ILPB1/415-99/12-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie różnic kursowych.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. nr ILPB1/415-99/12-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 10 kwietnia 2012 r. (skutecznie doręczono w dniu 12 kwietnia 2012 r.), natomiast w dniu 18 kwietnia 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2007-2008 firma Wnioskodawcy współpracowała z firmą "X" - Niemcy. Współpraca zakończyła się, gdyż pojawiły się problemy z płatnościami za faktury. Zobowiązanie wobec firmy Wnioskodawcy wyniosło 10592,00 euro, na powyższą kwotę zostały wystawione następujące faktury:

* z dnia 13 grudnia 2007 r. na kwotę 1000,00 euro (kurs 3,5773),

* z dnia 9 stycznia 2008 r. na kwotę 7475,00 euro (kurs 3,6008),

* z dnia 16 stycznia 2008 r. na kwotę 899,00 euro (kurs 3,5735),

* z dnia 21 listopada 2008 r. na kwotę 1219,00 euro (kurs 3,6250).

Po długich rozmowach i negocjacjach firmy zawarły 9 października 2009 r. porozumienie, z którego wynikało, że firma X ma zapłacić do dnia 14 października 2009 r. kwotę 5500 euro, wówczas firma Wnioskodawcy zrezygnuje z dochodzenia pozostałej należności, czyli 5092 euro.

Klient dokonał dwóch wpłat na konto Wnioskodawcy:

* 3 grudnia 2009 r. wpłynęła kwota 3000,00 euro (kurs banku - kupno 4,0058),

* 17 maja 2010 r. wpłynęła kwota 2599,00 euro (kurs banku - kupno 3,9227).

Na tym ich współpraca się zakończyła.

Wszystkie faktury zostały zaksięgowane w PKPiR w rubryce przychód, od którego zapłacono i odprowadzono podatek w skali 19%, gdyż są opodatkowani podatkiem liniowym.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w wyniku porozumienia zawartego w dniu 9 października 2009 r. Wnioskodawca zgodził się na umorzenie części wierzytelności.

Wierzytelność, od której Wnioskodawca odstąpił dochodzenia zapłaty, nie została przedawniona.

Do księgowania poniesionych kosztów przyjęto metodę zgodną z art. 22 ust. 4 oraz ust. 6b.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany doprecyzował pytanie nr 1 poprzez wskazanie, iż kwota 4993 euro to kwota, z której dochodzenia firma Wnioskodawcy zrezygnowała - tj. umorzona wierzytelność.

Ponadto Zainteresowany doprecyzował pytanie nr 2 wskazując, iż dotyczy ono powstałych różnic kursowych z tytułu innych kursów euro w dniu wystawienia faktury i w dniu otrzymania zapłaty, tj. tego, czy zaksięgować je po kursie kupna banku, czy po kursie średnim ogłaszanym przez NBP.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast wniosek Zainteresowanego w odniesieniu do pytania nr 2 w dniu 2 maja 2012 r. został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-99/12-5/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ do tej pory nie ujęto w kosztach powyższej kwoty, należy dokonać korekty zeznania rocznego PIT-36L za rok 2010. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy w kosztach wpisać kwotę 4993 euro z datą 17 maja 2010 r.

W uzupełnieniu wniosku w odniesieniu do pytania, czy przedmiotową kwotę należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów po średnim kursie ogłaszanym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czy po kursie kupna banku Zainteresowany wskazał, że według Niego przedmiotową kwotę należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów po średnim kursie ogłoszonym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że różnice kursowe należy zaksięgować po kursie kupna banku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), w brzmieniu obowiązującym do końca 2010 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* musi być prawidłowo udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, a mianowicie:

* wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

* wierzytelność musi zostać umorzona.

Ponadto należy zastrzec, iż przedmiotowa wierzytelność w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być przedawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia umorzonej wierzytelności.

Natomiast zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu czy też poprzez oświadczenie). Wierzytelność będzie umorzona dopiero wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu. Dopiero wówczas okoliczność ta, po spełnieniu ustawowych wymogów, może rzutować na wysokość podstawy opodatkowania, a w konsekwencji i na wysokość zobowiązania podatkowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w dniu 9 października 2009 r. zawarł z zagraniczną firmą porozumienie, na mocy którego zgodził się na umorzenie części wierzytelności. Z porozumienia wynikało, że firma zagraniczna ma zwrócić Wnioskodawcy kwotę 5500 euro, wówczas firma Zainteresowanego zrezygnuje dochodzenia pozostałej należności w kwocie 5092 euro. Klient dokonał dwóch wpłat na konto Wnioskodawcy w łącznej wysokości 4993 euro, przy czym ostatnią wpłatę Wnioskodawca otrzymał w dniu 17 maja 2010 r. Jak wskazuje Zainteresowany kwota 4993 euro stanowi wierzytelność umorzoną i nie została przedawniona. Ponadto kwota ta została wcześniej zarachowana do przychodów należnych.

Zatem w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki decydujące o możliwości zaliczenia umorzonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Ponadto podkreślenia wymaga, iż Zainteresowany ujmuje zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z art. 22 ust. 4 oraz ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 ww. ustawy).

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ww. ustawy).

Reasumując, kwotę 4993 euro stanowiącą umorzoną wierzytelność wobec zagranicznego dłużnika Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Księgowania powyższej kwoty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy dokonać z datą 17 maja 2010 r., a do przeliczenia kwot wyrażonych w euro zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Tut. Organ zaznacza, że z uwagi na fakt, iż spłata ostatniej części wierzytelności nastąpiła w 2010 r., w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo podkreślić należy, że nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) wysokości kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walutach obcych, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego. W związku z tym, tut. Organ, udzielając przedmiotowej interpretacji, nie ustosunkował się do prawidłowości wysokości kursów euro wskazanych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.