ILPB1/415-950/13-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 listopada 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-950/13-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Prokuratury, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prokuratura zleca wydanie opinii biegłym, tłumaczom oraz przeprowadzenie wywiadu środowiskowego kuratorom zawodowym lub społecznym - na podstawie art. 193 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.). Biegłych, tłumaczy oraz kuratorów powołuje każdorazowo prokurator wydając "Postanowienie o zasięgnięciu opinii - powołaniu biegłego" lub "zarządzenie o przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego". Za wydane opinie biegli, tłumacze oraz kuratorzy wystawiają faktury (rachunki) zgodnie ze stawkami obowiązującymi w rozporządzeniach oraz ustawie:

1.

rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 508),

2.

rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131 oraz z 2007 r. Nr 41, poz. 265 z późn. zm.),

3.

ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. r. o kuratorach sądowych, art. 91 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

W momencie zlecenia wykonania opinii biegłym i tłumaczom nie jest znane wynagrodzenie, gdyż w rozporządzeniu zostało określone w przedziałach (od... do...) oraz zależy od rodzaju zleconej czynności, ilości godzin pracy lub ilości przetłumaczonych stron.

Natomiast w sytuacji powołania kuratora jest ono znane, gdyż w ustawie zostało określone jako ryczałt w wysokości 4% kwoty bazowej ustalonej na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. Jednak prokurator wydając "zarządzenie o przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego o podejrzanym przez kuratora zawodowego" nie określa w nim kwoty wynagrodzenia.

Po złożeniu przez wykonawcę faktury (rachunku), prokurator przyznaje wynagrodzenie w formie "Postanowienia w przedmiocie kosztów postępowania przygotowawczego", które może być niższe niż wnioskowane ale jednocześnie nie może przekroczyć kwot wskazanych w ww. przepisach. Od przychodów, które nie przekraczają kwoty 200 zł. Prokuratura potrąca zryczałtowany podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy postanowienia (lub zarządzenia) prokuratora, o których mowa w opisie stanu faktycznego mogą być traktowane jak "umowa", o której stanowi art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy wobec tego przepis ten ma zastosowanie do tychże postanowień (zarządzeń), a jeżeli tak czy potrącenie podatku zryczałtowanego od należności biegłych, tłumaczy i kuratorów jest prawidłowe, jeżeli kwota wynagrodzenia nie jest określona w postanowieniu prokuratora, ale rachunek nie opiewa na kwotę wyższą niż 200 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku należności od biegłych, tłumaczy, kuratorów, jeżeli kwota rachunku nie przekroczy 200 zł należy potrącić zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu (art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Prokuratura jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu należności wypłacanych biegłym, tłumaczom i kuratorom za wykonanie opinii.

Prokurator, w ramach czynności procesowych powołuje ww. osoby stosownymi decyzjami procesowymi (tekst jedn.: postanowieniami, zarządzeniami) w celu wykonania określonych w decyzjach czynności. Decyzje te nie określają kwoty należnego wynagrodzenia za wykonane czynności, a płatności dokonywane są na podstawie zatwierdzanych przez prokuratorów do wypłaty rachunków i faktur przedkładanych przez ww. osoby.

5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W kontekście opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie, w stosunku do przychodów osiąganych przez biegłych, kuratorów i tłumaczy nie zostają spełnione wynikające z ww. przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a przesłanki, bowiem powoływane przez Prokuratora osoby do wykonania określonych czynności - na podstawie postanowień bądź zarządzeń - nie wiążą z płatnikiem umowy, z których wynikałaby wysokość otrzymywanego wynagrodzenia.

W związku z powyższym nie ma możliwości zastosowania w odniesieniu do nich art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanych kwot nie wynika z zawartych umów.

W konsekwencji, na płatniku ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że postanowienia (lub zarządzenia) prokuratora, o których mowa we wniosku, nie mogą być traktowane jak "umowa" w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nieprawidłowym jest potrącanie przez płatnika zryczałtowanego podatku; wynagrodzenia te powinny zostać opodatkowane na zasadach ogólnych, wynikających z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl