ILPB1/415-983/09-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez doradcę podatkowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku od dochodu z remanentu likwidacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku od dochodu z remanentu likwidacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Podatnik) jest wspólnikiem w x spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i Wspólnicy spółka komandytowa (dalej: spółka komandytowa). Spółka komandytowa posiada jako zaewidencjonowany środek trwały nieruchomość gruntową wraz z budynkami, a ponadto dysponuje także drobnym wyposażeniem biurowym i sprzętem komputerowym.

Obecnie Podatnik wraz ze swoimi wspólnikami planuje likwidację spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną likwidacją spółki komandytowej posiadana przez spółkę komandytową nieruchomość gruntowa wejdzie w skład tzw. remanentu likwidacyjnego i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną likwidacją spółki komandytowej posiadana przez spółkę nieruchomość gruntowa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych dla opodatkowania remanentu likwidacyjnego, gdyż stanowi ona środek trwały spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja.

Przytoczony przepis wprowadza zasadę, zgodnie z którą podatnik dokonując likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązany jest do opodatkowania podatkiem dochodowym tzw. remanentu likwidacyjnego - części posiadanych składników majątkowych, które związane były z prowadzoną działalnością. Dyspozycja przytoczonego przepisu obejmuje m.in. rzeczowe składniki majątkowe, które nie stanowią u podatnika zaewidencjonowanych środków trwałych. a contrario zatem, składniki majątkowe ujęte przez podatnika w ewidencji środków trwałych nie będą stanowiły podstawy do opodatkowania podatkiem dochodowym w postaci tzw. remanentu likwidacyjnego.

Odnosząc się zatem do zaprezentowanej we wstępie sytuacji, należy stwierdzić, iż nieruchomość gruntowa posiadana przez spółkę komandytową w momencie jej likwidacji nie będzie wchodziła w skład tzw. remanentu likwidacyjnego, gdyż stanowi ona środek trwały w spółce. Na mocy zaś regulacji art. 24 ust. 3 ustawy o PIT zaewidencjonowane środki trwałe w momencie likwidacji działalności gospodarczej są wyłączone z obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym. Oznacza to tym samym, iż spółka komandytowa ustalając wartość dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym u wspólników w momencie likwidacji nie będzie zobowiązana do uwzględnienia wartości posiadanej nieruchomości gruntowej.

Powyższe stanowisko jest w pełni akceptowane przez organy podatkowe, które jednoznacznie wskazują, iż regulacje art. 24 ust. 3 ustawy o PIT swoją dyspozycją nie obejmują środków trwałych należących do likwidowanego podmiotu (por. Informacja Urzędu Skarbowego w Wołominie z dnia 31 grudnia 2004 r., sygn. US.42,DF/415/121/AS/2004, źródło: LexPolonica).

Podsumowując, w przypadku likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej nie powstanie obowiązek opodatkowania w ramach remanentu likwidacyjnego podatkiem dochodowym posiadanej przez spółkę komandytową nieruchomości gruntowej, gdyż stanowi ona środek trwały w spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

Z powyższego przepisu wynika, że remanent likwidacyjny nie obejmuje środków trwałych, w przedmiotowej sprawie nieruchomości gruntowej wraz z budynkami.

W myśl art. 44 ust. 4 powołanej ustawy podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. w tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z planowaną likwidacją spółki komandytowej, posiadana przez spółkę nieruchomość gruntowa wraz z budynkami, wprowadzona do ewidencji środków trwałych nie będzie podlegała ujęciu w remanencie likwidacyjnym i opodatkowaniu z tego tytułu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.