ILPB1/415-931/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 13 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci biletu na kabaret - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci biletu na kabaret.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jawna zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Na podstawie art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 4 marca 2004 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Spółka wspólnie z przedstawicielami pracowników (w drodze porozumienia), ustaliła wysokość odpisu na Fundusz. Wysokość odpisu w 2008 r. na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych wynosi 75% z rocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Wnioskodawca wykupił dla swoich pracowników bilety wstępu na kabaret. Całość została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Pracownicy młodociani z klasy I, II i III również otrzymali biletu wstępu na kabaret.

Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych obowiązujący w firmie pozwala korzystać ze świadczeń m.in. dzieciom, współmałżonkom oraz osobom towarzyszącym w przypadku otrzymania biletów wstępu np. na kabaret.

Każdy pracownik otrzymał więcej niż 1 bilet (pracownicy otrzymali po 2, 3 lub 4 bilety), gdyby zechcieli iść z osobą towarzyszącą. Odebranie wszystkich biletów poświadczył każdy pracownik swoim podpisem. Spółka podkreśla, że bilety odebrali imiennie pracownicy Spółki jawnej.

Spółka, biorąc pod uwagę Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, który stwierdza, że z biletów może korzystać pracownik wraz z osobą towarzyszącą, nie żądała podania danych osób towarzyszących, jak również nie żądała potwierdzenia, czy bilety będą wykorzystane, ponieważ nie miała podstaw do żądania podania takich informacji.

Wnioskodawca powołuje się na art. 6 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.).

Spółka podkreśla, że w kilku przypadkach, stosunek pracy z pracownikiem został rozwiązany, a brak kontaktu z byłymi pracownikami uniemożliwia zebranie informacji na temat skorzystania przez osoby towarzyszące z biletów wstępu na kabaret, który odbył się w lutym 2008 r..

Spółka poinformowała, że spora większość pracowników poszła sama na kabaret (bez osób towarzyszących), a pozostała część nie poszła w ogóle, z przyczyn osobistych, a więc Spółka nie może domniemywać z kim pracownik chciał pójść na kabaret skoro poszedł sam.

Tylko kilka pracowników poszło ze swoimi małżonkami lub dziećmi. Małżonkowie oraz dzieci pracownika na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335), art. 2 pkt 5 oraz Regulaminu zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mają prawo korzystać ze świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Komu przypisać wartość drugiego biletu w przypadkach:

* kiedy pracownik poszedł sam na kabaret, ale otrzymał 2 bilety,

* kiedy pracownik poszedł na kabaret z dzieckiem (wiek nie przekracza 5 lat),

* jeżeli brak kontaktu z byłym pracownikiem uniemożliwia zebranie informacji na temat wykorzystania biletu przez osobę towarzyszącą,

* kiedy pracownik nie poszedł w ogóle z przyczyn osobistych, ale bilety otrzymał.

Biorąc uwagę powyższe zapytanie, komu wystawić PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, bilety wstępu są świadczeniem rzeczowym oraz zgodnie z Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, pracownik niezależnie od tego, czy pójdzie z osobą towarzyszącą, czy pójdzie sam lub kiedy nie pójdzie w ogóle ma prawo otrzymać bilety wstępu.

Skoro bilety na kabaret należą się pracownikowi Spółki i to on je otrzymał potwierdzając odbiór swoim podpisem, należy całość (wszystkie bilety, jakie otrzymał) uznać za świadczenia rzeczowe przysługujące pracownikowi, zwolnione z podatku na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), art. 21 ust. 1 pkt 26 do kwoty nie przekraczającej w roku podatkowym 380,00 zł.

Spółka uważa, że ma prawa nie znać personaliów osoby towarzyszącej pracownikowi na kabarecie, ponieważ nie ma podstaw, by żądać takich informacji na podstawie art. 6 ustawy o ochronie danych osobowych, skoro bilety przekazała imiennie swojemu pracownikowi. Spółka nie będzie miała możliwości ustalenia danych osób towarzyszących, jeżeli takie osoby były z uwagi na zakończony stosunek pracy z byłym pracownikiem.

Wnioskodawca podkreśla fakt, że na podstawie Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych obowiązującego w firmie, z biletów wstępu na kabaret może korzystać pracownik wraz z osobą towarzyszącą. Większość pracowników poszło na kabaret samemu, więc Pracodawca nie ma prawa domniemywać z kim pracownik chciałby pójść, skoro ostatecznie poszedł sam, dlatego wartość wszystkich otrzymanych biletów przez tych pracowników przypisał jako świadczenie rzeczowe pracownika. Spółka nie może wystawić PIT-8C osobie towarzyszącej, której nie było.

Natomiast idąc z malutkim dzieckiem, które ma prawo korzystać ze świadczeń socjalnych, wartość biletu należy przypisać rodzicowi, tzn. przypisać do świadczenia rzeczowego pracownika zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka uważa, że nie należy nikomu wystawiać PIT-8C, a wartość biletów wstępu na kabaret należy przypisać pracownikowi jako świadczenie rzeczowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, że świadczenia rzeczowe nieodpłatne lub częściowo odpłatne, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu.

Jednocześnie jednak na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku dochodowego wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "rzeczy", ani też pojęcia "świadczenia rzeczowego" dla ich ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 tejże ustawy rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne, wartość biletów do kabaretu, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię itp. W związku z powyższym świadczeniem rzeczowym jest nie usługa basenu czy teatru, ale bilet wstępu.

W związku z powyższym zakup biletów wstępu do kabaretu dla pracowników Wnioskodawcy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, (odebranych przez tych pracowników, co zostało potwierdzone ich imiennymi podpisami) jest świadczeniem o charakterze rzeczowym i podlega regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem - w przedmiotowej sprawie - wartość biletu na kabaret przekazanego pracownikowi, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Spółka wartość rzeczowych świadczeń socjalnych przypisuje na swoich pracowników, którzy te świadczenia odebrali, potwierdzając ów fakt własnym podpisem. W związku z czym - mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przytoczone przepisy - nie występuje obowiązek sporządzenia deklaracji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.