ILPB1/415-948/10-2/AGr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu 29 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2010 r. Ośrodek Pomocy Społecznej złożył do Izby Skarbowej w Katowicach wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2010 r. nr IBPB II/1/415-673/10/BD Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - przekazał wniosek Ośrodka Pomocy Społecznej do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do tut. organu w dniu 20 sierpnia 2010 r.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Ośrodek Pomocy Społecznej) jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej. Działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Realizuje też zadania z ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów i ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Zgodnie z ustawą o pomocy osobom uprawnionym do alimentów art. 30 ust. 1 i 2 organ właściwy dłużnika lub wierzyciela może umorzyć dłużnikowi alimentacyjnemu należności, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy oraz jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub części. Umorzenie następuje w wyniku ponownego zbadania sprawy i wydania decyzji administracyjnej. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są "otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń". Art. 21 ust. 1 w katalogu zwolnień od podatku dochodowego wymienia (w punkcie 8) świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na postawie odrębnych przepisów.

Natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 9 źródłami przychodów są "inne źródła", a stosowanie do art. 20 ust. 1 są nimi wymienione w tym przepisie przychody, w tym inne nieodpłatne świadczenia.

Wnioskodawca dokonuje w drodze decyzji umorzeń należności dłużnika alimentacyjnego przez co osoba zobowiązana do zwrotu uzyskuje przychód w wysokości niespłaconych należności z tytułu wypłaconych osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Wnioskodawca nie odprowadza od tych należności zaliczek na podatek dochodowy. Umorzenie należności stanowią przychód dla dłużnika alimentacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia informacji o wysokości przychodów z "innych źródeł" od których nie jest zobowiązany odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dla każdego odrębnie (PIT-8C), w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do umorzonych należności dłużnika alimentacyjnego z ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie należności dłużnika alimentacyjnego w momencie ich umorzenia staje się przychodem tego dłużnika i w związku z tym Zainteresowany zobowiązany jest do sporządzenia informacji (PIT-8C).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z kolei, stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.) organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca działając na podstawie przepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, umorzył należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej.

Uregulowanie w przepisach o pomocy osobom uprawnionym do alimentów kwestii dotyczących umorzenia ww. kwot świadczy o tym, iż umorzenie takie jest rodzajem świadczenia pieniężnego otrzymanego w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W związku z umorzeniami przedmiotowych świadczeń, osoby te uzyskują przychód, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.