ILPB1/4511-1-102/16-4/PP - PIT w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika - Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (według daty wpływu), uzupełnionym w dniu 7 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek zawierał nieprawidłowo uwierzytelnione pełnomocnictwo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 31 marca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-102/16-2/PP wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano za pomocą skrzynki podawczej na platformie e-PUAP w dniu 31 marca 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 1 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 7 kwietnia 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. OsFiz planuje wdrożyć nowy model zarządzania prawami do znaku towarowego/znaków towarowych (dalej: "Znaki"). Elementem wdrożenia nowego modelu zarządzania będzie zbycie w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) Znaków na rzecz spółki kapitałowej (dalej: "Spółka 1").

Nie jest wykluczone, że następnie Spółka 1 dokona zbycia (w tym możliwe jest zbycie w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) swojego przedsiębiorstwa zawierającego m.in. Znaki na rzecz innej spółki kapitałowej (dalej: "Spółka 2").

W każdym z powyższych przypadków pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem praw do Znaków ("Licencjodawcą") będzie obowiązywała umowa licencyjna na korzystanie ze Znaków (lub umowy licencyjne na korzystanie z poszczególnych rodzin Znaków lub Znaków). Wynagrodzenie Licencjodawcy z tytułu udzielenia licencji będzie ustalone jako wartość wyrażona w procentach od przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem Znaków w określonym w umowie okresie (np. miesiąc) nieprzekraczającym roku. Opłata licencyjna zostanie ustalona z uwzględnieniem przepisów art. 11 ustawy o CIT.

Znaki są używane bezpośrednio w działalności gospodarczej prowadzonej przez OsFiz, m.in. poprzez:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłaty licencyjne płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy na podstawie umów licencyjnych za korzystanie ze Znaków będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty licencyjne płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy na podstawie umowy licencyjnej za korzystanie ze Znaków będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT wynika, że amortyzacji podlegaj z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22g ust. 18 ustawy o PIT, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W świetle powołanego wyżej art. 22g ust. 18 ustawy o PIT, z uwagi na fakt, że wysokość ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat licencyjnych uzależniona będzie od wysokości przychodów z licencji (skalkulowane będą jako określony procent uzyskanych przychodów z tytułu sprzedaży towarów oznaczonych znakiem towarowym), opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji, lecz będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe skutkuje tym, że opłaty licencyjne nie będą zaliczane w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Będą one natomiast podlegały zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Powyższe potwierdza praktyka organów podatkowych. Przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. IPPB1/415-1182/14-2/EC uznał na prawidłowe stanowisko podatnika w myśl którego:

"na gruncie przedstawionego stanu faktycznego wysokość opłat licencyjnych za korzystanie ze Znaku uzależniona będzie w całości od wielkości przychodów osiąganych przez SK przy wykorzystaniu Znaku, w praktyce nie będzie istniał obowiązek rozpoznania uzyskanej licencji jako WNiP (jako że wartość początkowa takiej WNiP i tak wynosiłaby zero). Tym samym, do opłat licencyjnych ponoszonych przez SK nie znajdzie zastosowania przytoczony art. 22 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PIT".

Podsumowując powyższe, opłaty licencyjne płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy na podstawie umowy licencyjnej za korzystanie ze Znaków będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym należy pamiętać, że związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zatem kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Należy więc przyjąć, że koszty związane z zachowaniem źródła przychodów to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać te koszty, które zostały poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne jego funkcjonowanie. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści art. 22b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22g ust. 18 ww. ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, osoba fizyczna, w chwili obecnej prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem praw do znaków towarowych będzie obowiązywała umowa licencyjna na korzystanie z poszczególnych znaków. Wynagrodzenie licencjodawcy z tytułu udzielenia licencji będzie ustalone jako wartość wyrażona w procentach od przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem poszczególnych znaków. Znaki te są używane bezpośrednio w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, m.in. w celach reklamy produktów i usług oferowanych przez Wnioskodawcę.

Z tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wydatki związane z korzystaniem ze znaków towarowych ponoszone będą przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest prowadzona przez niego działalność gospodarcza.

Natomiast w świetle powołanego wyżej art. 22g ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że wysokość ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat licencyjnych uzależniona będzie od wysokości przychodów z licencji (skalkulowane będą jako określony procent uzyskanych przychodów z tytułu sprzedaży towarów i usług z wykorzystaniem znaków towarowym), opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji, lecz będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, po spełnieniu wszystkich przesłanek wskazanych w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe skutkuje tym, że opłaty licencyjne nie będą odniesione w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Będą one natomiast podlegały zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalność gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powyższa interpretacja odnosi się do sytuacji, w której Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nie ma natomiast zastosowania do sytuacji, w której Wnioskodawca będzie udziałowcem w spółce kapitałowej (Spółka 1, Spółka 2), gdyż jak to wynika z całej treści wniosku, kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.