ILPB1/415-974/11-5/TW - Ustalenie przychodu dla pracownika biorącego udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 października 2011 r., znak ILPB1/415-974/11-3/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 października 2011 r., a w dniu 20 października 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 października 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zamierza zorganizować imprezę integracyjną dla pracowników i osób im towarzyszących. Impreza będzie miała charakter otwarty. Oznacza to, że uczestnictwo w niej jest dobrowolne. Podczas imprezy zapewni się pracownikom jedzenie oraz możliwość udziału w zawodach sportowych. Koszt imprezy poniesie Spółka według cen zakupu.

Organizowanie imprezy ma na celu poprawić organizację i efektywność pracy oraz integrację pracowników co w konsekwencji wpłynie na poprawę wyników Spółki.

Impreza integracyjna została zorganizowana ze środków obrotowych. Firma nie tworzy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udział w imprezie integracyjnej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu art. 12 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w imprezach o charakterze integracyjnym, szkoleniowym bądź okolicznościowym organizowanym przez pracodawcę nie stanowi dla nich przychodu ze stosunku pracy.

Artykuł 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa sposoby ustalania wartości pieniężnych i innych nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników.

Artykuł ten ma zastosowanie w sytuacji kiedy świadczenie kierowane jest do konkretnego pracownika.

Natomiast w sytuacji zbiorowej imprezy w światłe postanowień art. 11 ust. 1 powołanej ustawy nie jest uprawnione uznanie, iż opodatkowaniu podlega prawo do skorzystania ze świadczeń, bez względu na to czy pracownik z tego świadczenia skorzystał.

W rezultacie powyższego, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. O przychodzie pracownika można mówić, gdyby korzystał on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przypadku, gdy wartości świadczeń uzyskiwanych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie - gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia konkretnemu pracownikowi kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów organizowanych imprez.

Pracownik bowiem nie otrzymał rzeczywiście wspomnianych świadczeń, których wartości nie można określić.

Należy ponadto podkreślić, że zobowiązanie podatkowe ze swej definicji musi mieć charakter skonkretyzowany tak co do podmiotu, jak i wysokości, to jego obliczenie w oparciu o ogólną kwotę poniesionych wydatków wydaje się być wątpliwe, gdyż lekceważy rzeczywistą wartość będącą przedmiotem opodatkowania.

Ponadto Wnioskodawca realizując obowiązek podatkowy może się narazić na zarzuty ze strony pracownika w omawianej kwestii. Przepis podatkowy winien być czytelny zarówno dla pracodawcy jak i dla pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe, wartość ww. świadczeń Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunków pracy.

W przypadku imprezy, o której mowa we wniosku, przychód powstaje u tych osób, które w tym spotkaniu uczestniczyły.

Jeśli w imprezie brała udział osoba towarzysząca pracownikowi, świadczenie nieodpłatne dla tej osoby zostało przyznane z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też sfinansowanie imprezy dla pracownika, jak i osoby towarzyszącej, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić również należy, że w przedmiotowej sprawie pracownik otrzymuje świadczenie o określonej wartości w związku z wzięciem udziału w spotkaniu, o którym mowa we wniosku bez względu na to, w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje i korzystał z atrakcji. Okoliczność, że podczas uroczystości pracownik np. nie zjadł całego dania lub nie wypił napoju, nie zmienia faktu, że świadczenie otrzymał i pozostaje bez wpływu na wysokość wydatków jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania przez pracowników poszczególnych atrakcji.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, na które Wnioskodawca się powołuje, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Zainteresowanego - jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika - leży, aby takich problemów technicznych unikać.

Należy zatem uznać, iż uczestnictwo pracownika w spotkaniu zorganizowanym przez Wnioskodawcę (tj. imprezie integracyjnej), zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spowoduje powstanie po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy. Wobec tego płatnik zobowiązany będzie naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.