ILPB1/4511-1-1127/15-5/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydania przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz powierzającego - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych dla Powierzającego związanych z: przekazaniem środków pieniężnych na objęcie udziałów, przeniesieniem przez powiernika na rzecz Powierzającego udziałów w spółce z o.o. oraz przekazaniem Powierzającemu dywidendy,

* rozpoznania przez Powierzającego dochodu z działalności gospodarczej i związanego z tym obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy,

* skutków podatkowych wydania przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz powierzającego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 30 października 2015 r. nr ILPB1/4511-1-1127/15-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 30 października 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 3 listopada 2015 r., natomiast w dniu 12 listopada 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł z Powierzającym umowę powierniczego wykonywania praw w spółce. Na mocy tej umowy Powierzający zlecił Wnioskodawcy założenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz założenie spółki komandytowej pod firmą. Wnioskodawca zawarł ze Wspólnikiem umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a następnie umowę spółki komandytowej, w której założona przez niego spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została komplementariuszem, komandytariuszami zostali Wnioskodawca oraz drugi wspólnik. Wnioskodawca jako Powiernik zobowiązał się do nieodpłatnego wydania A. na jego żądanie korzyści uzyskanych ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki komandytowej, a także do nieodpłatnego przeniesienia na niego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania wszelkich związanych z udziałami uprawnień w swoim imieniu, ale na rzecz Powierzającego. Powierzający przekazał Wnioskodawcy kwoty stanowiące równowartość wkładów, które Wnioskodawca zobowiązany był wpłacić na rachunki bankowe założonych spółek tytułem pokrycia wkładów pieniężnych.

W przyszłości Powierzający zamierza żądać od Powiernika przeniesienia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz praw i obowiązków w spółce komandytowej na jego rzecz. Umowa powierniczego wykonywania praw w Spółkach została zawarta na czas nieokreślony, do czasu żądania przez Powierzającego przeniesienia na niego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz praw i obowiązków w spółce komandytowej. Wnioskodawca jako powiernik zobowiązał się do nieodpłatnego wydania Powierzającemu na jego żądanie wszelkich korzyści uzyskanych ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ze spółki komandytowej, a także do nieodpłatnego przeniesienia na niego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i w spółce komandytowej.

Powierzający zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy jako powiernika miesięcznego wynagrodzenia z tytułu powiernictwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jakie konsekwencje w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych powstają dla Powierzającego, w kontekście zawarcia wskazanej umowy powiernictwa z osobą fizyczną działającą w swoim imieniu, ale na rzecz Wnioskodawcy w zakresie: przekazania środków pieniężnych na objęcie udziałów, dokonania objęcia udziałów w spółce z o.o. przez powiernika a następnie ich przeniesienia na Powierzającego, otrzymania przez Wnioskodawcę a następnie przekazania Powierzającemu dywidendy wypłaconej przez spółkę z o.o....

2. Czy Powierzający będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodu osiągniętego (za pośrednictwem powiernika) z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę komandytową. Czy z tytułu dochodów osiągniętych ze spółki komandytowej, zobowiązany będzie do odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. Kiedy powstanie obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

3. Czy wydanie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz powierzającego będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3. Treść pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Natomiast wniosek w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 1 i 2 został rozstrzygnięty postanowieniem z dnia 13 listopada 2015 r. nr ILPB1/4511-1-1127/15-4/AK, ILPB4/4510-1-403/15-2/DS. Treść pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, umowa powiernictwa jest neutralna na gruncie podatku dochodowego dla powiernika w zakresie otrzymanych środków na objęcie udziałów, w zakresie samego objęcia udziałów a następnie przekazania ich Powierzającemu oraz w zakresie wypłaty dywidendy i przekazania jej Powierzającemu, tym samym wszelkie skutki podatkowe tych czynności powinny zostać przypisane wyłącznie Powierzającemu.

Wnioskodawca jako Powiernik działając w imieniu własnym, ale na rzecz powierzającego nie będzie zobowiązany do wykazania ewentualnego przychodu z tytułu otrzymania środków na nabycie udziałów, z tytułu nabycia udziałów oraz z tytułu ewentualnej wypłaty mu dywidendy. Wszystkie te czynności wywoływać będą ewentualne skutki podatkowe tylko dla powierzającego. Natomiast przekazanie bez wynagrodzenia (nieodpłatnie) udziałów przez Wnioskodawcę na rzecz powierzającego zgodnie z zawartą umową powiernictwa - nie będzie traktowane jako nieodpłatne ich nabycie przez powierzającego i nie wywoła żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego dla powierzającego. Podobnie, samo przekazanie dywidendy przez Wnioskodawcę na rzecz powierzającego nie będzie powodowało dla powierzającego powstania przychodu z tego tytułu (przychód powstał bowiem tylko w momencie wypłaty dywidendy przez spółkę). Mając na uwadze charakter umowy powiernictwa i okoliczność, że Wnioskodawca jako powiernik działa w ostatecznym rozrachunku na rzecz powierzającego, wszystkie ww. zdarzenia będą dla niego neutralne podatkowo, zaś ewentualne skutki podatkowe powinny zostać przypisane powierzającemu. Wszystkie ewentualne przysporzenia mają dla powiernika charakter niedefinitywny i nie generują dla niego przychodu.

W efekcie otrzymanie środków na nabycie udziałów będzie neutralne podatkowo - nie wywoła żadnych skutków podatkowych dla powiernika i powierzającego. Również objęcie udziałów przez powiernika a następnie ich ewentualne przeniesienie zgodnie z umową bez wynagrodzenia na rzecz powierzającego będzie neutralne podatkowo dla powiernika i powierzającego (przychód z tytułu objęcia udziałów powstałby wyłącznie dla powierzającego jedynie w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część). W ocenie Wnioskodawcy, takie przeniesienie udziałów bez wynagrodzenia nie może być traktowane w szczególności jako przekazanie udziałów w formie darowizny. Podobnie przekazanie powierzającemu dywidendy wypłaconej pierwotnie przez Spółkę powiernikowi z uwagi na fakt jej opodatkowania w momencie wypłaty przez spółkę - płatnika podatku nie wywoła już żadnych skutków podatkowych.

Wskazać w tym miejscu należy na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 sierpnia 2013 r. Znak ITPB1/415-620/13/AD, w której wskazano, że: "(...) zarówno otrzymanie od powierzającego środków na pokrycie kosztów założenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (w tym na pokrycie kapitału zakładowego spółki) jak również późniejsze przeniesienie przez powiernika nieodpłatnie własności 100% udziałów na zleceniodawcę (powierzającego) będzie immanentną cechą łączącego ich stosunku prawnego, a nie niezależnym, samoistnym świadczeniem, które zaskutkowałoby przysporzeniem majątkowym. Tym samym z tytułu otrzymania od powierzającego środków na pokrycie kosztów założenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (w tym na pokrycie kapitału zakładowego spółki) jak również z tytułu późniejszego przeniesienia nieodpłatnie własności 100% udziałów na zleceniodawcę (powierzającego), po stronie Pani jako powiernika nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za przychód z tytułu umowy zlecenia powierniczego uznać należy wyłącznie wynagrodzenie (prowizję) jakie Pani, jako powiernik otrzyma od powierzającego z tytułu czynności dokonywanych w ramach umowy powierniczej".

W odniesieniu do pytania nr 2, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy źródłami przychodu są także kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 litera 4 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Jeżeli w przedmiotowej sprawie prawa majątkowe wynikające z uczestnictwa w spółkach przysługują powierzającemu, jak również działalność ta wykonywana jest przez Wnioskodawcę jako powiernika na rzecz powierzającego, to powierzający będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodu osiągniętego (za pośrednictwem powiernika) z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę komandytową. Z tytułu dochodów osiągniętych ze spółki komandytowej, powierzający zobowiązany będzie do odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Obowiązek odprowadzania tych zaliczek powstanie dopiero po złożeniu oświadczenia o woli uczestnictwa w zysku spółki lub po upływie 31 grudnia 2015 r. (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej). Wskazać bowiem należy, iż formalnie rzecz biorąc to Wnioskodawca jako powiernik będzie wykonywać prawa i obowiązki wspólnika w spółce, jednak zgodnie z zapisami umowy będzie on zobowiązany do wykonywania zaleceń powierzającego. Tym samym to Wnioskodawca de facto decyduje o podziale zysku i wypłacie dywidendy, nie zaś powiernik, który jedynie przekazuje w sposób formalny jego wolę.

Zatem wprawdzie podmiotem, który uzyskuje formalnie zysk od spółki będzie Wnioskodawca, ale zgodnie z umową powiernictwa zysk ten oraz wszelkie korzyści powinny zostać niezwłocznie przekazane powierzającemu. Przysporzenie majątkowe z tytułu osiągniętego zysku następuje więc po stronie powierzającego. W konsekwencji, skutki podatkowe w związku z osiągniętym przez spółkę zyskiem należy rozpoznawać po stronie powierzającego.

W odniesieniu do pytania nr 3, przeniesienia przez Wnioskodawcę na powierzającego ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej nie jest okolicznością powodującą powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu w podatku dochodowym. Podobnie jak w przypadku nieodpłatnego przeniesienia przez Wnioskodawcę na powierzającego 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, nieodpłatne przeniesienie na powierzającego ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej nie będzie powodowało powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie przez Wnioskodawcę na powierzającego ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej będzie immanentną cechą łączącego ich stosunku prawnego, a nie niezależnym, samoistnym świadczeniem, które skutkowałoby przysporzeniem majątkowym.

Stanowisko do pytania nr 3 wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią źródłami przychodów są:

Z zacytowanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Wynika z tego, że pojęciem pierwotnym dla dochodu jest pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca - jako powiernik - zawarł umowę powiernictwa z inną osobą fizyczną (Zlecającym). Przedmiotem tej umowy jest nabycie przez Powiernika we własnym imieniu ale na rzecz Zlecającego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ogółu praw i obowiązków komandytariusza spółki komandytowej, wykonywanie zgodnie z dyspozycjami Zleceniodawcy praw wspólnika, w tym oddawanie głosów na zgromadzeniu wspólników sp. z o.o. oraz nieodpłatne wydanie Zleceniodawcy wszelkich korzyści wynikających z uczestnictwa w sp. z o.o. niezwłocznie po ich uzyskaniu. Ponadto Wnioskodawca będzie wykonywał uprawnienia komandytariusza w spółce komandytowej zgodnie z dyspozycjami Zleceniodawcy oraz nieodpłatnie wydawał Zleceniodawcy wszelkie korzyści wynikające z uczestnictwa w spółce komandytowej. Wnioskodawca wskazał, że należy mu się wynagrodzenie za pełnienie funkcji powiernika.

W związku z tym Zainteresowany powziął wątpliwość, czy w związku z nieodpłatnym wydaniem Zlecającemu udziałów w Spółce, powstanie po jego stronie przychód.

Tut. Organ zauważa, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście; dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm. - oznaczonego w dalszej części skrótem "k.c."), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 k.c., istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze, jest ograniczone, a to poprzez:

* ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,

* ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,

* nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.),

* przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie; od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 k.c.).

Jak wskazano na wstępie, ogólne pojęcie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostało przez ustawodawcę w przepisach art. 11 tej ustawy. Przychodem będzie zatem każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Tak więc w celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania przez podatnika kwoty należnej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli zważyć, że w niektórych przypadkach kwoty otrzymane nie są kwotami należnymi.

Dotyczyć to może w szczególności tych umów, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni etc.). W tych przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami należnymi nie są kwoty otrzymane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane podatnikowi przez osobę, na rzecz której działa. Przychodem jest wówczas prowizja (lub inaczej: określone wynagrodzenie), a nie kwoty otrzymywane z tytułu czynności dokonywanej przez podatnika (działającego na rzecz innej osoby).

Zatem, należy stwierdzić, że wydanie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz powierzającego nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę pisma organu podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało one wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.