ILPB1/415-92/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych oraz furgonetek (PKD 77.11.Z). Rodzaj prowadzonej ewidencji dla celów podatkowych to księga przychodów rozchodów. Dochody z działalności opodatkowane są na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Wnioskodawca ma zamiar zakupić w 2011 r. kilka samochodów osobowych, mogą się w tej grupie znaleźć także samochody o wartości netto przekraczającej równowartość 20.000 EUR, wyrażonej w złotych polskich. Samochody te będą wykorzystywane w działalności jako składniki majątku wynajmowane i wydzierżawiane na podstawie umów zawartych na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Przychody z najmu będą dokumentowane fakturami VAT, i ujmowane będą w prowadzonych ewidencjach. Wnioskodawca planuje sprzedaż zakupionych pojazdów przed upływem roku od daty ich nabycia. W związku z tym nie uzna zakupionych pojazdów za środki trwałe i wartość netto zakupionych pojazdów zaewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie "pozostałe wydatki".

Po stronie przychodów będą wykazywane wartości uzyskane z najmu i dzierżawy tych pojazdów. Przed upływem roku pojazdy te zostaną sprzedane i środki uzyskane ze sprzedaży również zostaną wykazane w prowadzonych księgach po stronie przychodów. Przyjmując, że nabycie pojazdów nastąpi w drugim kwartale 2011 r., Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży tych pojazdów w 2012 r., przed upływem roku od daty ich nabycia. Przychody uzyskane ze sprzedaży zostaną wykazane w prowadzonych księgach.

Odnośnie podatku do towarów i usług Wnioskodawca ma zamiar odliczyć pełną kwotę podatku naliczonego, wykazaną na fakturach dokumentujących nabycia samochodów osobowych, traktując, iż ograniczenie odliczenia podatku naliczonego nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Obroty uzyskane z wynajmu i dzierżawy będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Również dostawa pojazdów przed upływem roku od ich nabycia będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zakupu samochodów osobowych. z przeznaczeniem na wynajem lub dzierżawę, przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, przy założeniu, że ich sprzedaż nastąpi przed upływem roku od ich nabycia, wartość zakupionych samochodów będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nabycia.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy PIT stanowi, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy PIT, zwane środkami trwałymi.

Z uwagi na to, iż przewidywany okres używania nie przekroczy roku, składniki te nie będą stanowić środków trwałych i zaliczenie ich wartości do kosztów uzyskania przychodów będzie uzasadnione ogólna normą, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wnioskodawca w trakcie posiadania i używania zakupionych pojazdów będzie uzyskiwał przychody z ich wynajmu i dzierżawy, będzie więc istniał bezpośredni związek poniesionych wydatków z osiąganymi przychodami i nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy PIT.

Wnioskodawca uważa, iż zapisy ustawy PIT nie warunkują zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nabytych pojazdów, nie stanowiących środków trwałych, jeżeli ich sprzedaż nastąpi w kolejnym roku podatkowym. Nabyte samochody nie będą stanowiły towarów handlowych, nie będą też wykazane w remanencie, którego wartość wpływa na ustalenie kwoty kosztów uzyskania przychodu i zarazem dochodu, na koniec roku podatkowego. Zakupione samochody będą źródłem przychodów osiąganych w wyniku realizacji umów najmu i dzierżawy, wystąpi więc związek poniesionych kosztów z osiąganymi przychodami.

Możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wartości zakupionego samochodu w jednym roku podatkowym, natomiast wykazanie przychodów z jego sprzedaży w kolejnym roku podatkowym została zaakceptowana przez organy podatkowe, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 października 2009 r. nr ITPB/415-679/09/AK.

Nie istnieją więc przeszkody, aby wartość zakupionych samochodów wykazać w 2011 r., natomiast przychody uzyskane z ich sprzedaży w kolejnym roku podatkowym - w 2012 r.

Zdaniem Zainteresowanego, ograniczenie wynikając z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy PIT nie ma zastosowania do opisanego powyżej zdarzenia przyszłego. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy PIT dotyczy odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o a więc ma zastosowanie w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Nabyte samochody nie będą stanowić środków trwałych i nie będą amortyzowane w związku z tym wartość netto samochodów osobowych przekraczająca równowartość 20.000 EUR, wyrażoną w złotych polskich, będzie mogła być odniesiona w koszty beż żadnych ograniczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Wnioskodawca, dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych oraz furgonetek (PKD 77.11.Z) nabędzie kilka samochodów osobowych, których okres użytkowania nie będzie przekraczał dwunastu miesięcy. Samochody te nie zostaną zaliczone do środków trwałych, ale będą stanowiły składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności. Wartość samochodów Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Zaznaczyć również należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest więc, jeżeli podatnik wykaże, iż składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli jednak zakupiony składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył celom osobistym, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, Wnioskodawca wartość zakupionych samochodów osobowych, które będą wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej a ich okres używania będzie krótszy niż rok i nie zostaną zaliczone do środków trwałych, będzie mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli po upływie roku samochód będzie nadal użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają faktu możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zakupu ww. składników majątku od faktu ich sprzedaży w następnym roku podatkowym. Nie istnieją więc przeszkody, aby wartość zakupionych samochodów wykazać w 2011 r., natomiast przychody uzyskane z ich sprzedaży w kolejnym roku podatkowym - w 2012 r.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wartość początkowa niektórych zakupionych samochodów osobowych może przekroczyć równowartość 20.000 euro, przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia samochodów o wartości netto przekraczającej równowartość 20.000 EUR, które nie będą stanowić środków trwałych od jakich dokonuje się odpisów amortyzacyjnych i będą wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie obowiązywało ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy.

Ciężar udowodnienia, iż zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Natomiast procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę tego, czy zakupiony samochód wykorzystywany jest w prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 29 marca 2011 r. nr ILPP4/443-68/11-2/JK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.