ILPB1/4511-1-125/16-3/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 marca 2016 r. znak ILPB1/4511-1-125/16-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 marca 2016 r. Wniosek nie został uzupełniony. W związku z tym zgodnie z pouczeniem zawartym w ww. wezwaniu zastosowanie znajdzie przepis art. 144 § 3 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium kraju (dalej zwana: "Spółką" lub "Wnioskodawcą").

Dnia 25 listopada 2014 r. Wnioskodawca zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym Umowę ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów spółki kapitałowej (dalej: "Umowa ubezpieczenia").

Ochrona ubezpieczeniowa dotyczy roszczeń lub postępowań urzędowych, które w okresie ubezpieczania lub przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń, po raz pierwszy zostaną zgłoszone przeciw Spółce (Wnioskodawcy). W szczególności zakresem ubezpieczenia objęte są: odpowiedzialność Osoby Ubezpieczonej; koszty postępowania przygotowawczego; naruszenie praw pracowniczych; ochronę Członka Organu Innego Podmiotu.

Zakresem Umowy ubezpieczenia OC objęty jest Ubezpieczony. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia (OWU) za "Ubezpieczonego" należy uznawać Spółkę, tj. Wnioskodawcę oraz Osobę Ubezpieczoną. Z kolei za Osobę Ubezpieczoną należy uznawać (zgodnie z OWU) dowolną osobę fizyczną, która była, jest lub podczas Okresu Ubezpieczenia zostanie:

Przez pracownika należy rozumieć także osobę fizyczna zatrudnioną na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Zgodnie z postanowieniami OWU, w związku z rozszerzeniem zakresów ubezpieczenia za Ubezpieczonego należy uważać także współmałżonka, konkubenta lub inną osobę (np. partnera życiowego), jak również spadkobierców, przedstawicieli prawnych lub cesjonariuszy Osoby Ubezpieczonej w przypadku, kiedy osoby te poniosły szkodę powstałą w wyniku nieprawidłowego działania Osoby Ubezpieczonej. Umowa ubezpieczenia określając zakres osób objętych ubezpieczeniem odnosi się jedynie do pozycji zajmowanej w strukturze Spółki (Wnioskodawcy) i w żadnej części umowy ubezpieczenia (polisy) osoby objęte ubezpieczeniem nie zostały wskazane imiennie. Tożsamość, jak również liczba osób ubezpieczonych może zatem podlegać zamianom w okresie trwania ubezpieczenia.

Zgodnie z treścią umowy ubezpieczenia, zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela obejmuje:

W przypadku szkód poniesionych przez członków rady nadzorczej albo komisji rewizyjnej ubezpieczyciel zapłaci szkodę, której spółka nie miała obowiązku pokryć, a które zostały poniesione przez osobę ubezpieczoną.

Z kolei "Szkodę" OWU definiują jako kwotę, do której zapłaty Ubezpieczony (tekst jedn.: Spółka oraz Osoba Ubezpieczona) jest prawnie zobowiązany w związku z podniesionym przeciwko niemu roszczeniem na podstawie prawomocnego wyroku sądowego/arbitrażowego lub ugody jak również: koszty obrony; koszty postępowania przygotowawczego; zasądzony obowiązek pokrycia kosztów sądowych; grzywny i kary nałożone na Osobę Ubezpieczoną.

Nadto polisa przewiduje ochronę ubezpieczeniową obejmującą zwrot poniesionych przez Ubezpieczonego (Spółkę oraz Osobę Ubezpieczoną) kosztów, opłat i wydatków o ile ich poniesienie będzie konieczne i uzasadnione oraz zostaną one poniesione przez Ubezpieczonego za uprzednią pisemną zgodą Ubezpieczyciela. Do kosztów tych przykładowo zalicza się koszty korzystania z zewnętrznej firmy zarządzania kryzysowego w celu zmniejszenia skutków zdarzenia kryzysowego Spółki, koszty usług public relations w celu odzyskania dobrego imienia Osoby Ubezpieczonej, koszty porad prawnych, obrony, stawiennictwa oraz zarządzania krytycznym zdarzeniem regulacyjnym (terminy definiowane OWU).

Polisa przewiduje przedłużenie okresu ochrony do 36 miesięcy (okres dodatkowy dla Ubezpieczonego) oraz dożywotni okres dodatkowy dla ustępującej Osoby Ubezpieczonej w odniesieniu do wszelkich roszczeń objętych umową ubezpieczenia.

Zgodnie z postanowieniami umowy ubezpieczenia OC, należna Ubezpieczycielowi z tytułu świadczenia ochrony ubezpieczeniowej jest jedna składka, ustalona dla całego okresu ubezpieczenia oraz okresu dodatkowego.

Składka ustalona jest dla całego zakresu ubezpieczenia (tekst jedn.: obejmuje wszystkie przewidziane polisą zdarzenia ubezpieczeniowe) wraz z przyjętymi rozszerzeniami zakresów ubezpieczenia (klauzule dodatkowe).

Składka opłacona została przez Spółkę z góry, za cały okres ubezpieczenia i zgodnie z postanowieniami OWU nie podlega zmianie w trakcie tego okresu.

Składka ma więc charakter zryczałtowany, tj. została ustalona w jednej kwocie bez względu na liczbę osób objętych ubezpieczeniem. W Umowie ubezpieczenia OC nie przewidziano bowiem konieczności korekty kwoty składki w zależności od zwiększenia bądź zmniejszenia liczby osób objętych ochroną ubezpieczeniową w okresie ubezpieczenia.

W Umowie ubezpieczenia OC nie wprowadzono żadnych mechanizmów podziału i alokacji części składki pomiędzy wymienione w polisie zakresy ochrony zaś sumy ubezpieczenia są stałe i określone kwotowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość zapłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej stanowi dla osób objętych zakresem ubezpieczenia, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), a w konsekwencji czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, objęcie "osób ubezpieczonych", zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy Umowy ubezpieczenia OC zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej jako: ustawa o PIT), a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1; art. 12 ust. 1; art. 13 ust. 7 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodem są:

Aby uznać, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód podatnika, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń. W doktrynie prawa podatkowego zwraca się uwagę, że o otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia można mówić tylko wtedy, gdy w wyniku świadomego i celowego działania świadczeniodawcy podatnik rzeczywiście uzyskał bezpłatną korzyść majątkową.

W związku z tym ze świadczeniem takim mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik rzeczywiście uzyskał bezpłatną korzyść majątkowa tj. gdy na rzecz podatnika (świadczeniobiorcy) nastąpiło faktyczne wykonanie usługi lub faktyczne udostępnienie określonej rzeczy lub prawa (świadczeniobiorcy) (tak m.in. J. Grabarczyk, w Opodatkowanie przychodów z nieodpłatnych świadczeń, ABC 2009).

Z kolei zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej jako: "k.c.") przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie, w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczyciel zobowiązuje się zapłacić składkę. Funkcją umowy ubezpieczenia jest zapewnienie ubezpieczonemu ochrony na wypadek zajścia określonego w umowie zdarzenia, o charakterze losowym.

W stosunku prawnym ubezpieczenia wystąpić może także ubezpieczony - osoba, na której rachunek zawarto umowę ubezpieczenia. Zgodnie bowiem z art. 808 § 1 k.c. ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę najnowsze orzecznictwo sadów administracyjnych, przez otrzymanie nieodpłatnego świadczenia, w przypadku objęcia osób fizycznych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej rozumieć należy już samo udostępnienie prawa do ochrony ubezpieczeniowej (tak m.in. uchwała NSA dnia 24 października 2011 r. sygn. II FPS 7/10). Jak wskazują organy podatkowe w przypadku umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, korzyść dla ubezpieczonych wynika nie ze skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej w razie ziszczenia się zdarzenia objętego ubezpieczeniem, lecz powstaje już w momencie samego objęcia danej osoby ochroną ubezpieczeniową na wypadek zaistnienia określonych w umowie ubezpieczeniowej zdarzeń (tak z kolei interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 maja 2012 r., nr IPPB2/415, IPPB2/415-259/12-5/MS1, 259/12-5/MS1).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy objęcie kręgu osób ubezpieczonych wymienionych w Umowie ubezpieczenia OC zawartej przez Wnioskodawcę ochroną ubezpieczeniową, co do zasady skutkuje powstaniem przychodu u tych osób. Niemniej jednak, podkreślić należy, że warunkiem opodatkowania przychodu z nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez podatnika jest możliwość ustalenia jego wysokości zgodnie z przepisami ustawy o PIT. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT. Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu - w przypadku gdy przedmiotem świadczeń są usługi zakupione. Cena zakupu to cena faktycznie zapłacona, z uwzględnieniem naliczonego przez sprzedawcę podatku VAT, jak również z uwzględnieniem naliczonego przez sprzedawcę podatku VAT, jak również z uwzględnieniem ewentualnie udzielonych rabatów.

Aby można było ustalić wartość przychodu osób ubezpieczonych z tytułu nieodpłatnego objęcia ich ochroną ubezpieczeniową, konieczne jest precyzyjne ustalenie kręgu tych osób.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że w przedstawionym stanie faktycznym Umowa ubezpieczenia OC nie wskazuje imiennie osób objętych ubezpieczeniem, a wskazuje jedynie poszczególne grupy osób objętych ubezpieczeniem w okresie ubezpieczeniowym. Jednocześnie zbiór beneficjentów usługi ubezpieczenia jest zbiorem otwartym. tj. może podlegać zmianom zarówno ilościowym, jak i osobowym w trakcie trwania ochrony ubezpieczeniowej. Na moment zawarcia Umowy ubezpieczenia OC nie była Wnioskodawcy znana liczba osób, które mogą zostać objęte ochroną ubezpieczeniową w całym okresie trwania ubezpieczenia. Podkreślić jednocześnie należy, że wysokość składki ubezpieczeniowej została z góry określona nie podlegała zmianie w trakcie tego okresu. Składka ma bowiem charakter zryczałtowany, tj. została ustalona w jednej kwocie bez względu na ilość osób objętych ubezpieczeniem. W umowie ubezpieczenia nie przewidziano konieczności korekty kwoty składki w zależności od zwiększenia bądź zmniejszenia ilości osób objętych ochroną ubezpieczeniową w okresie ubezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie jest możliwe przypisanie konkretnej wartości przychodu do konkretnych beneficjentów objętych ochroną ubezpieczeniową. W konsekwencji uznać należy, że objęcie "osób ubezpieczonych" zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy umowy zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2012 r., nr IPPB2/415-109/12-2/AK rozpatrując stan faktyczny, w którym ochroną ubezpieczeniową objęci zostali wszyscy byli, obecni i przyszli członkowie władz, prokurenci, pełnomocnicy, pracownicy wykonujący funkcje zarządcze lub nadzorcze, a także współmałżonkowie, spadkobiercy, wskazał, że: "krąg osób objętych ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony. W tej sytuacji, ustalenie przychodu ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej, nie jest możliwe (...) wartość zryczałtowanej składki ubezpieczeniowej płaconej przez Spółkę nie będzie stanowić dla osób ubezpieczonych przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w tym dla członków władz Spółki".

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2013 r., nr IPTPB1/415-97/13-2/MAP wskazując, że: "o ile skład osobowy członków władz Wnioskodawcy, członków rady nadzorczej, prokurentów, pracowników Wnioskodawcy wykonujący funkcje zarządcze możliwy będzie ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do zidentyfikowania na ten dzień, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisania przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww. funkcje w przyszłości, tym samym nie można ustalić danych ich współmałżonków, czy też partnerów. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek obliczenia i poboru podatku tych okoliczności. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek obliczenia i poboru podatku".

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w szeregu interpretacji indywidualnych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r., nr IPPB4/415-149/12-2/JK3,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r. nr ILPB2/415-1104/12-3/J K,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 maja 2014 r. nr ILPB1/415-132/14-2/TW,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 marca 2013 r. nr ITPB2/415-1105/12/RS,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r. nr IPPB2/415-1115/12-2/EL,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r. nr IPPB2I415-1116/12-2/EL,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2013 r. nr IPPB2/415-990/12-2/AS,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2012 r. nr IPPB2/415-652/12-2/MG,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2012 r. nr IPPB2/415-109/12-2/AK.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy objęcie "osób ubezpieczonych", zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy Umowy ubezpieczenia zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, ze względu na obiektywny brak możliwości przypisania przychodu do konkretnych osób na dzień zapłaty składki. Na Wnioskodawcy nie będzie zatem ciążyć obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatne świadczenie" obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając m.in.:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1);

* działalność wykonywaną osobiście (pkt 2);

* inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

* przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7);

* przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

* przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej #8722; z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (pkt 9).

Wyjątek, o którym mowa powyżej oznacza, że przychody podatnika, który na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 powołanej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42a ustawy).

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 powołanej ustawy - Kodeks cywilny, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 § 1 tejże ustawy, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, pracownika wykonującego funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje - co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uznać jednak należy, że ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej będzie nieograniczony krąg osób. Tym samym, w tejże sytuacji, nie będzie możliwym zidentyfikowanie osób objętych ubezpieczeniem. Objęcie ubezpieczeniem grupy osób, niemożliwej do zidentyfikowania, stanowi natomiast okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Powyższe oznacza, że wartość zapłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie stanowi dla osób objętych zakresem ubezpieczenia, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.