ILPB1/415-973/10-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 27 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu xx marca 2004 r. została zawarta umowa dzierżawy pomiędzy Miastem xx a "XXX" Spółką z o.o. z siedzibą w x na wydzierżawienie na okres 9 lat niezabudowanej nieruchomości położonej w x z przeznaczeniem na budowę i prowadzenie hali targowej. Zgodnie z postanowieniami § 6 ust. 2 umowy dzierżawy, dzierżawca jest zobowiązany do budowy hali targowej na własny koszt.

Decyzją Prezydenta Miasta x z dnia x lipca 2004 r., Spółka "x" Spółką z o.o. uzyskała pozwolenie na budowę hali targowej wraz z towarzyszącą infrastrukturą.

W dniu x czerwca 2005 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną dzierżawy ze Spółką "x" Spółką z o.o. Zgodnie z postanowieniami tej umowy Wydzierżawiający ("x") zobowiązał się do realizacji projektu budowy hali targowej, a po zakończeniu budowy do wydzierżawiania Wnioskodawcy stanowiska handlowego znajdującego się w hali targowej na podstawie odrębnej umowy dzierżawy. Zawarta umowa obligowała Zainteresowanego do udziału w kosztach realizacji projektu budowy hali targowej proporcjonalnie do udziału powierzchni stanowiska handlowego, które będzie dzierżawił, w ogólnej powierzchni hali targowej.

Ponadto Wnioskodawca został zobowiązany do zawarcia ze Spółką "x" Spółką z o.o. umowy dzierżawy stanowiska handlowego, którego budowę był zobowiązany pokryć oraz do partycypowania w kosztach budowy pomieszczeń przeznaczonych na siedzibę Stowarzyszenia "XXX" wspólnie z pozostałymi dzierżawcami.

W dniu xx stycznia 2004 r. Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką wykonującą usługi projektowo-inwestycyjne na wykonanie dokumentacji projektowej segmentu handlowego (stoiska) w ramach kompletnej dokumentacji projektowej hali targowej. Na podstawie faktury VAT z dnia x lutego 2004 r. Wnioskodawca opłacił koszty projektu w wysokości 732 zł brutto.

W ramach kosztów poniesionych na budowę przynależnego Zainteresowanemu stanowiska handlowego w hali targowej, opłacił faktury wystawione przez Spółkę "xx" Spółką z o.o. z dnia x lipca 2005 r. na kwotę 11.508,98 zł brutto oraz z dnia x września 2005 r. na kwotę 13.249,77 zł brutto.

Z opisanego stanu faktycznego, przedstawionego w załączonych dokumentach wynika, że Zainteresowany poniósł koszty budowy części hali targowej (stanowiska handlowego znajdującego się w hali targowej), zbudowanej na nieruchomości gruntowej wydzierżawionej przez Spółkę "x" Spółką z o.o. od Miasta x, reprezentowanego przez Prezydenta Miasta x.

Do wniosku dołączono kilka załączników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione koszty budowy części hali targowej (stanowiska handlowego znajdującego się w hali targowej), zbudowanej na cudzej nieruchomości gruntowej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią budynek, budowle wybudowane na cudzym gruncie, określone w art. 22a ust. 2 pkt 2), czy inwestycję w obcym środku trwałym, określoną w art. 22a ust. 2 pkt 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione na budowę części hali targowej (stanowiska handlowego znajdującego się w hali targowej) zbudowanej na cudzej nieruchomości gruntowej obejmują nakłady poniesione na budynek i budowle wybudowane na cudzym gruncie w rozumieniu art. 22a ust. 2 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż inwestycje w obcych środkach trwałych obejmują działania podatnika polegające na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego nie stanowiącego jego własności. w związku z tym amortyzację poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów będzie regulował art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach takich, jak dla nowych własnych budynków i budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale uznawanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Poprzez "inwestycje w obcych środkach trwałych" należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.). Natomiast nowe budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są specyficznym środkiem trwałym. Jest to spowodowane faktem, że mogą one być własnością podmiotu, który zbudował ten budynek.

Przepisy prawa podatkowego dopuszczają w takiej sytuacji możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego nie stanowiących własności podatnika na podstawie powyżej powołanego art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Taka sytuacja ma miejsce wówczas, gdy Wnioskodawca wybuduje budynek (pawilon handlowy) na cudzym gruncie, którym dysponuje na podstawie umowy, z której wynika prawo do wybudowania na tym gruncie budynku lub budowli. Budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębną grupę składników majątku podlegającą amortyzacji, niezależnie od przewidywanego okresu używania.

Amortyzacji budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie dokonuje się na ogólnych zasadach wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż hala targowa oraz stoisko targowe, w budowie których Wnioskodawca partycypuje powstały na gruncie dzierżawionym od Miasta x. Grunt ten oraz wybudowana na nim hala wraz ze stoiskiem targowym nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy, będzie bowiem przedmiotem dzierżawy.

Wobec powyższego przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na budowę pawilonu handlowego na wydzierżawionym gruncie należy zakwalifikować jako odrębny środek trwały wybudowany na cudzym gruncie, który należy amortyzować stosując zasady określone w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stawki amortyzacyjne określone w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.