Działalność Podatnika jest opodatkowana według szacunkowych norm dochodu rocznego zgodnie z tabelą rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej, stanowiącą załącznik nr 2 do ustawy o PIT.

Podatnik nie powiadomił naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Rozmiar działalności prowadzonej w 2015 r. i w kolejnych latach najprawdopodobniej spowoduje przekroczenie przez Podatnika progu przychodu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330; dalej: "ustawa o rachunkowości"). Zgodnie z tą normą przepisy ustawy o rachunkowości (w tym obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych) stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Podatnik ma prawo nie prowadzić ksiąg rachunkowych w związku z uprawą grzybów prowadzoną w formie spółki cywilnej i kontynuować opodatkowanie tej działalności według norm szacunkowych dochodu rocznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo nie prowadzić ksiąg rachunkowych w związku z uprawą grzybów prowadzoną w formie spółki cywilnej i kontynuować opodatkowanie tej działalności według norm szacunkowych dochodu rocznego.

Stanowisko Podatnika wynika z poniższych przepisów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT: "Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą" (...) albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, (...)".

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o PIT: "Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości".

Z kolei zgodnie z art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT znajduje się katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich w odrębnych punktach wymieniono pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3) oraz działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4). Pozarolnicza działalność gospodarcza oraz działy specjalne produkcji rolnej są zatem odrębnymi źródłami przychodów.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o PIT działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Z kolei w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT wskazano, że ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

#8722; prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

W konsekwencji, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można uznać przychodów zaliczanych do pozostałych źródeł przychodów wymienionych w ustawie, w tym także przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Podatnika nie ma wątpliwości, że obowiązek określony w art. 24a ust. 4 ustawy o PIT, tj.: "Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy m.in. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, (...), jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości" dotyczy tylko przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, bo przywołany art. 14 ustawy o PIT definiuje, co uważa się za przychody wyłącznie z tej działalności.

W tym kontekście, jedynym przepisem odnoszącym się do obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez osoby osiągające przychody z działów specjalnych produkcji rolnej jest art. 24a ust. 2 ustawy o PIT. Zgodnie z nim osoby te mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych tylko wtedy, gdy zgłoszą zamiar ich prowadzenia. Jeśli osoba osiągająca przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg, nie ma obowiązku ich prowadzenia, a w wysokość należnego od niej podatku może być kalkulowana na podstawie norm szacunkowych dochodu rocznego. Na obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych przez osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej nie ma wpływu okoliczność, czy przychody z tego źródła są osiągane w ramach działalności prowadzonej indywidualnie czy w formie spółki cywilnej ani wielkość osiąganych przychodów.

Dodatkową przesłanką przemawiającą za słusznością stanowiska Podatnika jest użyte w art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT słowo: "również". Użycie tego słowa dodatkowo potwierdza, że art. 24 ust. 1 i ust. 4 ustawy o PIT zobowiązują do prowadzenia ksiąg rachunkowych pod pewnymi warunkami jedynie osoby i spółki prowadzące działalność gospodarczą. Przepisy te w ogóle nie nakładają takiego obowiązku na osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej.

Jedynym przepisem dotyczącym obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej jest art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Zgodnie z nim osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych tylko wtedy, gdy zgłoszą taki zamiar.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy skarbowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo, w piśmie z 30 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPB1/415-461/11-2/KS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że:

"Wnioskodawca (...) ma prawo (...) prowadząc dział specjalny produkcji rolnej w formie spółki cywilnej nie składać oświadczenia o zamiarze prowadzenia ksiąg wykazujących przychody, o którym mowa w art. 15 ustawy i dokonać wyboru metody szacunkowego ustalania dochodu. Nawet jeśli spółka cywilna (faktycznie wszyscy wspólnicy tej spółki łącznie) w ramach, której Wnioskodawca prowadzi dział specjalny produkcji rolnej osiągnie przychód za poprzedni rok podatkowy w wysokości co najmniej 1.200.000 Euro nadal ustalać powinien swój przychód na podstawie norm szacunkowych. Jednocześnie w takiej sytuacji Spółka cywilna osób fizycznych w skład, której Wnioskodawca wchodzi i prowadzi dział specjalny produkcji rolnej nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg ani na podstawie przepisów o p.d.o.f ani ustawy o rachunkowości. Wnioskodawca (...) nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych niezależnie od uzyskanego przychodu".

Z kolei z uchwały sędziów NSA z 17 stycznia 2011 r. (II FPS 2/10) wynika, że:

"Jeżeli zatem podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie zgłosił zamiaru prowadzeniu ksiąg, nie ma obowiązku ich prowadzenia i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów. Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f. nie ma więc w takim wypadku żadnego znaczenia, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy jest uregulowany swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości. Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany jest na podstawie norm ryczałtowo-szacunkowych, przewidzianych w art. 24 ust. 4-4e u.p.d.o.f. także wtedy, gdy przychód przekroczy wspomniany limit z art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f. i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości".

Podatnik wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w opisanej powyżej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak wskazuje art. 2 ust. 3 ww. ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W art. 10 ust. 1 pkt 4 wskazano działy specjalne produkcji rolnej jako odrębne źródło przychodu.

Artykuł 15 wskazuje, że przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego.

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w Załączniku nr 2.

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

* metodą szacunkową;

* w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin "również" wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów - prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin "księgi" zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ww. ustawy, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Określony w tym przepisie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a tej ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ww. ustawy, nie jest w tej sytuacji okolicznością wiążącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy jest uregulowany swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości.

Dlatego też w wypadku, gdy podatnik zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w Załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Jednakże zauważyć należy, że w myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 699), w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono m.in. zmiany w art. 15, który otrzymał następujące brzmienie:

* ust. 1: Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

* ust. 2: W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 8 powyższej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, w świetle przepisów prawa obowiązujących od dnia 1 stycznia 2016 r., stwierdzić należy, że skoro przychód Wnioskodawcy w 2015 r. i w kolejnych latach najprawdopodobniej spowoduje przekroczenie przez Podatnika limitu 1.200.000 euro i w związku z tym, stosownie do treści przepisów ustawy o rachunkowości zobligowany będzie do prowadzenia ksiąg rachunkowych, to zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z dniem 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie tych ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, w myśl którego ma on prawo nie prowadzić ksiąg rachunkowych w związku z uprawą grzybów prowadzoną w formie spółki cywilnej i kontynuować opodatkowanie tej działalności według norm szacunkowych dochodu rocznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.