ILPB1/415-939/13-3/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2013 r. (wg daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanego nieodpłatnie towaru handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wyniku finansowego w podatku dochodowym przez małżonkę Wnioskodawcy oraz w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanego nieodpłatnie towaru handlowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonka Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą - sklep wielobranżowy, w nieruchomości będącej współwłasnością małżeńską łączną jej i jej małżonka.

W dniu 30 grudnia 2012 r. przekazała protokołem przekazania wyposażenie oraz towar handlowy małżonkowi (Wnioskodawcy), który na dzień przekazania miał zarejestrowaną działalność w takim samym zakresie na swoje imię i nazwisko - jako firma jednoosobowa.

Małżonka Wnioskodawcy zamierzała zaprzestać prowadzenia działalności ze względu na nabycie prawa do świadczeń emerytalnych.

Protokół przekazania spełniał wymogi określone w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Małżonka Wnioskodawcy składa następnie zeznanie podatkowe PIT-36, w którym wykazuje wynik finansowy w oparciu o różnice remanentowe gdzie remanent końcowy określa jako zero. Nie wyksięgowuje z kosztów uzyskania przychodów wartości przekazanych małżonkowi towarów i wyposażenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy określenie w taki sposób wyniku finansowego w podatku dochodowym przez małżonkę Wnioskodawcy jest prawidłowe.

2. Jeżeli nie jest prawidłowe, to jaka jest sytuacja podatkowa przekazanego nieodpłatnie wnioskodawcy towaru handlowego, a w szczególności czy stanowił on będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma konieczności korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość przekazanych towarów, które przy zakupie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki poniesione na zakup tych towarów - w momencie ich nabycia - spełniały bowiem przesłanki określone w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Natomiast dyspozycja art. 23 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. nie będzie miała tu zastosowania, z uwagi na to, że w rozpatrywanym stanie faktycznym przekazanie towarów pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólnocie majątkowej nie stanowi darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Jeżeli towary nabyte przez męża w okresie prowadzenia przez niego działalności handlowej, spełniają przesłanki określone w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, których wystąpienie nakazuje zaliczyć te towary do wspólnego majątku obojga małżonków (czyli jeśli zostały nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej i ze wspólnych środków finansowych), to przy ich przekazaniu na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie zmiana osoby zarządzającej określonymi składnikami majątku w obrębie tej samej wspólności majątkowej. Współwłaścicielami tych składników bowiem pozostaną nadal te same osoby.

Jeżeli na dzień likwidacji działalności podatnik nie posiada już żadnych składników majątku, które podlegają wykazaniu w spisie z natury - to mimo tego powinien sporządzić dokument nazywany "spisem z natury". W dokumencie tym powinien zawrzeć dane wskazane w § 28 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, czyli imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia remanentu oraz informację, że wartość spisu z natury wynosi "zero", a także podpis właściciela firmy. W takim przypadku, do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, należy wpisać "zerową" wartość remanentu na dzień likwidacji działalności gospodarczej. Jeżeli przejęcie towarów handlowych z firmy męża będzie wiązało się z rozpoczęciem działalności gospodarczej przez żonę, to towary te powinna ona ująć w remanencie początkowym sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności - zgodnie z przepisami § 27-29 powołanego rozporządzenia.

Zdaniem małżonki Wnioskodawcy jej mąż, który nie poniósł wydatków związanych z nabyciem tych towarów (otrzymał je nieodpłatnie), nie będzie mógł ich uwzględnić w swoich kosztach uzyskania przychodów (nie zostanie bowiem spełniona jedna z przesłanek określonych w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Niemniej jednak, przychód ze sprzedaży towarów handlowych przejętych od małżonki Zainteresowanego - mąż powinien zaliczyć do przychodów z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i wykazać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Jednakże gdyby zgodnie ze stanowiskiem organów skarbowych zaistniała konieczność korekty u małżonki Wnioskodawcy zakupu towarów handlowych o wartość przekazanego wnioskodawcy towaru, to prawo do zarachowania tego towaru w koszty uzyskania powinien utrzymać Wnioskodawca, albowiem w przedmiotowej sprawie wszelkie ruchy towarowe były dokonywane w ramach współwłasności małżeńskiej łącznej przez co nie doszło do darowizny towaru w ujęciu Kodeksu cywilnego, a jedynie do kontynuacji działalności przez współmałżonka. Przeciwne stanowisko oznaczałoby irracjonalną sytuację wyrzucenia z kosztów uzyskania przychodów zakupów towarów handlowych objętych protokołem przekazania u obojga, mimo faktycznego zakupienia ich i późniejszej odsprzedaży z zyskiem w firmie Wnioskodawcy (kontynuującej działalność). Argumentując dalej "ad absurdum" oznacza to w skrajnej sytuacji sprzedaży tylko towarów "z przekazania" konieczność zapłaty podatku "obrotowego" według skali podatkowej 18-32% przez Wnioskodawcę.

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanego nieodpłatnie towaru handlowego.

Wskazuje się, że wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wyniku finansowego w podatku dochodowym przez małżonkę Wnioskodawcy został rozstrzygnięty w dniu 22 listopada 2013 r. postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB1/415-939/13-2/TW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa, zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się, zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanych w działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy - na rzecz Zainteresowanego.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że małżonka Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą. Wyposażenie oraz towary handlowe przekazała protokołem Zainteresowanemu, który prowadzi działalność gospodarczą. Między małżonkami panuje współwłasność małżeńska łączna.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które otrzymał od małżonki będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że po przejęciu towarów handlowych Wnioskodawca stanie się ich zarządcą i to Zainteresowany w swojej działalności gospodarczej będzie osiągał przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. W przypadku gdy małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze, jednakże żona zamierza swoją działalność zlikwidować i przed likwidacją niesprzedane towary przekazać do działalności prowadzonej przez małżonka (Wnioskodawcę) to żadne przepisy nie zabraniają, aby małżonkowie mający wspólność majątkową nie mogli ustalić miedzy sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych. Z uwagi na obowiązujące w przedstawionym przypadku, a wymienione wcześniej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów, a przekazanych z działalności żony do działalności Wnioskodawcy z chwilą przekazania tych towarów spełni w przypadku Zainteresowanego przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w firmie Wnioskodawcy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku uznać należy, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które Wnioskodawca otrzymał od małżonki będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.